Okudum. Alzheımerlı kayınvslideye bakan bir anne. Kızı rahat etsin diye odasını verip evin diğer köşelerinde yatan anne. Dışarda şen şakrak gezip evde terör estiren bir kız. Ben bunu okudum. Allah annene sabır versin. Senin de gözlerini açsınKonuyu ve yorumları okumanı tavsiye ediyorum yorum yapmadan önce
Evdeki borçları ödemek için köpek gibi çalışıp maaşının çoğunu eve veren bir kız gördün mü okuduğun yazıda ? Ya da abisi uyuşturucuya başladığında unutulan evin içinde hiç görülmeyen bı kız da gördün mü ? Sadece okuduğunuz kadarını bilirsiniz. Boşa yorum yapmayın bence. Simarikliktan ya da çok bulmusluktan yapmiyroum yaptıklarımı. İyi geceler sizeOkudum. Alzheımerlı kayınvslideye bakan bir anne. Kızı rahat etsin diye odasını verip evin diğer köşelerinde yatan anne. Dışarda şen şakrak gezip evde terör estiren bir kız. Ben bunu okudum. Allah annene sabır versin. Senin de gözlerini açsın
Sana diyecek birşey bulamıyorum. Annenin durumu içler acısıymış. Çok üzüldüm. Hasta kvalide, Bağımlı bir oğul, hırçın bir kız. En büyük desteği sen olmalısın, küçük değilsin.Evdeki borçları ödemek için köpek gibi çalışıp maaşının çoğunu eve veren bir kız gördün mü okuduğun yazıda ? Ya da abisi uyuşturucuya başladığında unutulan evin içinde hiç görülmeyen bı kız da gördün mü ? Sadece okuduğunuz kadarını bilirsiniz. Boşa yorum yapmayın bence. Simarikliktan ya da çok bulmusluktan yapmiyroum yaptıklarımı. İyi geceler size
Bu konuyu açma sebebimi bence daha iyi anladınız. Benim istediğim şey de bu zaten ama kendimi TUTAMIYORUM. ENGELLEYEMİYORUM. yapabilsem zaten bu konuyu açmam. Haksız olduğumu yapmamam gerektiğini yazıyorum , ben haklıyım Yo annem suçlu demiyorum. Sadece yapamıyorum , ve artık kafayı yemek üzereyim.Sana diyecek birşey bulamıyorum. Annenin durumu içler acısıymış. Çok üzüldüm. Hasta kvalide, Bağımlı bir oğul, hırçın bir kız. En büyük desteği sen olmalısın, küçük değilsin.
Evlenince annende sende birbirinizin kıymetini anlarsınız.bende annemle çok degil ama bazen tartışırdık hep nasihat ve temizlik dediği için ,suan 7 aylık evliyim ve birbirimizin kıymetini daha çok anladıkKızlar ben 23 yaşındayım, yaşadığım hayat o kadar boktan geliyor ki. Anlatsam çok uzun olacak. Kısa keseceğim. Çalışıyorum işten eve evden işe geliyorum. Bı babaannem var her üç ay da bı bı çocuğunda kalıyor ve iki buçuk aydır bizde kendisi alzaymir. Benim bı odam yok , içeride yatıyorum. Faksr aşırı derecede ses takıntım olduğu icin annemler odayı bana bıraktı onlar içeride yatiyor. İki buçuk aydır sadece odadayim , komşularımız aşırı iğrenç insanlar gece 1lere kadar ses yapıyorlar. Ben dışarıda çok mutlu neşeli esprili inssnimdir ama eve gelince kafayı yiyorum. Annem bana batıyor sanki. Kadın ne söylese ters anlıyorum aşırı üzülüyorum kızlar. Kendime engel olamıyorum. Annemle konusamiyoruz artık, sürekli nasihat vermesinden bıktım sürekli temizlik muhabbetinden bıktım . Konuşulmuyor artık ve ben de bunu ona düzgün bı dille söyleyemiyorum. Ne olursa olsun o benim annem , ama onu çok kiriyorum kızlar elimde olmadan. Kafayı yicem artık dışarı da mutluyum eve bı giriyorum dünyam başıma yikiliyor sanki. Bıktım bu ruh halinden. Yardım edin bana lütfen
Bende keşke demek istemediğim için bu konuyu açtımEvlenince annende sende birbirinizin kıymetini anlarsınız.bende annemle çok degil ama bazen tartışırdık hep nasihat ve temizlik dediği için ,suan 7 aylık evliyim ve birbirimizin kıymetini daha çok anladıkkeşke kavga etsek de yan yana olsak hep diyorum
Ben gerçekten bi doktora gitmeliyim haklisinizBencebi doktora görün sende rahatlarsın anneciginde
Bence yarindan itibaren dikkat edeceksin canim eminim duzeleceksin annenle gezmeye cik gez dolas hem sana iyi gelir hem anneneBen gerçekten bi doktora gitmeliyim haklisiniz
İnşallah duzelicem çok sağolunBence yarindan itibaren dikkat edeceksin canim eminim duzeleceksin annenle gezmeye cik gez dolas hem sana iyi gelir hem annene
Her insan yaşadıkları karşısında çok güçlü kalamayabilir annesine destek olacak psikolojide değil kendiside fazlasıyla yıpranmış ve bunun farkında zatenSana diyecek birşey bulamıyorum. Annenin durumu içler acısıymış. Çok üzüldüm. Hasta kvalide, Bağımlı bir oğul, hırçın bir kız. En büyük desteği sen olmalısın, küçük değilsin.
Annesi açısından baktınız mı hiç? O ister mi bu hayatı? Kim ister? Manen Destek olmasa bile daha fazla kırmasa olamaz mı? Bizlerde çalıştık, yok sayıldık halen de kırgınlıklarım var fakat değil azarlamak yüzümüzü bile eğmiyoruz. Kusura bakmayın bu durum içip içip karısını döven sonra pişman olan adamlara benziyor. Dualarım en çok anneyleHer insan yaşadıkları karşısında çok güçlü kalamayabilir annesine destek olacak psikolojide değil kendiside fazlasıyla yıpranmış ve bunun farkında zaten
İnsanların hayatlarını bilmeden ne kadar da güzel konusuyorsunuz. Eziyet ettiğimizi düşündüğünüz insana bebek gibi bakılıyor ve butun çocuklarına gitmek istiyor. Üç ay bile zor tutuyoruz evde.
Kızlar ben 23 yaşındayım, yaşadığım hayat o kadar boktan geliyor ki. Anlatsam çok uzun olacak. Kısa keseceğim. Çalışıyorum işten eve evden işe geliyorum. Bı babaannem var her üç ay da bı bı çocuğunda kalıyor ve iki buçuk aydır bizde kendisi alzaymir. Benim bı odam yok , içeride yatıyorum. Faksr aşırı derecede ses takıntım olduğu icin annemler odayı bana bıraktı onlar içeride yatiyor. İki buçuk aydır sadece odadayim , komşularımız aşırı iğrenç insanlar gece 1lere kadar ses yapıyorlar. Ben dışarıda çok mutlu neşeli esprili inssnimdir ama eve gelince kafayı yiyorum. Annem bana batıyor sanki. Kadın ne söylese ters anlıyorum aşırı üzülüyorum kızlar. Kendime engel olamıyorum. Annemle konusamiyoruz artık, sürekli nasihat vermesinden bıktım sürekli temizlik muhabbetinden bıktım . Konuşulmuyor artık ve ben de bunu ona düzgün bı dille söyleyemiyorum. Ne olursa olsun o benim annem , ama onu çok kiriyorum kızlar elimde olmadan. Kafayı yicem artık dışarı da mutluyum eve bı giriyorum dünyam başıma yikiliyor sanki. Bıktım bu ruh halinden. Yardım edin bana lütfen
Öyle olması gerek evet annesinin desteğe ihtiyacı var ama kızcağızda çok bunalmış belli kesinlikle bile isteye yaptığını düşünmüyorum kendisi de çok pişman oldugunu söylüyor Bunların farkında ve çözüm arıyor yangına korukle gitmemek lazım hiçbir işe yaramaz yani kızın zaten bildiği şeyleri ona soylemenin bir faydası yok annesinin zor durumda oldugunu kendi de biliyorAnnesi açısından baktınız mı hiç? O ister mi bu hayatı? Kim ister? Manen Destek olmasa bile daha fazla kırmasa olamaz mı? Bizlerde çalıştık, yok sayıldık halen de kırgınlıklarım var fakat değil azarlamak yüzümüzü bile eğmiyoruz. Kusura bakmayın bu durum içip içip karısını döven sonra pişman olan adamlara benziyor. Dualarım en çok anneyle
Bak sana ne diyeceğim.daha hayatının baharında bir yaştasın.23yaşında.daha şimdiden nedir bu tahammülsüzlük.biliyormusunki yaşlar ilerlediğinde sabır etme olayı azalıyor.ya o anneciğin ne yapsın.gürültü patırtı hastası var kocası var kendinden haz etmeyen kızı var.yemeği var bulaştığı var evin temizliği var.iyiliği için nasihat çektiği ancak kendine bu sebepten gıcık olan bir evladı varKızlar ben 23 yaşındayım, yaşadığım hayat o kadar boktan geliyor ki. Anlatsam çok uzun olacak. Kısa keseceğim. Çalışıyorum işten eve evden işe geliyorum. Bı babaannem var her üç ay da bı bı çocuğunda kalıyor ve iki buçuk aydır bizde kendisi alzaymir. Benim bı odam yok , içeride yatıyorum. Faksr aşırı derecede ses takıntım olduğu icin annemler odayı bana bıraktı onlar içeride yatiyor. İki buçuk aydır sadece odadayim , komşularımız aşırı iğrenç insanlar gece 1lere kadar ses yapıyorlar. Ben dışarıda çok mutlu neşeli esprili inssnimdir ama eve gelince kafayı yiyorum. Annem bana batıyor sanki. Kadın ne söylese ters anlıyorum aşırı üzülüyorum kızlar. Kendime engel olamıyorum. Annemle konusamiyoruz artık, sürekli nasihat vermesinden bıktım sürekli temizlik muhabbetinden bıktım . Konuşulmuyor artık ve ben de bunu ona düzgün bı dille söyleyemiyorum. Ne olursa olsun o benim annem , ama onu çok kiriyorum kızlar elimde olmadan. Kafayı yicem artık dışarı da mutluyum eve bı giriyorum dünyam başıma yikiliyor sanki. Bıktım bu ruh halinden. Yardım edin bana lütfen
23 yaşında koca çalışan kız çık git kendi hayatını kur o zaman , gerçekten istedikten sonra hiçbir şey imkansız değil.sadece şımarıklık, piremseslik sendromuKızlar ben 23 yaşındayım, yaşadığım hayat o kadar boktan geliyor ki. Anlatsam çok uzun olacak. Kısa keseceğim. Çalışıyorum işten eve evden işe geliyorum. Bı babaannem var her üç ay da bı bı çocuğunda kalıyor ve iki buçuk aydır bizde kendisi alzaymir. Benim bı odam yok , içeride yatıyorum. Faksr aşırı derecede ses takıntım olduğu icin annemler odayı bana bıraktı onlar içeride yatiyor. İki buçuk aydır sadece odadayim , komşularımız aşırı iğrenç insanlar gece 1lere kadar ses yapıyorlar. Ben dışarıda çok mutlu neşeli esprili inssnimdir ama eve gelince kafayı yiyorum. Annem bana batıyor sanki. Kadın ne söylese ters anlıyorum aşırı üzülüyorum kızlar. Kendime engel olamıyorum. Annemle konusamiyoruz artık, sürekli nasihat vermesinden bıktım sürekli temizlik muhabbetinden bıktım . Konuşulmuyor artık ve ben de bunu ona düzgün bı dille söyleyemiyorum. Ne olursa olsun o benim annem , ama onu çok kiriyorum kızlar elimde olmadan. Kafayı yicem artık dışarı da mutluyum eve bı giriyorum dünyam başıma yikiliyor sanki. Bıktım bu ruh halinden. Yardım edin bana lütfen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?