Hanımlar bir konuda görüşünüze ihtiyacım var.
Eşimle evlendiğimiz ilk zamanlar iş yerinden biraz uzun izin almıştı ve evdeyken ev işlerinde bana epey yardımcı oluyordu. Sonra o işe dönünce ve ben de yeni geldiğim semtte iş bulamayınca ev işleri hop bana geçti. Çünkü ben çalışmadığım için bende "O çalışıyor, ev işlerini de benim yapmam gerek." psikolojisi oluşmuştu. (En kızdığım şeylerin başında gelir oysa kadın ve erkeğin ev işleri konusunda iş bölümü yapmaması.) Ev işleri ağır geldi gelmesine ama bebeğimiz olana kadar bu konu benim için çok da dert değildi.
Bebişten beridir ev işlerine yetişmeye çalışırken ciddi geriliyorum. Eşime destek beklediğimi çok kez belirttim fakat pek bir adım atmadı. Bizim her türlü ihtiyacımızı karşılar, bizimle vakit geçirebilmek için işten sık sık izin alır, sevgisini güzel gösterir, maddi ve manevi çoğu konuda destektir fakat konu ev işlerine gelince resmen bana saygı duymuyor. Sonra yaparSIN, dinlen, kafaya takma gibi şeyler söyler sıklıkla. Hiçbir şey yapmasam oralı olmaz, yap diye asla demez, kendisi de yapmaz. Yemek yapmasam dışarıdan söyler bize. Son kıyafeti kalsa bile evirir çevirir onu giyer, yıka şunları artık falan demez, kendisi de yıkamaz, denedim. Resmen üzerine kalmasın diye sesini çıkarmıyor diye düşüneceğim. Bir de ben ev işlerini düşünüp bebek ile ilgilenirken (daha önceden bebek ile o da çok güzel ilgilenirdi ama artık bebiş bana daha çok yapışık, eşim de bende durmuyor diye artık çok sık ilgilenmiyor açıkçası) sıklıkla balkona gider, çay-sigara yapar, telefonla uğraşır. (Telefon ve balkon olayı da beni sinirlendiriyor. Sohbet etsek ve misafirlikte olsak bile telefonu elinden asla düşürmez. Benim gördüğüm video izleyip oyun oynuyor, bazen de erkek arkadaşı ile konuşuyor. Bir de tek ben ebeveyn olmuşum gibi benim hayatım daha çok kısıtlanıyor bebekten dolayı, annelik işte çok güzel bir şey ama bu durumdan dolayı eşime kızıyorum içten içe yine de...) Market alışverişini bile ben düşünüyorum, internetten sipariş ver diyor ama orası yeterli gelmiyor. (Manav alışverişi konusunda eksik buluyorum. Taze olmasını veya ekonomik olmasını istemek suç mu?) Bebekle zaten alışveriş yapmak ve taşımak beş kat zor. Bilmem kaçıncı katta ve asansörsüz binada oturuyoruz. Bebek arabasıyla dışarı gezmeye bile çıkamıyorum. Eşim inatla markete/manava gidip de alışveriş yapmıyor. Ekmeği bile çoğu zaman uygulamadan sipariş verir. Garipsiyorum ve aşırı kızıyorum... Para kazanmak ve evle ilgili ödemeleri yapmak dışında ev geçindirmek/ev konuları ile ilgili her şey üzerime yıkılmış ve ben altında kalmış gibi hissediyorum çoğu zaman. Bu bilgilendirme kısmıydı.
Şimdi bu kadar detayı neden anlattım? Bu konudan dolayı:
Geçen gün evde değildim, eşimle telefonla konuşurken eşim toplayıp temizlediğim evi dağıtmakla ilgili dalga geçer gibi bir yorum yaptı ve güldü. Ben de bozuldum ve kırıldığımı dile getirdim. Kendimi bebek bakıcısı ve hizmetçi gibi görüyorum resmen, ona da söyledim. Bozuk attı telefonda. Ben de sarılma ve öpme gibi sevgi gösterileri yapmadım. (Birbirimize sevgimizi yan yana olduğumuzda sıklıkla gösteririz.) Böyle düşündüğüm ve davrandığım için suçlu ben oldum. Eve döndüm ama benimle mümkün olduğunca konuşmuyor. Espri yaptığını ve alındığımı söyledi, özür diledi. Bundan dolayı yanlışlıkla espri falan yaparmış da alınırmışım diye konuşmuyormuş. İğneledi ve mesafeyi koydu yani. Eşimle hiç böyle konuşmamalı bir durum içine girmemiştik. Büyük bir kavga veya tartışma bile yaşamadık evliliğimiz boyunca bir konu dışında. Yemek yaptım, yemedi ve kendine ayrı atıştırmalık hazırladı kızlar! Yemeğimizi bile ayırdı! Artık başına kakacağım şeyleri (onun yemeğini, bulaşığını, ütüsünü, çamaşırını vs.) yapmamam gerektiğini söyledi. Başıma kakacağın hiçbir şeyi yapma gibi sözler söyledi. Sonra da uyudu. Oysa benim istediğim biraz destekti. Her şeyi o yapsın da demiyorum, biraz ucundan tutsa yeterdi. Böyle hiç olmadı. Ne yapacağımı hiç bilemiyorum. Bu evlilikte yalnızım sanırım. Destek görememek beni çok üzüyor. Ev arkadaşınla bile işleri paylaşırsın, hayat arkadaşınla daha çok destek çıkmaz mısın birbirine? Abartıyor muyum sizce? Bebekten sonra hem duygusal hem de mantıksal olarak dengem şaştı. Objektif yorumlarınıza ihtiyacım var.
Eşimle evlendiğimiz ilk zamanlar iş yerinden biraz uzun izin almıştı ve evdeyken ev işlerinde bana epey yardımcı oluyordu. Sonra o işe dönünce ve ben de yeni geldiğim semtte iş bulamayınca ev işleri hop bana geçti. Çünkü ben çalışmadığım için bende "O çalışıyor, ev işlerini de benim yapmam gerek." psikolojisi oluşmuştu. (En kızdığım şeylerin başında gelir oysa kadın ve erkeğin ev işleri konusunda iş bölümü yapmaması.) Ev işleri ağır geldi gelmesine ama bebeğimiz olana kadar bu konu benim için çok da dert değildi.
Bebişten beridir ev işlerine yetişmeye çalışırken ciddi geriliyorum. Eşime destek beklediğimi çok kez belirttim fakat pek bir adım atmadı. Bizim her türlü ihtiyacımızı karşılar, bizimle vakit geçirebilmek için işten sık sık izin alır, sevgisini güzel gösterir, maddi ve manevi çoğu konuda destektir fakat konu ev işlerine gelince resmen bana saygı duymuyor. Sonra yaparSIN, dinlen, kafaya takma gibi şeyler söyler sıklıkla. Hiçbir şey yapmasam oralı olmaz, yap diye asla demez, kendisi de yapmaz. Yemek yapmasam dışarıdan söyler bize. Son kıyafeti kalsa bile evirir çevirir onu giyer, yıka şunları artık falan demez, kendisi de yıkamaz, denedim. Resmen üzerine kalmasın diye sesini çıkarmıyor diye düşüneceğim. Bir de ben ev işlerini düşünüp bebek ile ilgilenirken (daha önceden bebek ile o da çok güzel ilgilenirdi ama artık bebiş bana daha çok yapışık, eşim de bende durmuyor diye artık çok sık ilgilenmiyor açıkçası) sıklıkla balkona gider, çay-sigara yapar, telefonla uğraşır. (Telefon ve balkon olayı da beni sinirlendiriyor. Sohbet etsek ve misafirlikte olsak bile telefonu elinden asla düşürmez. Benim gördüğüm video izleyip oyun oynuyor, bazen de erkek arkadaşı ile konuşuyor. Bir de tek ben ebeveyn olmuşum gibi benim hayatım daha çok kısıtlanıyor bebekten dolayı, annelik işte çok güzel bir şey ama bu durumdan dolayı eşime kızıyorum içten içe yine de...) Market alışverişini bile ben düşünüyorum, internetten sipariş ver diyor ama orası yeterli gelmiyor. (Manav alışverişi konusunda eksik buluyorum. Taze olmasını veya ekonomik olmasını istemek suç mu?) Bebekle zaten alışveriş yapmak ve taşımak beş kat zor. Bilmem kaçıncı katta ve asansörsüz binada oturuyoruz. Bebek arabasıyla dışarı gezmeye bile çıkamıyorum. Eşim inatla markete/manava gidip de alışveriş yapmıyor. Ekmeği bile çoğu zaman uygulamadan sipariş verir. Garipsiyorum ve aşırı kızıyorum... Para kazanmak ve evle ilgili ödemeleri yapmak dışında ev geçindirmek/ev konuları ile ilgili her şey üzerime yıkılmış ve ben altında kalmış gibi hissediyorum çoğu zaman. Bu bilgilendirme kısmıydı.
Şimdi bu kadar detayı neden anlattım? Bu konudan dolayı:
Geçen gün evde değildim, eşimle telefonla konuşurken eşim toplayıp temizlediğim evi dağıtmakla ilgili dalga geçer gibi bir yorum yaptı ve güldü. Ben de bozuldum ve kırıldığımı dile getirdim. Kendimi bebek bakıcısı ve hizmetçi gibi görüyorum resmen, ona da söyledim. Bozuk attı telefonda. Ben de sarılma ve öpme gibi sevgi gösterileri yapmadım. (Birbirimize sevgimizi yan yana olduğumuzda sıklıkla gösteririz.) Böyle düşündüğüm ve davrandığım için suçlu ben oldum. Eve döndüm ama benimle mümkün olduğunca konuşmuyor. Espri yaptığını ve alındığımı söyledi, özür diledi. Bundan dolayı yanlışlıkla espri falan yaparmış da alınırmışım diye konuşmuyormuş. İğneledi ve mesafeyi koydu yani. Eşimle hiç böyle konuşmamalı bir durum içine girmemiştik. Büyük bir kavga veya tartışma bile yaşamadık evliliğimiz boyunca bir konu dışında. Yemek yaptım, yemedi ve kendine ayrı atıştırmalık hazırladı kızlar! Yemeğimizi bile ayırdı! Artık başına kakacağım şeyleri (onun yemeğini, bulaşığını, ütüsünü, çamaşırını vs.) yapmamam gerektiğini söyledi. Başıma kakacağın hiçbir şeyi yapma gibi sözler söyledi. Sonra da uyudu. Oysa benim istediğim biraz destekti. Her şeyi o yapsın da demiyorum, biraz ucundan tutsa yeterdi. Böyle hiç olmadı. Ne yapacağımı hiç bilemiyorum. Bu evlilikte yalnızım sanırım. Destek görememek beni çok üzüyor. Ev arkadaşınla bile işleri paylaşırsın, hayat arkadaşınla daha çok destek çıkmaz mısın birbirine? Abartıyor muyum sizce? Bebekten sonra hem duygusal hem de mantıksal olarak dengem şaştı. Objektif yorumlarınıza ihtiyacım var.
aslında ilerde geriye dönüp baktığımısda çok da dert edilecek şeyler olmadığını fark edeceğiz belki ama şuan zor geliyor. 
️
