- 23 Mayıs 2013
- 6.283
- 2.955
- 248
- 34
herşeyin vakti saati var canım benim 2düşüğüm var 6ay arayla iş yerinden bi abla dedi ki ama onun bayabi uzun yıllardır olmuyomuş
sen en azından hamile kaldığını biliyosun bende o da yok ne olursa olsun Allah bana bi evlat nasip etse dedi çok geçmeden hamile
kaldı kızı oldu ama kızının beyniyle ilgili bi problemi oldu halada uğraşıyolarmış o yüzden Allahtan hayırlısını sağlıklısını dilicez benim
bebeklerimde düşmeseydi engelli olucaktı sağlıksız bebek düşermiş çünkü çok üzülüyorum olur olmadık herşeye ağlıyorum ama
yinede Allahım sen bana hayırlı zamanda hayırlı sağlıklı evlat ver diyorum bu da bizim imtihanımız demek ki canım ssz
bende 2.5 yıldır senin yaşadığın şeylerin aynını yaşıyorum ve seni o kadar iyi anlıyorum ki. ablam daha yazın doğum yaptı 3. yü biliyormusun konuşmuyorum. bana hamileyim dediği gün dünya bi anda ayklarımın altından kaydı. belli etmedim ama içim soğudu. benim durumumu bildiği halde neden korunmadı neden çocuk yaptı diye kendi kendime küstüm. ben olsam korunurdum yapmazdım diye hep onu suçladım. ama elimde değil bu ve yazın doğum yaptı sadece tebrik ettim. 4 aydır bir kez sesimi duymadı kahroluyor o da bende. Ama elimde değil kabullenemiyorum. Çok büyük günah ediyorum ama işte isyan noktası bu oluyor.
Bizde de eşimde sorun sandık önce tek. Halbuki benimde yumurtalarım kalitesizmiş. 1.5 sen üstüne tüp bebek yapmak için başvurduğumuzda yumurtam olduğu halde kalitesizmiş. ne yazık döllenmedi.. herşey boşa gitti. onca iğne onca stres heyecan. bir telefonla son buldu. bunu da ancak yaşayan bilir ne yazık. Velhasıl 7 aydır yerdemiyim göktemiyim belli değil. küstüm, soğudum, herkesle irtibatı kestim. elimde değil içe kapanıyor insan.
Şimdi nisanda tekrar deneyeceğim. Ama öncelikle bazı kürler diyorlar. onları deneyeceğim. yumurta oluşumuna ve kalitesine iyi gelen incir kürünü söylüyolar. 21 gün yapıp 1 hafta ara verip tekrar 21 gün uygulanan. bu 4 ayımı bunlarla geçireceğim ama öyle uzun geliyor ki. Allah sana da bana da bizim gibi bekleyenlere de bol sabır versin.
incir kürü de. ben şöyle yapıcam. 7-8 inciri 2,5 su bardağı klorsuz kaynamış suya atıp. 20 dakika kaynatıp bir günde içmek. sabah akşam. olacak olan bir tane 2 tane de belki kaliteli olur diye umut edeceğim. İnşallah en kısa zamanda Allah bizimde yüzümüze güler.
Umudunu kaybetme.
söylediğiniz normal psikolojideki bi insana göre çok doğru insan ablasına çocuğu oldu diye tabi ki küsmemeli kırılmamalı ama yıllarca aylarca çocuk sahibi olamayan biri için ve önüne sürekli engel çıkan biri için emin olun ki normal düşünceler.
çünkü olmayacak korkusu insanın psikolojisini bozuyor ve sağlıksız bir psikolojide bunları düşündürüyor.
arkadaşın kendi evladı olunca bu düşündükleri için kendisi de kendine kızacaktır.
Haklisin bende zaten ayni seyden bahsediyorum.saglikli bir kafanin icinden gecen düşünceler değil.ama su an boyle düşünüyor gun gelecek pisman olacak.onu da anlamak lazim.ayrica korkularin acilarin üstüne gitmezse onlar insani tutsak alır. Inadina gördüğün her çocuğu seveceksin inadına her hamileye sevineceksin ki bu duyguyu yenebilesin.yoksa üst üste biriktikce geri dönüşü fena olur bu duygularin.anlıyorum çocuğu olmuyor ve psikolojisinin bozuk olduğu kesin zaten.ama bu hastalıklı düşünceler de çok kötü.ablasının 3. çocuğuymuş ve eminim ki planlayarak olmuş bir hamilelik değildir.korunurken olmuştur.ne yani kardeşinin bebeği olmuyor diye o bebeği gidip aldırması mı gerekiyordu
bende 2.5 yıldır senin yaşadığın şeylerin aynını yaşıyorum ve seni o kadar iyi anlıyorum ki. ablam daha yazın doğum yaptı 3. yü biliyormusun konuşmuyorum. bana hamileyim dediği gün dünya bi anda ayklarımın altından kaydı. belli etmedim ama içim soğudu. benim durumumu bildiği halde neden korunmadı neden çocuk yaptı diye kendi kendime küstüm. ben olsam korunurdum yapmazdım diye hep onu suçladım. ama elimde değil bu ve yazın doğum yaptı sadece tebrik ettim. 4 aydır bir kez sesimi duymadı kahroluyor o da bende. Ama elimde değil kabullenemiyorum. Çok büyük günah ediyorum ama işte isyan noktası bu oluyor.
.
bende 2.5 yıldır senin yaşadığın şeylerin aynını yaşıyorum ve seni o kadar iyi anlıyorum ki. ablam daha yazın doğum yaptı 3. yü biliyormusun konuşmuyorum. bana hamileyim dediği gün dünya bi anda ayklarımın altından kaydı. belli etmedim ama içim soğudu. benim durumumu bildiği halde neden korunmadı neden çocuk yaptı diye kendi kendime küstüm. ben olsam korunurdum yapmazdım diye hep onu suçladım. ama elimde değil bu ve yazın doğum yaptı sadece tebrik ettim. 4 aydır bir kez sesimi duymadı kahroluyor o da bende. Ama elimde değil kabullenemiyorum. Çok büyük günah ediyorum ama işte isyan noktası bu oluyor.
Bizde de eşimde sorun sandık önce tek. Halbuki benimde yumurtalarım kalitesizmiş. 1.5 sen üstüne tüp bebek yapmak için başvurduğumuzda yumurtam olduğu halde kalitesizmiş. ne yazık döllenmedi.. herşey boşa gitti. onca iğne onca stres heyecan. bir telefonla son buldu. bunu da ancak yaşayan bilir ne yazık. Velhasıl 7 aydır yerdemiyim göktemiyim belli değil. küstüm, soğudum, herkesle irtibatı kestim. elimde değil içe kapanıyor insan.
Şimdi nisanda tekrar deneyeceğim. Ama öncelikle bazı kürler diyorlar. onları deneyeceğim. yumurta oluşumuna ve kalitesine iyi gelen incir kürünü söylüyolar. 21 gün yapıp 1 hafta ara verip tekrar 21 gün uygulanan. bu 4 ayımı bunlarla geçireceğim ama öyle uzun geliyor ki. Allah sana da bana da bizim gibi bekleyenlere de bol sabır versin.
incir kürü de. ben şöyle yapıcam. 7-8 inciri 2,5 su bardağı klorsuz kaynamış suya atıp. 20 dakika kaynatıp bir günde içmek. sabah akşam. olacak olan bir tane 2 tane de belki kaliteli olur diye umut edeceğim. İnşallah en kısa zamanda Allah bizimde yüzümüze güler.
Umudunu kaybetme.
tweety23 arkadaşım öncelikle seninle alakalı konuyu dağıttığım için özür dilerim. Ben de dayanamayıp içimde birikenleri atmak istedim kusura bakma olur mu?
YAzılanlar konusunda ise herkes yerden göğe kadar haklıdır.Hiç bir öfke hiç bir acı bir bebeğin varlığından önemli değil.
Ablam yanımda değil. isntbulda. istesemde yanına gidemem. Annem babam yeni gittiler. HErşeylerine yardımcı oldum gönderdim. Kendim alışveriş yaptım. Elimden geldiğince en güzel hediyelerini aldım. Bir de TS tulumu aldım babası giydirmese de ben yine de aldım :). Öyle de mutluydum onu alırken. Diğer arkadaşlarıma da öyle gittim sevdim. Kimseye karşı belli ettiğim bir öfkem yok. Öfkem içimde.
HAmileliği planlı değildi. Zaten dört sene korunmadı olmuyor deyip boşvermişti. Allh işte öyle aklından çıkarana veriyor:) Ben bunu beceremiyorum. Velhasıl benim derdim kendimle. Ben hiç sevmediğim bu karakterimle mücadele ediyorum.
Kıskançlık değil, fesatlık değil ne bileyim anlatılmaz değişik bişey bunu ancak yaşayan arkadaşlar daha iyi anlayacak. Bunca mücadeleye bunca isteğe rağmen olmamasının verdiği acı. Acı diyorum. Bunca yıldır hiç bir şey için bu kadar ağladığımı hatırlamıyorum. Sevgiliden ayrılmakmış, Evim yok arabam yok , yok efendim o giydi ben giyemedim, o taktı ben takamadım gibi böyle dertlerim hiç olmadı, Yani kolay yıkılan takan bir tip değildim Ama ne olduysa bu konu benim o kaskatı soğuk yüreğimi eritti.
Çabalıyorum doktora gitmeyi düşündüm. Ama öyle bişey ki doktor psikolog artık her neyse bana söyleyecekleri, vereceği ilaçlar herşeyin bilincindeyim. tavsiyelerinin ne olduğunu ben zaten biliyorum velhasıl sizler bile en az onlar kadar kaliteli insanlarsınız ve çok doğru tesbitleriniz var.
Mesele benim bunu aşamama problemim. Korkuyorum. Ya hiç olmazsa. Olmazsa ollmaz dünyanın sonu değil. Bir tek ben mi olacağım çocuksuz. Değil mi bakın bunlarında bilincindeyim :) Ama elimde değil korkuyorum. Ömrümce ailem için yaşadım. Abimin çocukları annem babam aman onlar üzülmesin aman onlar bunalmasın ben onlara yeterim deyip kendi hayatımı öteleyen bir inasım. NE zaman dönüp kendimi düşünmeye kalktığımda ise bir çok şeye geç kalmışım. İşte benim içimde ki öfkelerin bir nedeni de bu.
Eşimin durumu gerçekten ciddi. Sıfır hareket sıfır sıfır sıfır olanlarda işimize yaramıyor. Ben de onca yumurtann işe yaramayan sahibiyim. Transfere gidememek. Doktorun arayıpta hiç bir tanesinde döllenme khareketi görülemedi deyip onca sözün üstüne yalvarırcasına hiç mi? diyip kapatıp arkasından yaşadıklarım.
Tek ben miyim bunu yaşayan elbette değilim.herkeste benim gibi insan benden beterleri de var belki. Bilemiyorum.Yaşım 36 küçükte değilim bunca küsmeyi beceren ufak bir kız da değilim. Nasıl bir hale geldim ben bile inanamıyorum. Ama hayat işte.
Ablamla mesajladştım bir kaç kez. Sanırım annemin ve babamın gitmesiyle yalnız kaldığımdan bu da beni iyice sarstı. HErkes benim bebeğimin alışverişi ziyaretini konuşurken böyle bir süprizin olması birazda benii yıkan.
Ne diyeyim konuştukça uzar bu yazı. HErkese tşk ederim. İyi dileklerde bulunanlara, fikir tavsiye veren herkese tşk ederim.Allah kimseyi böyle zor sınavda yalnız bırakmasın. Benim gibi bekleyen herkesin yanında olsun. Başka dertler vermez inşlallah.
13. denemeyi yapan arkadaşım şoktayım. Bunca deneem bunca sabır. Çok tebrik ediyorum.Artık hiç bir üzüntü seni yenemez.Sabrın en dibini yaşamışsın. Dua edin benim içinde, tweety23 arkadaşımız içinde.
sizin durumunuzu yaşamadığım için bilemiyorum duygularınızı ,sizin gibi yaşamam mümkün değil ama sadece birşey sormak istiyorum,bu kadar acı içindeyseniz,neden bir bebek evlat edinmeyi düşünmüyorsunuz? annelik doğurmak demek değil ki,ben bazen evlat edinenler topiğine bakıyorum,o kadar mutlular ki bebekleriyle,o kadar yaşadığımız acılar gereksizmiş diyorlar..anne oldular onlar da..
tweety23 arkadaşım öncelikle seninle alakalı konuyu dağıttığım için özür dilerim. Ben de dayanamayıp içimde birikenleri atmak istedim kusura bakma olur mu?
YAzılanlar konusunda ise herkes yerden göğe kadar haklıdır.Hiç bir öfke hiç bir acı bir bebeğin varlığından önemli değil.
Ablam yanımda değil. isntbulda. istesemde yanına gidemem. Annem babam yeni gittiler. HErşeylerine yardımcı oldum gönderdim. Kendim alışveriş yaptım. Elimden geldiğince en güzel hediyelerini aldım. Bir de TS tulumu aldım babası giydirmese de ben yine de aldım :). Öyle de mutluydum onu alırken. Diğer arkadaşlarıma da öyle gittim sevdim. Kimseye karşı belli ettiğim bir öfkem yok. Öfkem içimde.
HAmileliği planlı değildi. Zaten dört sene korunmadı olmuyor deyip boşvermişti. Allh işte öyle aklından çıkarana veriyor:) Ben bunu beceremiyorum. Velhasıl benim derdim kendimle. Ben hiç sevmediğim bu karakterimle mücadele ediyorum.
Kıskançlık değil, fesatlık değil ne bileyim anlatılmaz değişik bişey bunu ancak yaşayan arkadaşlar daha iyi anlayacak. Bunca mücadeleye bunca isteğe rağmen olmamasının verdiği acı. Acı diyorum. Bunca yıldır hiç bir şey için bu kadar ağladığımı hatırlamıyorum. Sevgiliden ayrılmakmış, Evim yok arabam yok , yok efendim o giydi ben giyemedim, o taktı ben takamadım gibi böyle dertlerim hiç olmadı, Yani kolay yıkılan takan bir tip değildim Ama ne olduysa bu konu benim o kaskatı soğuk yüreğimi eritti.
Çabalıyorum doktora gitmeyi düşündüm. Ama öyle bişey ki doktor psikolog artık her neyse bana söyleyecekleri, vereceği ilaçlar herşeyin bilincindeyim. tavsiyelerinin ne olduğunu ben zaten biliyorum velhasıl sizler bile en az onlar kadar kaliteli insanlarsınız ve çok doğru tesbitleriniz var.
Mesele benim bunu aşamama problemim. Korkuyorum. Ya hiç olmazsa. Olmazsa ollmaz dünyanın sonu değil. Bir tek ben mi olacağım çocuksuz. Değil mi bakın bunlarında bilincindeyim :) Ama elimde değil korkuyorum. Ömrümce ailem için yaşadım. Abimin çocukları annem babam aman onlar üzülmesin aman onlar bunalmasın ben onlara yeterim deyip kendi hayatımı öteleyen bir inasım. NE zaman dönüp kendimi düşünmeye kalktığımda ise bir çok şeye geç kalmışım. İşte benim içimde ki öfkelerin bir nedeni de bu.
Eşimin durumu gerçekten ciddi. Sıfır hareket sıfır sıfır sıfır olanlarda işimize yaramıyor. Ben de onca yumurtann işe yaramayan sahibiyim. Transfere gidememek. Doktorun arayıpta hiç bir tanesinde döllenme khareketi görülemedi deyip onca sözün üstüne yalvarırcasına hiç mi? diyip kapatıp arkasından yaşadıklarım.
Tek ben miyim bunu yaşayan elbette değilim.herkeste benim gibi insan benden beterleri de var belki. Bilemiyorum.Yaşım 36 küçükte değilim bunca küsmeyi beceren ufak bir kız da değilim. Nasıl bir hale geldim ben bile inanamıyorum. Ama hayat işte.
Ablamla mesajladştım bir kaç kez. Sanırım annemin ve babamın gitmesiyle yalnız kaldığımdan bu da beni iyice sarstı. HErkes benim bebeğimin alışverişi ziyaretini konuşurken böyle bir süprizin olması birazda benii yıkan.
Ne diyeyim konuştukça uzar bu yazı. HErkese tşk ederim. İyi dileklerde bulunanlara, fikir tavsiye veren herkese tşk ederim.Allah kimseyi böyle zor sınavda yalnız bırakmasın. Benim gibi bekleyen herkesin yanında olsun. Başka dertler vermez inşlallah.
13. denemeyi yapan arkadaşım şoktayım. Bunca deneem bunca sabır. Çok tebrik ediyorum.Artık hiç bir üzüntü seni yenemez.Sabrın en dibini yaşamışsın. Dua edin benim içinde, tweety23 arkadaşımız içinde.
yok canım özürdileyecek bir durum yok sende kendi derdini yazmışsın hepsi bu allh yardımcımız olsun şuan okadar kötüyüm ki doktordan geldim 2 saattir ağlamaktan helak oldum ve şuan bile gözyaşlarım yarışıyor birbiriyle çok moralim bozuk bugün adetimn 16.günü yumurtalarda hiç gelişme yok eve geldim mutfaga girdim yumurtalıklarıma bıçak sokmak geldi öfkeden duvarları yumrukladım içim acıyor benim evladım olmayacak ben anne olamayacağım eşim baba olamayacak kendimi işe yaramaz aşağılık hissediyorum yaşamak istemiyorum çok kötüyümmmmmmmmmm
Sakin ol lütfen. Ağla rahatla. ama sakinleş. Çok zor biliyorum. hem de ne zor. Şu alternatif tıp sayfasına bir gir. orda detaylı kürler var. önce soğan kürü diyorlar. ardından incir kürü. arı+sütü+bal+polen karışımı. gibi. bir sürü reçete var. bende şimdi onları denemeye başlıyorum. Sende onları bir incele. Orda rstlamıştım bir kaç mesaja, hiç yumurtam yokken iki yumurtam olmuş gibi yazılar vardı. incir kürü büyütp çatlatmaya da yardım ediyormuş. havuçla birlite. bir de böyle deneyelim. Bize de bir kapı açılır inşallah.
http://www.kadinlarkulubu.com/gebelik-oncesi-sonrasi-alternatif-tip-f511/
Ben bu dediklerin karşısında dehşete düştüm..bende 2.5 yıldır senin yaşadığın şeylerin aynını yaşıyorum ve seni o kadar iyi anlıyorum ki. ablam daha yazın doğum yaptı 3. yü biliyormusun konuşmuyorum. bana hamileyim dediği gün dünya bi anda ayklarımın altından kaydı. belli etmedim ama içim soğudu. benim durumumu bildiği halde neden korunmadı neden çocuk yaptı diye kendi kendime küstüm. ben olsam korunurdum yapmazdım diye hep onu suçladım. ama elimde değil bu ve yazın doğum yaptı sadece tebrik ettim. 4 aydır bir kez sesimi duymadı kahroluyor o da bende. Ama elimde değil kabullenemiyorum. Çok büyük günah ediyorum ama işte isyan noktası bu oluyor.
Bizde de eşimde sorun sandık önce tek. Halbuki benimde yumurtalarım kalitesizmiş. 1.5 sen üstüne tüp bebek yapmak için başvurduğumuzda yumurtam olduğu halde kalitesizmiş. ne yazık döllenmedi.. herşey boşa gitti. onca iğne onca stres heyecan. bir telefonla son buldu. bunu da ancak yaşayan bilir ne yazık. Velhasıl 7 aydır yerdemiyim göktemiyim belli değil. küstüm, soğudum, herkesle irtibatı kestim. elimde değil içe kapanıyor insan.
Şimdi nisanda tekrar deneyeceğim. Ama öncelikle bazı kürler diyorlar. onları deneyeceğim. yumurta oluşumuna ve kalitesine iyi gelen incir kürünü söylüyolar. 21 gün yapıp 1 hafta ara verip tekrar 21 gün uygulanan. bu 4 ayımı bunlarla geçireceğim ama öyle uzun geliyor ki. Allah sana da bana da bizim gibi bekleyenlere de bol sabır versin.
incir kürü de. ben şöyle yapıcam. 7-8 inciri 2,5 su bardağı klorsuz kaynamış suya atıp. 20 dakika kaynatıp bir günde içmek. sabah akşam. olacak olan bir tane 2 tane de belki kaliteli olur diye umut edeceğim. İnşallah en kısa zamanda Allah bizimde yüzümüze güler.
Umudunu kaybetme.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?