- 2 Şubat 2017
- 44
- 65
- 3
- 35
- Konu Sahibi pumpkin2017
- #1
Kızlar Merhaba,
Size danışmak istediğim bir konu var..İçinden çıkılmaz bir hal almadan bana akıl verin lütfen..
Ben çalışıyorum ve 2 buçuk yaşında bir kızım var..
Kaynanamlar da biz de kirada oturuyorduk ve dublekse taşınma fikri geldi aklıma çünkü sabahları kızımı anneme yada kaynanama götürmek çok zor oluyordu..
2 ay önce dublekse çıktık onlar yukarıda biz aşağıda her şeyimiz ayrı (mutfak,banyo,tuvalet,dış kapı)
akşam yemeklerini birlikte yiyoruz birde hafta sonu kahvaltı..Zaten haftanın sadece 2 günü evdeyim.
Bu aralar kaynanamın hareketleri tuhaflaşmaya başladı..bunalmıştır diye düşünüp kızıma pazartesi günleri de annem baksın istedik..Hafta sonu da zaten biz bakıyoruz.Haftanın sadece 4 günü bakıyor ve zaten evleri birleştirmekteki amaçta buydu..
Bu sabah en sonunda eşim konuşmuş annesiyle..Depresyonda olduğunu etrafında kimsenin olmadığını bu dünyaya sanki sadece çocuk bakmaya ve yemek yapmaya geldiğini falan söylemiş..Kendisi asosyal bir insandır.Pazar günü ben sinemaya götürmek istedim gelmedi..
Biz karı-koca gezmeye çıkıyormuşuz hafta sonları kayın peder onu bir yere götürmüyormuş. (Ki bu durum zaten bu zamana kadar da böyleydi..Her hafta sonu dışarı çıkan insanlar değillerdi bizden görünce sanırım kıskandı.)
Benim de mutfaktaysam herşeyime karışıyor sürekli asık suratlı memnuniyetsiz falan..Evde huzur bırakmadı..
Bu durumdaki bir insana da çocuğumu bırakıp işe rahatlıkla gelemiyorum artık..Çünkü depresyonda olan bir insanın çocuğa tahammülü de olmaz diye düşünüyorum.Şu an iş yerinde kuduruyorum gidip kızıma sımsıkı sarılmak onun elinden almak istiyorum.İşe girdiğime ve evleri birleştirdiğimize ne yazık ki pişman oldum
Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım ? Kızımı gerçekten babannesiyle yanlız bırakmamalı mıyım ? İşten ayrılmayı bile düşnüyorum şuan.
Bana akıl verin lütfen.. Yorumlarınız için şimdiden teşekkürler..
Size danışmak istediğim bir konu var..İçinden çıkılmaz bir hal almadan bana akıl verin lütfen..
Ben çalışıyorum ve 2 buçuk yaşında bir kızım var..
Kaynanamlar da biz de kirada oturuyorduk ve dublekse taşınma fikri geldi aklıma çünkü sabahları kızımı anneme yada kaynanama götürmek çok zor oluyordu..
2 ay önce dublekse çıktık onlar yukarıda biz aşağıda her şeyimiz ayrı (mutfak,banyo,tuvalet,dış kapı)
akşam yemeklerini birlikte yiyoruz birde hafta sonu kahvaltı..Zaten haftanın sadece 2 günü evdeyim.
Bu aralar kaynanamın hareketleri tuhaflaşmaya başladı..bunalmıştır diye düşünüp kızıma pazartesi günleri de annem baksın istedik..Hafta sonu da zaten biz bakıyoruz.Haftanın sadece 4 günü bakıyor ve zaten evleri birleştirmekteki amaçta buydu..
Bu sabah en sonunda eşim konuşmuş annesiyle..Depresyonda olduğunu etrafında kimsenin olmadığını bu dünyaya sanki sadece çocuk bakmaya ve yemek yapmaya geldiğini falan söylemiş..Kendisi asosyal bir insandır.Pazar günü ben sinemaya götürmek istedim gelmedi..
Biz karı-koca gezmeye çıkıyormuşuz hafta sonları kayın peder onu bir yere götürmüyormuş. (Ki bu durum zaten bu zamana kadar da böyleydi..Her hafta sonu dışarı çıkan insanlar değillerdi bizden görünce sanırım kıskandı.)
Benim de mutfaktaysam herşeyime karışıyor sürekli asık suratlı memnuniyetsiz falan..Evde huzur bırakmadı..
Bu durumdaki bir insana da çocuğumu bırakıp işe rahatlıkla gelemiyorum artık..Çünkü depresyonda olan bir insanın çocuğa tahammülü de olmaz diye düşünüyorum.Şu an iş yerinde kuduruyorum gidip kızıma sımsıkı sarılmak onun elinden almak istiyorum.İşe girdiğime ve evleri birleştirdiğimize ne yazık ki pişman oldum
Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım ? Kızımı gerçekten babannesiyle yanlız bırakmamalı mıyım ? İşten ayrılmayı bile düşnüyorum şuan.
Bana akıl verin lütfen.. Yorumlarınız için şimdiden teşekkürler..
