Canım benim sende yaşamışsın, pişman olmussun, ben olmuyum diye yazdın biliyorum, ama biz çok zaman verdik birbirimize, daha önceden de yüzük atmıstık, yine aynı seyler olmustu, haftalarca görüşmedik, düşündük, hep değiştim dedi, (aşırı kompleksliydi), hep düzeldim dedi ama bir hafta inandım sonrası malum insan 7sinde neyse 70inde de odur derler ya öyle... Ayrılık kararı aslında ani olmadı, hep dilimizdeydi ama cesaretimiz yoktu, cünkü hayallerimiz çoktu, ben 2aydır kendi kendimi yedim, evlilikten korkmaya basladım, bi sürü sıkıntılar yasaadım psikolojik, cok sabrettim ama şu duruma bizi getiren yine o oldu, yani verilecek bir sans daha kalmamıstı, biz ne zaman ayrılsak ailem bir ohh cekiyordu, cünkü o benim kişiliğime saygı duymuyordu, bi de bizde son 10günde biraz hakaret ve şiddet başlamıstı gercekten üzülerek yazıyorum... Anlıyosun değil mi? Biraz önceki yorum yapan arkadas beni cok rahatlattı suan gercekten iyi hissediyorum kendimi, kötü seyleri hiç aklıma getiremem ben hep olumluyumdur güzel seyleri hatrlarım... Benim babam 50 yasında daha anneme el kaldırmamış, ben bana 10gündür vurmaya başlamıştı, hemde kafamı tutup arabaya carpmıstı düşün... Ben hangi akla hizmet kabul ettim herseyi bilmiyorum şimdi bile nasıl kızıyorum kendime. BU YAZIYI OKUYACAK ARKLAR ÇOK KIZACAKLAR bana bunuda biliyorum...
Yorumlarınız için cok teşekkürler sayenizde daha iyiyim, ben bu duygusallıgım yüzünden çok hata yaptım, bi de söyleyemedim ama şimdi söylüyorum bi kac kere bana vurdu, tartısma anımızda cevap vermedim ona, konus dedi defalarca sonra kafamı tutup arabanın önüne carpmıstı çok üzülmüştüm ama aptallıgımdan ogün yine affetmiştim onu, sonra söz vermişti bidaha da vurmadı gerci cok yeni ama kendimden cok utanıyorum suanaz kalsın evlenecektim belkide benim sonumda tvdekiler gibi olcaktı. Ben kötü seyleri hep unutuyorum ya hep iyi seyleri hatrlıyorum bu yüzden bu yanlıslarım... Ama artık izin vermicem.
Yorumlarınız için cok teşekkürler sayenizde daha iyiyim, ben bu duygusallıgım yüzünden çok hata yaptım, bi de söyleyemedim ama şimdi söylüyorum bi kac kere bana vurdu, tartısma anımızda cevap vermedim ona, konus dedi defalarca sonra kafamı tutup arabanın önüne carpmıstı çok üzülmüştüm ama aptallıgımdan ogün yine affetmiştim onu, sonra söz vermişti bidaha da vurmadı gerci cok yeni ama kendimden cok utanıyorum suanaz kalsın evlenecektim belkide benim sonumda tvdekiler gibi olcaktı. Ben kötü seyleri hep unutuyorum ya hep iyi seyleri hatrlıyorum bu yüzden bu yanlıslarım... Ama artık izin vermicem.
ben bir önceki yorumumu senden çok özür dileyerek geri alıyorum..
diğer konularını bilmiyordum, sadece sonradan yazdığın cevapları okudukca, bi kafa karısıklığı yasıyormussun hissine kapıldım, direkt ayrılığa yönlendirerek kötü mü yaptım acaba, kıyamıyorum filan diyo seviyo herhalde ama kafası karısmış diye düşünmüştüm.
ama olayın iç yüzü bambaskaymış.. sen bastan söylesene kuzum şiddet uyguladı diyeyat kalk Allah'a sükret ailen seni bu sekilde yönlendirmiş ve yanlıstan döndürmüş, az önce de ailene danışmanı önermiştim, en iyisini onlar bilirler cünkü biz burda anladığımız kadarına yorum yapabiliyoruz. ama yani kafanı tutup arabaya vuran o adama kıy sen de bi zahmet, hala ona üzülüyorum diyosun
sizin onceki konunuza mı yazmıstım hatırlamıyorum, kendimize oz saygımız EN AZ ailemizin bize duydugu saygı kadar olabilmeli.
sozle veya fiziksel siddetin hicbir turlusune izin vermeyin, kimseye.
bence paylasmakla da iyi ettiniz, sizin durumunuzda olan kadınlara işler kızısınca neler yasayacaklarına hem ders olsun anlattıklarınız hem de boyle bir karar verebilmeniz ise su psikolojiye nazaran takdir edilesi bir ornek.
nısanlıyken kalkan el evlenınce ınmıyor merak etme..ne kadar dogur karar verdıgınız her yorumunuzda tasdıklenıyor zaten, buyuk gecmıs olsun canım..
Arkadaşlar çok zorlu bir nişanlılık süreci geçirdim, 1 yıl birlikte olduğum, uğruna ömrümü adadığım, hayaller kurup umutlar bağladığım, sevdiğim adamdan 2gün önce ayrıldım, nişanı atmak zorunda kaldım... Açık konuşcam, anlayışsızın önde gideniydi, örümcek kafalının tekiydi, okumama, çalışmama, arkadaşlarıma, aileme, giyimime, tek başıma dışarı çıkmama kadar herşeyime karışırdı. Defalarca dedim yapma etme, beni boğuyosun, köstek olma destek ol, kariyer yapalım, hayatımızı kurtaralım diye ama egosunun kurbanı oldu....
Şimdi nişan bohçasını topladım, onların aldıkları her şeyi poşetlere koydum, şu an canım öyle bir yanıyorrrki anlatamam. Kendimi ne zaman toplarım bilmiyorum, defalarca şans verdim, sonuna kadar sabrettim, bekledim, her şeyi ailemden gizlemeye çalıştım, ona defalarca dedim, aileler duyarsa benim için geri dönüşü olmaz, ben her şeyine razıyım, şu anlamsız egondan bigün vazgeçeceğine inanıyorum dedim. Ama sağ olsun, benim ailemede kendi ailesinede çok güzel duyurdu her şeyi... Akşamdan beri beni arıyor, ağlıyor, yalvarıyor, çırpınıyor, hiçbişeyine karışmıcam, okuluna, işine, saçına, çevrene yeter ki bi sans daha verelim diyor. Annem 'seni evlatlıktan silerim dönersen, sizin evliliğiniz olmaz, o kendiine köle arıyor diyor' öyle de zaten... Şuan tek isteğim şu acıyı atlatmak, kendi çektiğim acıya dayanıyorum ama onun acı çekmesine hiç dayanamıyorum, herşeyim yarım kaldı, hayallerim hayal oldu, 3 ay sonra evlenecektik halbuki, biliyorum uzun süre kendime gelemicem, hep içime burukluk, kalbimde acı olacak, kabus gibi... Şu eşyalar bi an önce gitse, o kendi yoluna baksa, beni unuttuğunu mutlu olduğunu duysam, daha ne isterim ki. Gözlerimde yaş kalmadı, ama bu aşk gerçekten imkansız, biz ayrı dünyaların insanıymışız, oturduk düşündük ortak hiçbi noktamızın olmadığını gördük, çok geç farkettik, alışkanlıktan mıdır nedir o kadar zorrrr ki, ömrümden ömür, canımdan can gidiyorrrr...
Ne olursunuz, bişeyler söyleyin, doğru olanı yapmıssın diyin, duymaya ihtiyacım var, hiç arkadasım yok benim, sizden başka dertleşeceğim kimsem yokkk, o beni aradıkca onun acıdan kıvrandıgını gördükce yanıyorum, ölüyorum, o iyi olsa bende iyi olurum ne olur bişeyler yazın, derdime çare olun...
Çok sağ olun inşallah benim yaşadıklarımı kimse yaşamaz, inanın hep iyi niyetimden oldu bunlar ama bundan sonra bana kötülük edeni hayatımda tutmayacağım, bu gerçekten bana büyük tecrübe oldu, desteginiz için sağ olun. İnsan bazen süpheye düşüyor, bende mi sorun var diye, ama yok ben iyi dayanmısım, bana bu hayal kırıklıklarını yasatan adamı, bu kadar sıkıntıyı cektiren adamı Allah büyükkk AFFETMEYECEĞİM, ama yinede ona hakkımı helal ediyorum, yine de mutlu olsun diyorum, umarım bu sadece bana ve benim durumumda olanlara değil de ona ve onun gibilere de ders olur... Çok sağ olun hayırlı gecelerrr canım kk arkadaşlarım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?