Ne zaman ve neden boşanılır?

O zaman toksik bir ilişkidense kaliteli bir yalnızlığı seçin . Bi de erkek milleti başta boşancam gidersen git diyor sonra eğer blöf yapmadığını gerçekten ayrılacağını gördüğü an annesini bile siliyo dön diye :D
 
Bazı kadınlar eş ailesini sevmesede bir şekilde nabza göre şerbet misali eşlerini şok iyi idare edebiliyor. Şimdi hanımlar hiddetlenmeyin hemen :) ama bu da bir meziyet bence yapan örnekleri görüyorum ve bu cevabı nasıl akıl ettin dediğim olmuştur. İstemediği şeyi direkt istemiyorum değilde bambaşka kalıba sokarak söyleyebiliyolar ve haklı oluyorlar . Demem o ki en başından itibaren bu konularda dik mi davrandınız onlar size nasıl davrandı? 10 yılda aile muhabbetinin çoktan bitmiş olması gerekmezmiydi? Bu durumlar tek taraflı bu hale gelmemiştir diye düşünüyorum
 
Beni bilen hatırlayan var mı bilmiyorum ama eşimin aileyle sorunlarım vardı ve bitmedi devam ediyor. Onlar başlarda beni şaşırtan, çok sevildiğimi zannederken eşime şikayet eden davranışlar içine girdiler. Eşim de beni hırpaladı psikolojik anlamda. Bana hakaretler etti. Aileme laf etti. Senin ailen de bana şunu yaptı dediğimde tabi yapar sen insan mısın, onlar tabi seni aramaz sen aranacak birisi misin sanki gibi laflar etti. Bu süreçte ben ailesinden inanılmaz derecede soğudum. Onlar da benden. Ama tabi yine hep ama hep ben haksızım onun gözünde. On yıldır evliyiz. Çocuk yok. O da yılan hikayesi olmuş bir şey zaten. Ben istediğimde o istemedi. O istese ben ona güveniyorum. Çok kırgınım. Bir türlü geçmiyor. Ne yapsam onun gözünde kötü bir kişiyim. Melek olan ailesini aramamış sormamis birisiyim. Onlar da beni hiç aramıyor. Ama onlar aramıyorsa vardır sebebi. Benim yüzümdendir. Ben ara ara düşünmekle birlikte son zamanlarda sürekli boşanmayı düşünüyorum. Böyle gereksizce yıpranmış bir evliliği sürdürmek istemiyorum. Eşimin gözünde haklı önemli olmak istiyorum ama böyle bir şey bir kere bile olmadı. Bir kere. Kırk yaşındayım. Diyorum ki önüne bak. İlla ki bitecek. Neden zaman kaybediyorsun? Bir de diyorum ki yaş kaç oldu. Yalnız yapabilir miyim? Çocuk düşünmüyorum çünkü yanında hep ikinci planda olduğum adamın ailesiyle içli dışlı olmak istemiyorum. Saçma mı düşünüyorum bilmiyorum..ama çok kafam karışık ve mutsuzum. Lütfen bana bir kadın olarak yol gösterin.

Çok uzun oldu sanırım ama kusura bakmayın.
Sen insan değilsin diyen adamdan çocuk istemeyin bir zahmet. Bu hakaretleri eden adamla nasıl hala aynı evi paylaşıyorsunuz?
 
Beni bilen hatırlayan var mı bilmiyorum ama eşimin aileyle sorunlarım vardı ve bitmedi devam ediyor. Onlar başlarda beni şaşırtan, çok sevildiğimi zannederken eşime şikayet eden davranışlar içine girdiler. Eşim de beni hırpaladı psikolojik anlamda. Bana hakaretler etti. Aileme laf etti. Senin ailen de bana şunu yaptı dediğimde tabi yapar sen insan mısın, onlar tabi seni aramaz sen aranacak birisi misin sanki gibi laflar etti. Bu süreçte ben ailesinden inanılmaz derecede soğudum. Onlar da benden. Ama tabi yine hep ama hep ben haksızım onun gözünde. On yıldır evliyiz. Çocuk yok. O da yılan hikayesi olmuş bir şey zaten. Ben istediğimde o istemedi. O istese ben ona güveniyorum. Çok kırgınım. Bir türlü geçmiyor. Ne yapsam onun gözünde kötü bir kişiyim. Melek olan ailesini aramamış sormamis birisiyim. Onlar da beni hiç aramıyor. Ama onlar aramıyorsa vardır sebebi. Benim yüzümdendir. Ben ara ara düşünmekle birlikte son zamanlarda sürekli boşanmayı düşünüyorum. Böyle gereksizce yıpranmış bir evliliği sürdürmek istemiyorum. Eşimin gözünde haklı önemli olmak istiyorum ama böyle bir şey bir kere bile olmadı. Bir kere. Kırk yaşındayım. Diyorum ki önüne bak. İlla ki bitecek. Neden zaman kaybediyorsun? Bir de diyorum ki yaş kaç oldu. Yalnız yapabilir miyim? Çocuk düşünmüyorum çünkü yanında hep ikinci planda olduğum adamın ailesiyle içli dışlı olmak istemiyorum. Saçma mı düşünüyorum bilmiyorum..ama çok kafam karışık ve mutsuzum. Lütfen bana bir kadın olarak yol gösterin.

Çok uzun oldu sanırım ama kusura bakmayın.

değer görmediğimi hissettiğim an boşanırım,Allah korusun.
sözume değer verilmediği, hayatında herşeyin benim ustumde tutulduğunu görursem boşanırım.
boşanmak için geç değil duzelmiyorsa, şimdinin 40 ı eskilerin 30 u.
hayatının geri kalan nerdeyse 40 yılını böyle bir adamla geçirmek istemezsin sanırım.
 
Nedir bu 40 yaş sendromu ben anlamıyorum bir arkadaşım var sizin gibi tutturmuş 40 yaşındayım .yahu kır yaşında evlenenler var 2 evliliğini yapıp çocuk yapanlar var. 80 yaşındaki insanların bile yaşamak için çabası varken neden mutsuz bir evliliğe size hakaret eden bir insana katlanıyorsunuz. Neden yalnız yapamayasiniz ? Farz edin kocaniza bir şey oldu varmı garantisi ona birşey oldu diye sizdemi yaşamayacaksınız.
 
Beni bilen hatırlayan var mı bilmiyorum ama eşimin aileyle sorunlarım vardı ve bitmedi devam ediyor. Onlar başlarda beni şaşırtan, çok sevildiğimi zannederken eşime şikayet eden davranışlar içine girdiler. Eşim de beni hırpaladı psikolojik anlamda. Bana hakaretler etti. Aileme laf etti. Senin ailen de bana şunu yaptı dediğimde tabi yapar sen insan mısın, onlar tabi seni aramaz sen aranacak birisi misin sanki gibi laflar etti. Bu süreçte ben ailesinden inanılmaz derecede soğudum. Onlar da benden. Ama tabi yine hep ama hep ben haksızım onun gözünde. On yıldır evliyiz. Çocuk yok. O da yılan hikayesi olmuş bir şey zaten. Ben istediğimde o istemedi. O istese ben ona güveniyorum. Çok kırgınım. Bir türlü geçmiyor. Ne yapsam onun gözünde kötü bir kişiyim. Melek olan ailesini aramamış sormamis birisiyim. Onlar da beni hiç aramıyor. Ama onlar aramıyorsa vardır sebebi. Benim yüzümdendir. Ben ara ara düşünmekle birlikte son zamanlarda sürekli boşanmayı düşünüyorum. Böyle gereksizce yıpranmış bir evliliği sürdürmek istemiyorum. Eşimin gözünde haklı önemli olmak istiyorum ama böyle bir şey bir kere bile olmadı. Bir kere. Kırk yaşındayım. Diyorum ki önüne bak. İlla ki bitecek. Neden zaman kaybediyorsun? Bir de diyorum ki yaş kaç oldu. Yalnız yapabilir miyim? Çocuk düşünmüyorum çünkü yanında hep ikinci planda olduğum adamın ailesiyle içli dışlı olmak istemiyorum. Saçma mı düşünüyorum bilmiyorum..ama çok kafam karışık ve mutsuzum. Lütfen bana bir kadın olarak yol gösterin.

Çok uzun oldu sanırım ama kusura bakmayın.
Başlığa cevabım mutsuz olduğunuz zaman boşanılır illa somut bir olay yaşamaya gerek yok bana göre en önemli şey mutluluktur o yoksa bende yokum ben bu şekilde boşandım çok hızlı tanıdım çok hızlı evlendim aynı şekilde çok hızlı boşandım somut hiç bir şey yoktu çok da iyi bir ikiliydik iyi arkadaştık ama sadece bu son zamanlarda hiç işte ben bu adamla yaşlanırım hissim yoktu iyi biriydi hepsi bu ama sırf iyi biri diye kimse için senelerimi harcamamam gerektiğini düşündüm mutsuzdum şimdi size gaz vermek istemem ama yalnız yapabilir miyim sorusunu şöyle düşünün siz eşinizden önce vardınız ve sonrası olursa yine var olacaksınız olan kayıp giden yıllarınıza olacak bakın olur mu olmaz mı diye diye kaç sene geçmiş ben örnek vereyim kv ve kpim çok büyük aşıktılar el ele uyurlardı beraber kahvaltı hazırlarlardı ya sanayiye giderken kv den ayrılmazdı oraya bile beraber giderlerdi Allah rahmen eylesin kp 42 de vefat etti o zaman kv 40 yaşındaydı kadın 4 gün sadece suyla beslendi her kapı çaldığında x geldi diye ağlamaktan ölürdü kabullenemedi ben işin açığı toplayamaz diyordum bir ay boyunca inan bana işe giderdim dönüşte önce ona giderdim evime bir yatmaya girdiğimi bilirim bir ay boyunca bir kadın her gün mü ağlar nasıl sevgi nasıl aşk resimleriyle yatardı gördüğüm en mükemmel 5-6 aşktan biriydi kv bir daha asla böyle mutlu olamam bu yaştan sonra olmaz şu bu derken derken 1 sene sonra ayakları yerden kesilecek kadar aşık oldu kendimi liseli gibi hissediyorum diyordu yani aşkın meşkin evliliğin bence yaşı zamanı yok çocuk için yorum yapamayacağım yaşla ilgili ona da bilgili arkadaşlar yapar
 
Sizin özgüveninizi zedelemiş. Size hic empati yapmamış. Siz aksine cok mantıklı düşünüyorsunuz su anda.
Kendi degerimizi kendimiz belirleriz. Biz ne kadar izin verirsek, o kadar ileri gidebilir.
Siz onun gözünde niye bir kere de olsa hakli olmak istiyorsunuz ki? Siz zaten haklisiniz.
O niye ugrasmiyor sizin gözünüzden bu haraketleriyle düştü diye?
Sizi sindirmiş. Silkelenin, ayaga kalkin.
Siz kendinizi biliyorsunuz, karşıdaki de haddini bilmeli.
Insan gibi konuşulur, anlasilir degil mi? Siz elinizden geleni yapmamış gibi nasıl hissedebilirsiniz ki hala?

Yalnız kalma kısmına gelelim.
Olaya yalnızlık olarak mi bakmak doğru, "yoksa NIHAYET kendimi mutlu edebilme imkanım var bu hayatta" olarak mi?
Sil bastan yaptim, tertemiz sayfa açtım, bundan sonra mutlu olmayı bende hakediyorum ve elimden geleni bunun icin yapacagim deseniz, "yalnızlık" o kadar da korkutucu degil, aksine size bir ferahlama getirir.

Yeterki bundan sonra mutlu etmeye adayın kendinizi.
Yeni insanlar tanıyın, yeni faaliyetlere, yeni ortamlara girin, gülün eglenin, yasamaya başlayorum deyin, yalnizliga degil.

Bosanin kimseye demem ben, ama buradaki yorumlarla, kendi düsüncelerinizle ne yapacaginizi en iyi siz bilirsiniz.
 
Son düzenleme:
Bazı kadınlar eş ailesini sevmesede bir şekilde nabza göre şerbet misali eşlerini şok iyi idare edebiliyor. Şimdi hanımlar hiddetlenmeyin hemen :) ama bu da bir meziyet bence yapan örnekleri görüyorum ve bu cevabı nasıl akıl ettin dediğim olmuştur. İstemediği şeyi direkt istemiyorum değilde bambaşka kalıba sokarak söyleyebiliyolar ve haklı oluyorlar . Demem o ki en başından itibaren bu konularda dik mi davrandınız onlar size nasıl davrandı? 10 yılda aile muhabbetinin çoktan bitmiş olması gerekmezmiydi? Bu durumlar tek taraflı bu hale gelmemiştir diye düşünüyorum
Katılıyorum. Com politik olabilen kendisini saydıran sevdiren kadınlar var. Ben yapamadım
 

Ben onları seviyordum başta. Onların da beni sevdiğini düşündüm. Sonra ufak ufak laf sokmalar başladı. Ben de o kadar üzüldüm şaşırdım ki. O zaman nişanlıydık. Eşine anlattım. A öyle mi niye öyle dediler ki acaba bile demedi tabi. Onlar seni ne kadar seviyor bilmiyor musun, sen asıl onlara karşı soğuksun vs. Ben de onlara karşı doldum böylece. Eşim beni hiç ilk sıraya koymadı. Uzak durdum. Nefret ettim hatta. Tabi bunlar zamanla oluyor. Onlar da beni şikayet ettiler bir kaç kere. Benim ailem senin yüzünden üzülüyor diye kavga çıkardı. Sonrası bir barışık ama genelde kavgalı geçti. Bir kaç kere ailesiyle konuştum. Uzak durdum sizden kusura bakmayın falan. Ana kardeşi bana öyle zamanlarda hep soğuk davrandı ama yine de eşimin yanında onun için her şeyi yapan insan oldu. İçim bir kere şüpheye düştü ya başta. Ben yangında İlk kurtarılacak değilim ve asla olamam diye. Onun da kavgaları hakaretleri üstüne binince iyice nefret ediyorum artık ailesinden. Sürekli onları düşünüyorum. Eğer eşimin müdahalesi olmasa iş buralara gelmezdi diyorum. Bana bu kere anlayışlı ve sıcak davranmadı konu onlar olunca.
 
10 yıl cok bile çekmişsiniz...
10 yılda hala ailesi sizi kabullenememiş, eşiniz de hala sahip çıkmamış, hala sizi ön plana alamamış
Çocuk konusu bu inatlaşmalar yüzünden hep ertelenmiş.
Tabi yaparlar sen insan mısın diyen bi insana 10 yıl iyi dayanmışsınız...
Bu evlilik sürdüğü sürece cocuk ta olmayacak, mutluluk hayal olacak ama bugün boşansanız cocuksuz da oldugunuz için yarın hatta hiç evlenmemiş biriyle tanısıp aşık olabilirsiniz, cocugunuz olabilir...
 
İnsanın en çok guvendiğinin yatagını paylaştgı insanın karşısında olması ne kötu.. Adamın size saygısı yok. .
 
İnsanın en çok guvendiğinin yatagını paylaştgı insanın karşısında olması ne kötu.. Adamın size saygısı yok. .
Saygısı yok işte aynen. Üzücü olan da bu. Saymayan nasıl sevecek ki? Bana diyor ki sen beni sevmiyorsun, benim için ailemi idare edemedin. Ya ne alakası var. Konu bu değil ki. O benim yanımda olsa bir kerecik. Ben bütün dünyayı idare ederim. Bir kadın kocası için numara bir olmak istiyor. Bu demek değil ki ailesini atsın satsın. Hayır sadece sen benim kıymetlimsin diyebilirsin bana. Demiyor. İlk yıllarda seni her gün görüyorum. Onları yılda bir kez görüyorum diyordu yani şaka gibi. Onlara bir şey diyemezmis. Uzaktaymışlar. Üzülürlermiş. Haksız mıyım nolur söyleyin. Gecelerim zindan oluyor.. uyku tutmuyor.
 
Saygısı yok işte aynen. Üzücü olan da bu. Saymayan nasıl sevecek ki? Bana diyor ki sen beni sevmiyorsun, benim için ailemi idare edemedin. Ya ne alakası var. Konu bu değil ki. O benim yanımda olsa bir kerecik. Ben bütün dünyayı idare ederim. Bir kadın kocası için numara bir olmak istiyor. Bu demek değil ki ailesini atsın satsın. Hayır sadece sen benim kıymetlimsin diyebilirsin bana. Demiyor. İlk yıllarda seni her gün görüyorum. Onları yılda bir kez görüyorum diyordu yani şaka gibi. Onlara bir şey diyemezmis. Uzaktaymışlar. Üzülürlermiş. Haksız mıyım nolur söyleyin. Gecelerim zindan oluyor.. uyku tutmuyor.
haklısınız tabi .. Acaba yıllarca siz hep ailesini şikayet mi ettiniz ne biliyim adama kötulediniz mi . yanlış anlamayın beni mesela bende hep dırdır konusurdum baslarda snra buraya yazdım hata yaptgmı anladım.. şimdi mesela yine söyluyorum derdimi ama sen böyle yaptın üzüldüm kendmi yalnız hissettim der gibi söyluyorum adamın aklına böyle sokuyorum o da daha dikkatli olurum diyor mesela.. Başta böyle oldugu için adam zamanla sizi dırdır eden kötuleyen geçimsiz biri olarak gördu kendi ailesini normal benm fikrim bu tabi 10 yıl diyorsunuz tecrubeniz benden fazla evlilik konusunda..
her kadın eşi tarafından sevilmek sayılmak ister . yanlış haksız olsa bile bi ortamda yanında ister. burada bi uye vardı ben yazdıgımda bana sey demişti toplumda kocamı yuceltıyorum ne derse evet dıyorum ama eve gidince gerekeni yapıyorum demişti..
 
haklısınız tabi .. Acaba yıllarca siz hep ailesini şikayet mi ettiniz ne biliyim adama kötulediniz mi . yanlış anlamayın beni mesela bende hep dırdır konusurdum baslarda snra buraya yazdım hata yaptgmı anladım.. şimdi mesela yine söyluyorum derdimi ama sen böyle yaptın üzüldüm kendmi yalnız hissettim der gibi söyluyorum adamın aklına böyle sokuyorum o da daha dikkatli olurum diyor mesela.. Başta böyle oldugu için adam zamanla sizi dırdır eden kötuleyen geçimsiz biri olarak gördu kendi ailesini normal benm fikrim bu tabi 10 yıl diyorsunuz tecrubeniz benden fazla evlilik konusunda..
her kadın eşi tarafından sevilmek sayılmak ister . yanlış haksız olsa bile bi ortamda yanında ister. burada bi uye vardı ben yazdıgımda bana sey demişti toplumda kocamı yuceltıyorum ne derse evet dıyorum ama eve gidince gerekeni yapıyorum demişti..
Yok hiç şikayet etmedim. Hiç. Edemem ki zaten. Böyle bir ihtimal olamaz. Ağızimi açamam. Başlar bağırmalar hakaretler. Sen böyle yaptın üzüldüm demeyi de denedim. O zaman da sen de şöyle yaptın ben de üzüldüm diyor. Artık neticede konuşmayı bile istemiyorum. Bıktım çok fazla. En kötüsü de bu kadar bıkmak
 
Cok bile beklemissiniz,deger gormedigim,hirpalandigim yerde bir gun durmam ,sen insan misin dese kocamkn koynuna girmem ,bu zamana kadar neden beklediniz ki
 
Cok bile beklemissiniz,deger gormedigim,hirpalandigim yerde bir gun durmam ,sen insan misin dese kocamkn koynuna girmem ,bu zamana kadar neden beklediniz ki
Korkuyorum. Ve olay çok boyutlu. Kafam karışıyor. Mesela onun desteği ile kpss kazandım. Memurum şimdi. Nankör hissediyorum kendimi ama ailesiyle ilgili konuda anlaşamıyoruz. Çok hakaret işittim. Onları içime sindiremiyorum. Her daim çelişkiler içindeyim. Sen hastasın da dedi. Psikologa da gittim. Bu arada psikolojik destek almak harika bir şey. Herkesin ihtiyacı var . Yanlış anlaşılmak istemem. Yani demek istiyorum ki desteğe rağmen içindekini atamıyorum. Ben nankör bencil kötü birisi miyim? Ama kötü birisi olmadığıma eminim. Bunu biliyorum. Çevremde de sevilirim inanın. Sırf ailesi ile aram kötü diye ki bunun en büyük suçlusu bence eşim, kötü insan olan ediliyorum. Çok acı çekiyorum inanın yıllarıdır.
 
Beni bilen hatırlayan var mı bilmiyorum ama eşimin aileyle sorunlarım vardı ve bitmedi devam ediyor. Onlar başlarda beni şaşırtan, çok sevildiğimi zannederken eşime şikayet eden davranışlar içine girdiler. Eşim de beni hırpaladı psikolojik anlamda. Bana hakaretler etti. Aileme laf etti. Senin ailen de bana şunu yaptı dediğimde tabi yapar sen insan mısın, onlar tabi seni aramaz sen aranacak birisi misin sanki gibi laflar etti. Bu süreçte ben ailesinden inanılmaz derecede soğudum. Onlar da benden. Ama tabi yine hep ama hep ben haksızım onun gözünde. On yıldır evliyiz. Çocuk yok. O da yılan hikayesi olmuş bir şey zaten. Ben istediğimde o istemedi. O istese ben ona güveniyorum. Çok kırgınım. Bir türlü geçmiyor. Ne yapsam onun gözünde kötü bir kişiyim. Melek olan ailesini aramamış sormamis birisiyim. Onlar da beni hiç aramıyor. Ama onlar aramıyorsa vardır sebebi. Benim yüzümdendir. Ben ara ara düşünmekle birlikte son zamanlarda sürekli boşanmayı düşünüyorum. Böyle gereksizce yıpranmış bir evliliği sürdürmek istemiyorum. Eşimin gözünde haklı önemli olmak istiyorum ama böyle bir şey bir kere bile olmadı. Bir kere. Kırk yaşındayım. Diyorum ki önüne bak. İlla ki bitecek. Neden zaman kaybediyorsun? Bir de diyorum ki yaş kaç oldu. Yalnız yapabilir miyim? Çocuk düşünmüyorum çünkü yanında hep ikinci planda olduğum adamın ailesiyle içli dışlı olmak istemiyorum. Saçma mı düşünüyorum bilmiyorum..ama çok kafam karışık ve mutsuzum. Lütfen bana bir kadın olarak yol gösterin.

Çok uzun oldu sanırım ama kusura bakmayın.
Bence evliliği devam ettirme düşüncesine bile girme 40 yaşındasın gençsin halan yeni bi hayata başla böyle değersiz hissettiğin bi adamın yanında kalma boşanmak için baya bi sebebin var
 
İyiyken de çok iyi. Sinirlendiği zaman gözü dönüyor. Başlıyor hakarete. Bazen eşyalara zarar veriyor. Sonra da sen beni bu hale getirdin diyor. Saygı gördüğümü düşünmüyorum. İyiyken iyi ama dediğim gibi. Saygılı merhametli bana karşı. Bu benim kafamı karıştırıyor.
Yapmayın Allah aşkına.
Saygı zaten en çok fikir ayrılığında, tartışma ortamında, hoşumuza gitmeyen durumlarda gösterdiğimiz tepkide belli olur.
Hoşuna gidecek bir durumda, beğendiği bir yemeği yaptığınızda kalkıp küfredecek hali yok herhalde. Bu psikopat olduğunu gösterir zaten, ruh hastalığı başka saygısızlık başka bir şey ve eşiniz apaçık saygısız ve sevgisiz size karşı.

Sevgi görmediğim, saygı duyulmadığım, değer verilmediğim, mutlu edilmediğim (hepsi karşılıklı şekilde) bir evlilikte ben kalmazdım. Bir kere geliyoruz dünyaya, değmez.
 
Saygılı mı saygısız mı karar verin. Aynı yazı içinde, saygı ve değer gördüğümü düşünmüyorum, sen insan mısın diyor bana hakaret ediyor demişsiniz, sonra bana karşı saygılı, merhametli demişsiniz. Size karşı ne saygılı ne merhametli... Ortada bir şey yokken zaten herkes iyidir, önemli olan, tartışma esnasında nasıl olduğu. Sizin eşiniz çok saygısız bir insan ve mutsuzsunuz, çocuk da yokmuş, boşanmalısınız bence. Sizi insan yerine koymayan biri ile yaşamaktansa yalnız yaşayın.
 
Back
X