- 31 Mart 2019
- 1.097
- 568
- 103
Merhaba biraz içimi dökmeye ihtiyacım var..Ben yıllardır hep bir üzüntü içindeyim yapayalnızım. Çok akrabam var bir kişi etrafmda yok.. Başıma iyi şeyler de gelmedi. Hep incindim. İncindikçe bunlar oldukça Allah'ın beni sevmediğini düşündüğümden bugünler geçmez diyorum.. Geçer mi ki? Ben de huzur bulur muyum bu hayatta? Yada mahşere mi kaldı? Bu dünyada gün yüzü görmez miyim?Neler yaşadığımı niye yalnz kaldğmı sorarsanız özetle uyumsuzdum.. uyumsuzluğumun sebebi onlarda etrafmda olan şeylerin bende olmaması meselâ kuzenlerimin anneleri,babaları,maddi durumları iyi benim değildi babam beni hep azarlardı meselâ..Annem çalştğı için annelik etmezdi hem ilk çocuğuyla yani ablamla ben anlaşamadığımz için beni sevmedi.Çünkü ona çok düşkün bir kadın. Ben tüm bu uyumsuzluğun içinde kuzenlerimle arkadaşlk kurmaya çalştm ama hep dışlandım. Onlar gezmek,eğlenmenin derdindeydi ben yaşam mücadelesinde.. yani uyum sağlayamıyordum bi türlü ne onlara ne arkadaşlarıma.. ben uyum sağlayamaynca kavga çıkardı ama tek sorun benim uyumsuzluğum değildi onlar kendilerinde olanla kibirlenen insanlardı.. Bu arada her kavga edişimizi diğer akrabalarıma anlatarak beni herkesten soğuttular,herkesi doldurdular, herkes sırtını döndü. Dönmeyen de acıdığından geliyor kimse insan yerine koymuyor.. Ablalarmda beni çocukluğumdan beri hep yük olarak görüyor.. Çünkü annm,bbm öyle görmüş maddi açıdan durumumuz hiç iyi olmadı ablalarm evlendi gitti.Babm,annm yaşlıydılar zaten bbm vefat etti bi süre sonra..Ben de onlara yük olurum sandılar.O yüzden hiç sevemediler ablalarm hep çatıştılar hiç insan yerine koymadlar,hiç sahip çıkmadılar. Okudum okuduğum bölüm de iş bulmak zor hem bu yüzden çalşamadım hem de sosyal fobim var çocukken çok ezilip dışlandğmdan çalşmaya korktum hep cesaret edemedim. Derken 1yıldr da bacağmdan hastayım artk istesem de çalışamam yasak zaten. Evde annmle kalıyorum bana Annelik etmeyen kötü kalpli bir kadınla . Ele karşı kendini iyi gösteriyor sanki bana iyi davranmş gibi yapıyor evde yeri geliyor yemek vermiyordu..Gerçi hastalannca acıyıp iyi davrandı ama bana ettiklerini unutamam. Bu arada benim küçük ablamla aram çok iyiydi o da kanser olup gitti... Yani ben yapayalnz kaldm. Benim suçum mu böyle olması bazen soruyorum kendime kuzenlerimle iyi geçinemez miydim diye.. Bir dönem onların bana yaptıkları gibi bende kibirli davrandım onlara 5dkk yanmda duramadılar.. ya nasıl oluyormuş siz yıllarca böyleydiniz ben yapnca kaçp gittiniz ben kaçmamıştım ama.. Sonra düşünüyorum ablalarıma hiçbir kötülük etmedim ta ki canıma tak etti birgün şiddetli bir kavga ettik bende onların arkasndan konustum o sinirle sırlarını anlattm millete. Ama sinirle yani beni o raddeye getirdiler. Sinirle konuştuğum için haklıyken haksz konuma düştüm. Oysa yıllarca ağzmı açmadm haklarında konuşmadm. Biranlk öfkeyle konuşmuştum yani onlara bunun dışında bir kötülüğüm olmadı aksine onlar yıllarca hor gördüler..Olan yine bana oldu.. Geçecek mi tüm bunlar ? Bir parça umut ediyorum ama diyorum ki nasıl geçecek Allah seni sevmiyor sevseydi zaten bunları yaşamazdın zaten geçerdi bi parça da olsa..Böyle düşününce sabredemiyor insan.. Bu arada aşk hayatıma gelince birini sevdim ben onu Allah'dan çok istedim.. Bir ara olur gibi oldu ama olamadı. Hâlâ seviyorum hâlâ umudum var ama işte dediğim gibi düşününce o da olmaz bugüne kadar ne oldu ki diyorum bazen..
ruhunuzu da ferahlatsın. Destek alın alamıyorsanız youtubede çok içerik var. İlla dinleyin bakın. Hayatta hepimizin inişleri çıkışları var. Örneğin ben depremde evimi akrabalarımı kaybettim bambaşka bir hayata uyandım yaşamak nedir unuttum. Bazen isyan ediyorum. Sonra tekrar umutla uyanıyorum hayat için bana bir şans daha verildi diye.
Allah yardımcınız olsun, sizler için de inanın çok üzüldüm.. Ama dediğiniz gibi herkesin derdi kendine ağır geliyor illa ki..Ne güzel söylüyorsunuz nefes alıyorsak umut var demişsiniz sağolun
