Bi umutsuz vaka daha. 19 yaşında olup yorgunluğun dibine vurmak bu olsa gerek. İnsan 3 ayda yaşlanır mı ? Yaşlandım. Yoruldum. Hissizleştim. Peki geriye dönebilir miyim yada herşeyi unutup ileriye bakabilir miyim ?
Geçen sene aşık olmuştum ona. Güzel saygılı bi beraberliğimiz vardı. Ailem yaşım küçük diye sevgilimin olmasınıda istemedi. 3 ay önce kaçtım. Ailemle barıştık daha ilk zamanda. Ailem onu çok fazla seviyor şimdi. Resmi nikahı 3 ay önce yapmıştık. Yaklaşık 2 gün önce düğünümüz oldu. Kına yaptık düğün yaotık. Dillere destan bi düğünümüz oldu. Gel gelelim hislerime. Soğudum. Çok merhametli bi eşim var aslında. Ne istesem alır bana ilgi gösterir gözümün içine bakar kansızım diye sabah işe giderken pekmezimi ayarlayıp yatağıma kadar getirir içirir onu hiç şaşmaz bu durum. Ne beğensem alır eder. Sadece biraz sinirlidir arada kavga ettiğimizde çok fazla bağırır bana. Buldunda bunuyosun derseniz evet dıştan öyle duruyo herşey belkide haklısınız ama kendimi çok yorgun hissediyorum dün akşam kayınvalidemlere gittik. Oğlunun takışarıyla borçlar kapanmayacağını bana yaptıkları bikezikleri satmak zorunda olduklarını belirttiler. Ses çıkarmadım. Eşim için. Huzursuzluk olmasın yeterki dedim. Rabbim verir alın dedim. 4 tane bileziğimide verdim. Bu sefer evimize yansıcaktı huzursuzluk. Böylesi daha iyi oldu belkide. Ama içim çok buruk. Keşke evlenmeseydim. Nedensiz hep mutsuzum. Hiç bişey hoşuma gitmemeye başladı. Bazen boşanmayı dahi düşünmüyo değilim. Ailemi çok özlüyorum annemi babamı. Haftada 2 kez görüşüyoruz ama yetmiyo sanki bana. Mutsuzum işte. Boşansam mı napsam bilmiyorum günlerde hayatta geçmiyo..
