- 21 Nisan 2015
- 3.205
- 9.593
- 358
Boşanma aşamasındayım.
Eşime kızgınlıkla da olsa, güvenim kırıldı ve ben hiç beklemeden dava açtım. 1 ay oluyor neredeyse dava açılalı. ama neden hala onu düşünüyorum?
onsuz hayatıma devam ediyorum. 35 gündür ne yüzünü gördüm, ne sesini duydum. sabah işe gelirken, bu saatlerde ve gece uyurken bi acıtıyor ki yokluğu sormayın. onsuz her işimi halledebiliyorum, mantıken ona hiç ihtiyacım yok, ama rutin olarak bu acıyı çekmek normal mi ?
onunla son konuşma yapmadım. o konuşacağız diye beklerken dava açtım. belki bunun ağırlığı altında eziliyorum. bilmiyorum. erkeklik gururumu kırdı demiş herkese, beni çok sevmesine rağmen adım atmazmış sırtından vurmuşum. ve aynen davayı öğrendikten sonra ne bi mesaj, ne arama. hatta çirkinleşti bile.
ikimizin de birbirine güveni yok artık. düzelmesi çok çok çok zor. ama benim bu acım ne zaman geçecek? duruşmadan sonra geçer mi?
eşini hala seviyor musun demeyin, nasıl bilmiyorum ama onu hala çok çok seviyorum. sadece gururumun peşinden gittim..
edit: çok eksik yazmışım sanki herkes olayları biliyormuş gibi pardon.
ayrılma sebebimiz ailesi. yani tek erkek. bana karşı attığı her adımın sanki onu ailesinden uzaklaştırdığını söylediler eşim ve ailesi. eşim tek erkek, ablaları var babası yok, annesi var. yani etrafı hep kadın. dengeyi kuramadı, ablalarıyla sorun yaşadım. çözmek için adımı herkes benden bekledi, ben adım atmayınca da gelip bana böyle olmaz. düzelmeyecekse bitsin dedi.ben de alttan almadım.
bu arada 24 yaşındayım 3 yıllık evliyim.çocuk yok
Eşime kızgınlıkla da olsa, güvenim kırıldı ve ben hiç beklemeden dava açtım. 1 ay oluyor neredeyse dava açılalı. ama neden hala onu düşünüyorum?
onsuz hayatıma devam ediyorum. 35 gündür ne yüzünü gördüm, ne sesini duydum. sabah işe gelirken, bu saatlerde ve gece uyurken bi acıtıyor ki yokluğu sormayın. onsuz her işimi halledebiliyorum, mantıken ona hiç ihtiyacım yok, ama rutin olarak bu acıyı çekmek normal mi ?
onunla son konuşma yapmadım. o konuşacağız diye beklerken dava açtım. belki bunun ağırlığı altında eziliyorum. bilmiyorum. erkeklik gururumu kırdı demiş herkese, beni çok sevmesine rağmen adım atmazmış sırtından vurmuşum. ve aynen davayı öğrendikten sonra ne bi mesaj, ne arama. hatta çirkinleşti bile.
ikimizin de birbirine güveni yok artık. düzelmesi çok çok çok zor. ama benim bu acım ne zaman geçecek? duruşmadan sonra geçer mi?
eşini hala seviyor musun demeyin, nasıl bilmiyorum ama onu hala çok çok seviyorum. sadece gururumun peşinden gittim..
edit: çok eksik yazmışım sanki herkes olayları biliyormuş gibi pardon.
ayrılma sebebimiz ailesi. yani tek erkek. bana karşı attığı her adımın sanki onu ailesinden uzaklaştırdığını söylediler eşim ve ailesi. eşim tek erkek, ablaları var babası yok, annesi var. yani etrafı hep kadın. dengeyi kuramadı, ablalarıyla sorun yaşadım. çözmek için adımı herkes benden bekledi, ben adım atmayınca da gelip bana böyle olmaz. düzelmeyecekse bitsin dedi.ben de alttan almadım.
bu arada 24 yaşındayım 3 yıllık evliyim.çocuk yok
Son düzenleme: