cok daha guzel becerırsın. yasayan bılır derler. annenın sana yasattıgı hıc bıseyı sakın ola kı cocuguna yasatma. kı ınsan evladına yapamaz kı bısey. en guzl sey sevgnı vermek. sen karnındayken guzel muzıkler dınlet. ona oku kitabı.. onu sevdgnı soyle. benm annem babamm ayrı evlenmk den korkuyodm bende yurutemycm dıye. ama suan cok sukur rabbıme cok cok sukur. sımdı anne olsam dıyorum kı dusunuyorum . rabbm en kısa surede versn kucagma kesınlkle benden once cocugum .. cocugumu sevmyrm gıbı bısey yazmamıssın. sadece bag kuramıyosun bı destek al. veya onunla konus .. zamanla alısır daha ck konusursun.. anne karnından baslar bı cocugun egıtımı aslında. ona sevgılı gozlerle bakın. ben ınanıyorm kı kotu seyler yasamıs bı ınsann daıma daha ıyıısnı yasatır.teşekkür ederim doktorumla konuşacağım.
eşimle konuştum. ona bebeğimizi belkide mutsuz etmişizdir dedim. üzgün olduğumu anlattım. bazı kararlar aldık. mesela bundan sonraki süreçte onu rahatsız edecek ufak anlaşmazlıklardan bile kaçınacağız. daha şefkatli olacağız ki sevgiyi öğrensin. doğumla ilgili bir kitap okuma proğramı ayarladık. okuyup paylaşacağız. ama hep şu düşüncem var kafamda; yaşamayan yaşatabilir mi? ben annemle hiç bağ kuramamış biri olarak başarabilecek miyim?
O telef olan öğrencileri gördükçe kim acımasız daha iyi anlıyorsunuz.Bu tarz bir mesajın konu sahibine faydası olacağını mı düşünüyorsunuz ? Zaten çok hassas ve sıkıntıda olan bir kişiyi suçlamanın onu çok daha zora sokacağını düşünemiyormusunuz ?
Lütfen bu kadar acımasız olmayın hayatta .
Yaşamayan gayette yaşatır arkadaşım.Anneannem o kadar soğuktur ki anlatamam.Hakeza 4 çocuğunu İstanbul a götürüp annemi amcasına bırakmış.Hemde hiçbir sebep yokken.Maksat ırgatlık etsin mantığı işte.Anneannem ne kadar soğuksa annem o kadar sıcaktır evlatlarına karşı.Hatta herkese karşı.Bazen abartıp bunaltabiliyor ama bu durum tamamiyle daha önce yaşayamadıklarından diye göz yumuyoruz.Sen iyi bir anne olacaksın inşallah.Bunu düşün ve buna odaklan canım.Şimdiden hayırlı doğumlar.teşekkür ederim doktorumla konuşacağım.
eşimle konuştum. ona bebeğimizi belkide mutsuz etmişizdir dedim. üzgün olduğumu anlattım. bazı kararlar aldık. mesela bundan sonraki süreçte onu rahatsız edecek ufak anlaşmazlıklardan bile kaçınacağız. daha şefkatli olacağız ki sevgiyi öğrensin. doğumla ilgili bir kitap okuma proğramı ayarladık. okuyup paylaşacağız. ama hep şu düşüncem var kafamda; yaşamayan yaşatabilir mi? ben annemle hiç bağ kuramamış biri olarak başarabilecek miyim?
annemle aramızda hep bi mesafe vardı çünkü beni çok küçük yaşta doğurmuş ve aile büyükleri vs yüzünden seni kucağıma alıp sevemedim hiç sana o sevgimi veremedim falan der.
şimdi aramız iyi. daha yeni yeni düzeldi diyebilirim..
seni çok iyi anlıyorum ama ben artık anneme kızmıyorum sende kızma. kardeşimi sevdiği kadar beni sevmiyor annem biliyorum ama her zaman şartlar bizim düşündüğümüz gibi olmuyor.
kim bilir senin annen de sen doğduğunda neler yaşadı ki aranızda bu soğukluk oldu.
bi gün anneni affedeceksin inan bana.
kendi yavruna da gelince henüz anne olamadım ama inanıyorum ki çok iyi bi anne olacaksın.kendi yaşadılarını bebeğin yaşamasın diye elinden geleni yapacaksın. böyle düşünmen çok normal bence kendi annenle olan ilişkin çocuğunuda etkileyecektir ama burada önemli olan özen göster iyi yönde etkilesin.
sağlıkla al kucağına
Canım yaa boşu boşuna kuruntu yapıp kendini üzmüşsün bir de üstüne kendini psikolojisi bozuk ilan etmişsin :) şuan hormonlarımız o kadar allak bullak ki... kendimden biliyorum herşey iyi güzel giderken bile oturup saatlerce ağlayabiliyorum üstüne bir de aynen senin gibi vicdan azabı cekiyorum benim yuzumden çocuğum da mutsuz oldu diye.. ama biz kadınlar hassas yaratilmisiz. Bir de hamilelik hormonları eklenince arada bir o çeşmeler açılıyor
Ayrıca her hamile çocuğunu çok iyi besliyor diye de birsey yok, 9 ay boyunca kusanlar ne yapsın? Hic bunları dert etme çünkü sen Hic birsey yemesen bile o senin depolarından besleniyor yani zararı sadece kendine verebilirsin ona değil.
Benim doğuma çok az bir zamanım kaldı ama hala inanamiyorum anne olacağıma. Küçüklükten beri hayalim anne olmakti. Yeğenlerime de hep annelik ettim ama şuan ben de öyle bir bağ hissetmiyorum. Hatta daha dun gece eşime dedim ben simdi bu bebeği yeğenimden daha mi çok seveceğim, ondan önde mi tutacagim? Bence boyle düşünmemiz de çok normal çünkü daha gözümüzle görmedik kucagimiza almadık kokusunu içimize çekmedik :) ben cocugumla bağ kurmak için hamileliği ogrendigimden beri yaşadığım anıları ona anlatan bir günlük yazmaya başladım bunun faydası oldu. Bir de bebek için alışveriş yaptıkça ve de özellikle ismini koyduysanız onu ismiyle sevdikçe daha bir gerçek geliyor insana :)
senin kendi annenle aranda olan şeyler eğer sen istersen olumluya da dönüşebilir. Mesela onun yaptıklarının tam tersini yaparak harika bir anne olabileceğini biliyorsun :) hiç kimse anne babasını seçemez canım. Yaşadıkların senin suçun değil lütfen kendini üzmeyi bırak ve beynine pozitif mesajlar gönder.
Bu arada aklıma çok ilginç birşey geldi, bu forumda bir arkadaş anne olmak istemiyorum diye bir konu açmıştı. Sebep olarak da kendi annesinin hayatını evlatlarına adamış aşırı fedakar ve mükemmel bir anne olmasından dolayı acaba ben o kadar mükemmel bir anne olabilir miyim endişesiyle bu yola hiç girmek istemediğini söylemişti. Yani senin annen tam tersi de olsa aynı endişe sende yine varolabilirdi...
hayırlısıyla sağ salim kucağına al inşallah evladını canım
Yaşamayan gayette yaşatır arkadaşım.Anneannem o kadar soğuktur ki anlatamam.Hakeza 4 çocuğunu İstanbul a götürüp annemi amcasına bırakmış.Hemde hiçbir sebep yokken.Maksat ırgatlık etsin mantığı işte.Anneannem ne kadar soğuksa annem o kadar sıcaktır evlatlarına karşı.Hatta herkese karşı.Bazen abartıp bunaltabiliyor ama bu durum tamamiyle daha önce yaşayamadıklarından diye göz yumuyoruz.Sen iyi bir anne olacaksın inşallah.Bunu düşün ve buna odaklan canım.Şimdiden hayırlı doğumlar.
Ya millet hamile kalıyor fosur fosur sigarasını bile içemeye devam ediyor. Sen tartışmamızdan karnımda ki bebek etkilenmiş midir diye endişe ediyorsun. Bence umursamaz bir anne değilsin.teşekkür ederim doktorumla konuşacağım.
eşimle konuştum. ona bebeğimizi belkide mutsuz etmişizdir dedim. üzgün olduğumu anlattım. bazı kararlar aldık. mesela bundan sonraki süreçte onu rahatsız edecek ufak anlaşmazlıklardan bile kaçınacağız. daha şefkatli olacağız ki sevgiyi öğrensin. doğumla ilgili bir kitap okuma proğramı ayarladık. okuyup paylaşacağız. ama hep şu düşüncem var kafamda; yaşamayan yaşatabilir mi? ben annemle hiç bağ kuramamış biri olarak başarabilecek miyim?
Ya millet hamile kalıyor fosur fosur sigarasını bile içemeye devam ediyor. Sen tartışmamızdan karnımda ki bebek etkilenmiş midir diye endişe ediyorsun. Bence umursamaz bir anne değilsin.
Mümkün olduğu kadar bugünde yaşamaya çalış, geriye dönüp niye de sorgulama. Değiştiremeyeceğin şeyler için hayıflanmak yerine elinde ki güzel şeyler için şükret. Hergün düzenli şükürlerini sunman, küçükte olsa mutlaka zevk alacağın şeyler yapman seni daha pozitif bir insan yapacaktır.
Ben yavruyu kucağına aldığında bu endişelerin tamamen geçer diye düşünüyorum. İmkanın varsa bir psikologa git tabi.
Annen gibi anne olmaktan korkuyorsun!!
Ama şanslısın ki annenin hatalarını farkındasın ve sen annen gibi anne olmayacaksın.
Bebişinle çok mutlu günlein olur inşallah.
ben psikolojimi epey düzeltmiştim. ama hamilelikle annem ile ilgili olumsuzluklar birden gün yüzüne çıktı. sürekli "bukadar masum, savunmasız ve anneye bağlı bir bebeği nasıl sevmedi" diye düşünüp üzülüyorum. sonra kendime dönüyor ve "ya benim bebeğimde benimle ilgili zorluklar yaşarsa, onu istemeden mutsuz edersem, ona tam yetemezsem" diye diye korkuya kapılıyorum. kendi yaşadıklarımı düşünerek şimdiden onun yaşayabileceği en ufak sorunlar bile beni üzüyor. onu yeterince hissedemedim mi acaba, eşimle ufak bir problemi büyütüp onu mutsuz mu ettim, şuan mutlu mu, sorunlu bir hamilelik mi geçirdim, onun için çok bir şey yapamadım mı, diğer anneler daha çok mu iyi hamilelik geçiriyor, daha çok mu bağ kuruyor, yoksa ben kendim yaşamadığım için bunları iyi yapamayacak mıyım vs. vs.
bu düşüncelerle baş etmeye çalışıyorum. annem gibi suçlu olmak istemiyorum aslında.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?