Sen takım ekibini yönetmiyorsun, ekip seni yönetiyor...Merhaba herkese. Benim derdim ben insanlara saygılı olduğum halde, insanlardan göremediğim saygı. İnanın bu konu çok canımı sıkıyor. İyi bir işim var ve iş yerinde takım arkadaşlarım arasında iş dağıtımı yapan, işi planlayan kişiyim. Takım arkadaşlarım genelde benden büyük insanlar (babam yaşında olan kişilere bile iş anlatıyorum, onlara elinde ki işleri ben veriyorum vs )
Eskiden bu mesleğin asistanlığını yaparken, asistanlığıma vurardım insanlardan saygı görmeme mevzusunu. Ama şimdi mesleğimin başındayım üst bir konumdayım ama herşey yine aynı
Ben kimseye saygısız, memnuniyetsiz tavırlar sergilemem. Eskiden çok güleçtim buna bağladım ve bu durumu törpülemem gerektiğini ,lafımı iş hayatında dinlettirebilmek için şu güler yüzlülüğü bir kenara bırakıp sert biri olmaya karar verdim. Öyle de yaptım eskisi kadar güleç değilim daha ciddiyim artık istesemde eskisi kadar güleç olamıyorum. (gerçi ne güler yüzlü insanlar var, gayette saygı görüyolar nasıl başarıyolar bunu?) benimle aynı mesleği yapan kişiler, karşısındaki kişiye iş buyururken, karşısında ki kişiler pür dikkat dinliyor, benimle aynı konumda olan x arkadaşımın işi beğenmesi için elinde ki işe özen gösteriyolar. Fakat benimle çalışan kişiler hep bi memnuniyetsiz, saygısız, dili pabuç oluyor bana gelince saygısızca sert cevaplar veriyolar. En basitinden firmada ki çaycı abla bile mesela çay getiriyo masamın bir diğer ucuna koyup gidiyor, böyle bi isteksiz zorla getiriyor gibi, geçen gün bana bir soru sordu ama hesap sorar gibi. Ben onu çaycı diye bir gün kendimden alt görmedim, çokta ince düşünürüm her yemekten sonra ‘ellerine sağlık, çok güzel olmuş, kolay gelsin’imi hiç eksik etmem. Bir gün günaydın demedim, diycek mi diye merak ettim, demedi bile
Artık bu konu çok canımı sıktığı için herkesin bana yaklaşımını çok ince tartıp biçiyorum. Telefonda görüştüğüm kişiler bana karşı daha saygılı, dış görünüşümde çok yumuşak değilimdir ama konuştuğum zaman batıyor sanki herşey. Ses tonum ince ve çok yüksek sesle konuşan biri değilim bu yüzden mi , yada farketmeden konuşurken insanlardan çekiniyorum da karşımda ki bunu mu hissediyor bilmiyorum.
Mesela 3 kişilik bir arkadaş grubumuzda ayşe Fatma ve ben olayım .ayşe fatmaya soru soracak diyelim fatmaya bir soru sorarken çok nazik yaklaşıyor, ama bana geldiğinde hesap sorar gibi.
İş hayatında öyle kadınlar görüyorum ki bir ortama girdiği zaman bir merhaba deyişinden insanlar masadan kafasını kaldırıp kendisine merak uyandırıp, saygı gören. Nasıl başarıyolar bunu ? bana yapılan şu tavrı bu kadınlara yapmak mümkün dahi değil. Kafamda canlanmıyor bile o sahne.
İnsanlar tarafından imrenilen bir kariyerim ve yaşantım var her türlü ortama girmiş biriyim. neden benim yerimde olan kişiler kadar saygı görmüyorum, lafımı geçiremiyorum. Hatta firmada asistanlar bile insanlara öyle lafını geçiriyolar ki . konumum gereği bunu artık başarmak zorundayım. Mesleğimde ne kadar iyi olsam da lafımı geçiremedikçe işlerim yürümüyor
Babam çok mükemmelliyetçi bir insan, abimler ve ben çok pısırık yetiştik, bişey demeye korkardık babama ki bu yaşımıza geldik hala çekiniriz. Abimde benimle aynı dertten muzdarip. O zavallım da saygı görmek için yeri geldiğinde insanları ezmek gerektiğini ve bunu yapamadığını düşünüyor. Ya biz nerede yanlış yapıyoruz lütfen bir fikir, bir örnek, bir akıl verin. O kadar iyi iş yerlerinden bu şekilde olaylar yaşayıp mutsuz olup ayrıldım ki. Ama sorun o kişilerde değil, gerektiği kişilere gayet saygılılar ben o saygıyı yakalayamıyorum sorun bende ve bu şekilde hiçbir zaman mesleğimde de özel hayatımda da mutlu olamıycam. Artık bu örnekler çoğaldıkça özsaygımı kaybetmekten korkuyorum. Nasıl girdiği ortamda kendini belli eden saygın bir kadın olurum, karşımda ki insan benimle konuşurken çekinmesini istiyorum ya, herşeyi bana lak diye düşünmeden söylemesin istiyorum. lütfen örnek verin bana soru sorun size atıyorum bir olay karşısında nasıl davrandığımı anlatayım falan. ne bileyim gün gün şöyle yap deyin bişey diyin lütfen. inanın bir ara intiharı düşündüm, çok mutsuzum. bu işi başarmam lazım
Yarısına kadar okudum da sizi tabii ki sevmek zorunda değiller saygı göstermek zorundalar ama zaten saygısız kişilerin arasına düşmüşsünüz bir de üstüne sizi sevmiyor olabilirler mi?Merhaba herkese. Benim derdim ben insanlara saygılı olduğum halde, insanlardan göremediğim saygı. İnanın bu konu çok canımı sıkıyor. İyi bir işim var ve iş yerinde takım arkadaşlarım arasında iş dağıtımı yapan, işi planlayan kişiyim. Takım arkadaşlarım genelde benden büyük insanlar (babam yaşında olan kişilere bile iş anlatıyorum, onlara elinde ki işleri ben veriyorum vs )
Eskiden bu mesleğin asistanlığını yaparken, asistanlığıma vurardım insanlardan saygı görmeme mevzusunu. Ama şimdi mesleğimin başındayım üst bir konumdayım ama herşey yine aynı
Ben kimseye saygısız, memnuniyetsiz tavırlar sergilemem. Eskiden çok güleçtim buna bağladım ve bu durumu törpülemem gerektiğini ,lafımı iş hayatında dinlettirebilmek için şu güler yüzlülüğü bir kenara bırakıp sert biri olmaya karar verdim. Öyle de yaptım eskisi kadar güleç değilim daha ciddiyim artık istesemde eskisi kadar güleç olamıyorum. (gerçi ne güler yüzlü insanlar var, gayette saygı görüyolar nasıl başarıyolar bunu?) benimle aynı mesleği yapan kişiler, karşısındaki kişiye iş buyururken, karşısında ki kişiler pür dikkat dinliyor, benimle aynı konumda olan x arkadaşımın işi beğenmesi için elinde ki işe özen gösteriyolar. Fakat benimle çalışan kişiler hep bi memnuniyetsiz, saygısız, dili pabuç oluyor bana gelince saygısızca sert cevaplar veriyolar. En basitinden firmada ki çaycı abla bile mesela çay getiriyo masamın bir diğer ucuna koyup gidiyor, böyle bi isteksiz zorla getiriyor gibi, geçen gün bana bir soru sordu ama hesap sorar gibi. Ben onu çaycı diye bir gün kendimden alt görmedim, çokta ince düşünürüm her yemekten sonra ‘ellerine sağlık, çok güzel olmuş, kolay gelsin’imi hiç eksik etmem. Bir gün günaydın demedim, diycek mi diye merak ettim, demedi bile
Artık bu konu çok canımı sıktığı için herkesin bana yaklaşımını çok ince tartıp biçiyorum. Telefonda görüştüğüm kişiler bana karşı daha saygılı, dış görünüşümde çok yumuşak değilimdir ama konuştuğum zaman batıyor sanki herşey. Ses tonum ince ve çok yüksek sesle konuşan biri değilim bu yüzden mi , yada farketmeden konuşurken insanlardan çekiniyorum da karşımda ki bunu mu hissediyor bilmiyorum.
Mesela 3 kişilik bir arkadaş grubumuzda ayşe Fatma ve ben olayım .ayşe fatmaya soru soracak diyelim fatmaya bir soru sorarken çok nazik yaklaşıyor, ama bana geldiğinde hesap sorar gibi.
İş hayatında öyle kadınlar görüyorum ki bir ortama girdiği zaman bir merhaba deyişinden insanlar masadan kafasını kaldırıp kendisine merak uyandırıp, saygı gören. Nasıl başarıyolar bunu ? bana yapılan şu tavrı bu kadınlara yapmak mümkün dahi değil. Kafamda canlanmıyor bile o sahne.
İnsanlar tarafından imrenilen bir kariyerim ve yaşantım var her türlü ortama girmiş biriyim. neden benim yerimde olan kişiler kadar saygı görmüyorum, lafımı geçiremiyorum. Hatta firmada asistanlar bile insanlara öyle lafını geçiriyolar ki . konumum gereği bunu artık başarmak zorundayım. Mesleğimde ne kadar iyi olsam da lafımı geçiremedikçe işlerim yürümüyor
Babam çok mükemmelliyetçi bir insan, abimler ve ben çok pısırık yetiştik, bişey demeye korkardık babama ki bu yaşımıza geldik hala çekiniriz. Abimde benimle aynı dertten muzdarip. O zavallım da saygı görmek için yeri geldiğinde insanları ezmek gerektiğini ve bunu yapamadığını düşünüyor. Ya biz nerede yanlış yapıyoruz lütfen bir fikir, bir örnek, bir akıl verin. O kadar iyi iş yerlerinden bu şekilde olaylar yaşayıp mutsuz olup ayrıldım ki. Ama sorun o kişilerde değil, gerektiği kişilere gayet saygılılar ben o saygıyı yakalayamıyorum sorun bende ve bu şekilde hiçbir zaman mesleğimde de özel hayatımda da mutlu olamıycam. Artık bu örnekler çoğaldıkça özsaygımı kaybetmekten korkuyorum. Nasıl girdiği ortamda kendini belli eden saygın bir kadın olurum, karşımda ki insan benimle konuşurken çekinmesini istiyorum ya, herşeyi bana lak diye düşünmeden söylemesin istiyorum. lütfen örnek verin bana soru sorun size atıyorum bir olay karşısında nasıl davrandığımı anlatayım falan. ne bileyim gün gün şöyle yap deyin bişey diyin lütfen. inanın bir ara intiharı düşündüm, çok mutsuzum. bu işi başarmam lazım
İntiharı düsünmek ne demek yaMerhaba herkese. Benim derdim ben insanlara saygılı olduğum halde, insanlardan göremediğim saygı. İnanın bu konu çok canımı sıkıyor. İyi bir işim var ve iş yerinde takım arkadaşlarım arasında iş dağıtımı yapan, işi planlayan kişiyim. Takım arkadaşlarım genelde benden büyük insanlar (babam yaşında olan kişilere bile iş anlatıyorum, onlara elinde ki işleri ben veriyorum vs )
Eskiden bu mesleğin asistanlığını yaparken, asistanlığıma vurardım insanlardan saygı görmeme mevzusunu. Ama şimdi mesleğimin başındayım üst bir konumdayım ama herşey yine aynı
Ben kimseye saygısız, memnuniyetsiz tavırlar sergilemem. Eskiden çok güleçtim buna bağladım ve bu durumu törpülemem gerektiğini ,lafımı iş hayatında dinlettirebilmek için şu güler yüzlülüğü bir kenara bırakıp sert biri olmaya karar verdim. Öyle de yaptım eskisi kadar güleç değilim daha ciddiyim artık istesemde eskisi kadar güleç olamıyorum. (gerçi ne güler yüzlü insanlar var, gayette saygı görüyolar nasıl başarıyolar bunu?) benimle aynı mesleği yapan kişiler, karşısındaki kişiye iş buyururken, karşısında ki kişiler pür dikkat dinliyor, benimle aynı konumda olan x arkadaşımın işi beğenmesi için elinde ki işe özen gösteriyolar. Fakat benimle çalışan kişiler hep bi memnuniyetsiz, saygısız, dili pabuç oluyor bana gelince saygısızca sert cevaplar veriyolar. En basitinden firmada ki çaycı abla bile mesela çay getiriyo masamın bir diğer ucuna koyup gidiyor, böyle bi isteksiz zorla getiriyor gibi, geçen gün bana bir soru sordu ama hesap sorar gibi. Ben onu çaycı diye bir gün kendimden alt görmedim, çokta ince düşünürüm her yemekten sonra ‘ellerine sağlık, çok güzel olmuş, kolay gelsin’imi hiç eksik etmem. Bir gün günaydın demedim, diycek mi diye merak ettim, demedi bile
Artık bu konu çok canımı sıktığı için herkesin bana yaklaşımını çok ince tartıp biçiyorum. Telefonda görüştüğüm kişiler bana karşı daha saygılı, dış görünüşümde çok yumuşak değilimdir ama konuştuğum zaman batıyor sanki herşey. Ses tonum ince ve çok yüksek sesle konuşan biri değilim bu yüzden mi , yada farketmeden konuşurken insanlardan çekiniyorum da karşımda ki bunu mu hissediyor bilmiyorum.
Mesela 3 kişilik bir arkadaş grubumuzda ayşe Fatma ve ben olayım .ayşe fatmaya soru soracak diyelim fatmaya bir soru sorarken çok nazik yaklaşıyor, ama bana geldiğinde hesap sorar gibi.
İş hayatında öyle kadınlar görüyorum ki bir ortama girdiği zaman bir merhaba deyişinden insanlar masadan kafasını kaldırıp kendisine merak uyandırıp, saygı gören. Nasıl başarıyolar bunu ? bana yapılan şu tavrı bu kadınlara yapmak mümkün dahi değil. Kafamda canlanmıyor bile o sahne.
İnsanlar tarafından imrenilen bir kariyerim ve yaşantım var her türlü ortama girmiş biriyim. neden benim yerimde olan kişiler kadar saygı görmüyorum, lafımı geçiremiyorum. Hatta firmada asistanlar bile insanlara öyle lafını geçiriyolar ki . konumum gereği bunu artık başarmak zorundayım. Mesleğimde ne kadar iyi olsam da lafımı geçiremedikçe işlerim yürümüyor
Babam çok mükemmelliyetçi bir insan, abimler ve ben çok pısırık yetiştik, bişey demeye korkardık babama ki bu yaşımıza geldik hala çekiniriz. Abimde benimle aynı dertten muzdarip. O zavallım da saygı görmek için yeri geldiğinde insanları ezmek gerektiğini ve bunu yapamadığını düşünüyor. Ya biz nerede yanlış yapıyoruz lütfen bir fikir, bir örnek, bir akıl verin. O kadar iyi iş yerlerinden bu şekilde olaylar yaşayıp mutsuz olup ayrıldım ki. Ama sorun o kişilerde değil, gerektiği kişilere gayet saygılılar ben o saygıyı yakalayamıyorum sorun bende ve bu şekilde hiçbir zaman mesleğimde de özel hayatımda da mutlu olamıycam. Artık bu örnekler çoğaldıkça özsaygımı kaybetmekten korkuyorum. Nasıl girdiği ortamda kendini belli eden saygın bir kadın olurum, karşımda ki insan benimle konuşurken çekinmesini istiyorum ya, herşeyi bana lak diye düşünmeden söylemesin istiyorum. lütfen örnek verin bana soru sorun size atıyorum bir olay karşısında nasıl davrandığımı anlatayım falan. ne bileyim gün gün şöyle yap deyin bişey diyin lütfen. inanın bir ara intiharı düşündüm, çok mutsuzum. bu işi başarmam lazım
Benim de eltim esiyle cok yuz gozdur. Kavgasi da sevgisi de muhabbeti de ayarsizdir. Cogu zaman yanindakiler utanir onlarin hallerinden. Esimle bana bakip hep sizin evdeki halinizi merak ediyorum der. Zannediyor ki onlarin olmadigi yerde cok farkliyiz. Ama dediginiz gibi ikimizin de sinirlari var. cok sukur oyle bulduk dengeyi. Hem cok yakin hem herkese gereken kadar ozel alan var.Kocamla aramda bile ince bir çizgi vardır.
Nerde durması gerektiğini bilir.
Bu çizgiyi sınırı siz belirleyeceksiniz.
Üst konumdaysanız bunu hissettireceksiniz ama kırmadan nazikçe.
Sana hesap sorar gibi konuşana , ayarı vermelisin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?