Ne kadar karışık bir ilişki içerisindeymişim meğer.Hayatımla ilgili çok büyük bir dönüm noktası oldu olanlar.6 senedir sıkıntılı bir süreç içerisinde olmama rağmen hiç görmemişim meğer sona adım adım yaklaştığımı.Her bitişler yeni başlangıçlar getirmemiş aslında bize.Yavaş yavaş bitirmişiz bizi.En sonunda tamam oldu artık sonsuza kadar birlikteyiz derken,sözlendikten birkaç gün sonra; benimle hayatına devam etmek isteyen,bunun için ailesine bile karşı çıkan,herşeyi göze aldığını ve bir ömür benimle mutlu olabileceğine inanan adam herşeyden bir gece de vazgeçip yüzüğü parmağından çıkardı.Ne denilebilir ki; aile uyuşmazlığının olabileceğinin düşünülmesi,kültür farkı v.s. bunlar bahane midir,yoksa evlilik gerçekten sevgi ve yürek işi midir bilinmez.Herşeyi geride bırakmaya çalışıyorum artık,onca emeğimi,sabrımı,saygımı,sevgimi ve beni sevdiği için vazgeçemeyeceğini sandıığım adamı.Şimdi çok yeni bir hayat var önümde,sabrederek kazandığım yeni bir hayatım.Zerre kadar pişmanlığım olmadığı gibi hiçbirşey kaybetmediğimi düşündüğüm için çok da güçlüyüm.Umarım hayatı boyunca beni kaybetmenin ve beni üzmenin günahını ve pişmanlığını yaşar.Artık tek dileğim bu malesef.....