Karısını aile olarak göremeyen bağımlı erkek modeli. Aynından bir tane de bende vardı. İçimde hiç bir vicdan kırıntısı kalmasın, pişmanlıktan kahrolmayayım diye her adımı attım, milyon kez affettim. Boşanmak istedi, tamam dedim boşandık, yalvardı agladı, inandım, eniden evlendik. Aile savasım bitmedi ama. Her küçük tartısma aileye vardı. Kapanmayan lanet yara gibi kanadı durdu. Hep ailesi üzerinden tehdit edildim. Sonuc ailem seni istemiyor dedi ve annemin vefatından daha bir ay gecmeden, en cok ihtiyacım oldugu zamanda benden ayrıldı. Annemden 3 ay once babamı, 2 ay sonra halamı kaybettim. Bosandım, ertesı gun işten çıkardılar.
Hayat cok acımasız, insanlar da öyle. Şimdi sen bu henüz evrimini tamamlayamamış oğlan çocuğuna acırsan, ileride kendine daha çok acırsın. Balık baştan kokuyor gerçekten. Böyle saçma sapan sebeple evlilik bitirelim diyen birine güvenip çocuk doğurulmaz. Yazım tarzından da çok kaliteli bir kız olduğun belli.ben kendime söyle bir felsefe edindim: insan evdeki eşyasına bile alışıp kaybolduğuna, kırıldığına vs üzülüyor. Buna da tabi ki üzüleceksin, ama geçecek. Bu sınavda bitecek. Allah hakkında hayıtlı olanı yaşatsın. Hayat her olmazı olduruyor,oluru oldurmuyor. Akışına bırak, bakalım n'olucak? Öpüyorum, sevgiler.