Ben yalnızlığı çok seviyorum zaten artık. Ama ruh eşimi bulsam da fena olmaz yaniEşimle 24 yaşında tanıştım. Ben de o zamana dek ciddi bir şey yasamamistim hiç. Eşimle tanışmadan birkaç ay önce aman artık istemiyorum ilişki vs diye bir düşünce yerleşti beynime ve kendimi kapattım açıkçası. Öyle ki eşim bir ay bakmış bana hiç fark etmemiştim bile. Sonunda açıldığında tuhaf bi çekim hissettim. Varlığının farkında değildim kalabalık bir sınıftaydik. Ama işte o an bir şey oldu öyle başladı. Cidden biraz kader kismet biraz da evrenin sen bakarken soyunamiyorum demesi bu durumlar
Valla ben de tam bu kafadayken aşık oldum işteBen yalnızlığı çok seviyorum zaten artık. Ama ruh eşimi bulsam da fena olmaz yani
Aminn inşallah. Arkadaşınız adına da çok çok sevindim cidden, maşallahAynı cümleleri kuran bir arkadaşım vardı. İki yıl boyunca uzun uzun dertleştik. Hatta beş ay öncesine kadar umudunu tamamen yitirmişti. Konuyu o açmış gibi hissettim okurken.
Birkaç gün sonra dördüncü ayı dolduracak bir ilişkisi var şu an. Düşündüğünden hatta hayal ettiğinden bile daha güzel ilerliyor. Maşallah diyoruz nazar değmesin diye. Bazen bana "Cicim aylarından mı böyle acaba?" diye soruyor. Bakalım, bir yılı doldururlarsa emin olacağız ruh eşi olduğuna. İnşallah size de nasip olur hayal ettiğiniz gibi bir ilişki.
Sizin gibi hiç sevgilim olmadi şu yaştayim diye konu acanlarin cogunda gozlemledigim şey çok abartili şeyler bekliyorsunuz ilişkilerden. Secici olmayin, kriteriniz olmasin demiyorum kesinlikle ama ruh eşi beklentisi biraz fazla degil mi?
İstiyorsunuz ki evleneceginiz kişi birden ortaya ciksin ve hemencik ruh eşiniz oldugunu hissedin ve hemen evlenin... Boyle bir şey yok arkadaslar, istisnalar belki vardir.
İlk birlikte olacaginiz insanla evlenmek ve ruh eşi olmak zorunda degilsiniz hoşlanin, flort edin vakit gecirin olmuyorsa ayrilin biraz aşk acisi cekin, nebileyim yani...
Akişina birakin, boyle de olmaz ki.
İstediklerim çok abartılı şeyler değil ki aslında tamamen aşka bakış açısıyla ilgili bir şey.Mesela aşkı acısıyla,zorluklarıyla kabul eden kişiler daha çok o tarz ilişkileri çekiyor kendine ve böyle bir korkuları olmadığı için daha kolay ilişki kuruyor karşı cinsle.Aşkı daha sakin,huzurlu bir şey olarak gören insanlar da temkinli davrandıkları için biraz daha zor giriyor bu konulara. Yani biraz da çekim yasasıyla ilgili bir durum
Sizin gibi hiç sevgilim olmadi şu yaştayim diye konu acanlarin cogunda gozlemledigim şey çok abartili şeyler bekliyorsunuz ilişkilerden. Secici olmayin, kriteriniz olmasin demiyorum kesinlikle ama ruh eşi beklentisi biraz fazla degil mi?
İstiyorsunuz ki evleneceginiz kişi birden ortaya ciksin ve hemencik ruh eşiniz oldugunu hissedin ve hemen evlenin... Boyle bir şey yok arkadaslar, istisnalar belki vardir.
İlk birlikte olacaginiz insanla evlenmek ve ruh eşi olmak zorunda degilsiniz hoşlanin, flort edin vakit gecirin olmuyorsa ayrilin biraz aşk acisi cekin, nebileyim yani...
Akişina birakin, boyle de olmaz ki.
hep söylediğim şey siz istiyorsunuz ki sihirli değnek değsin hop ruh eşim öyle bir dünyaaa yoook arkadaşlar yolu tırmana tırmana tanışa tanışa eleye eleye karşılaşacaksınız RUH eşinizle
Öyle bir dünya var.Tabiki direk ruh eşinim demeyecek ama hissetmek diye bir şey de var. Bir insanın karakterini, konuşmalarından davranışlarından birkaç konuşmada anlamak da mümkün. Zaten bu şekilde de tanışmış ve elemiş oluyorum.Benim için doğru kişi olan kişiyi de hiç olmazsa ilk aşamada hissederim.Yani gerçek aşkı bulmak için zaten ileriki süreçte anlaşmazlıklar çıkacağını farkettiğim bir kişiye uzun zaman ayırmak gereksiz geliyor bana.hep söylediğim şey siz istiyorsunuz ki sihirli değnek değsin hop ruh eşim öyle bir dünyaaa yoook arkadaşlar yolu tırmana tırmana tanışa tanışa eleye eleye karşılaşacaksınız RUH eşinizle
Seçicilik tabiri bence anlamı tam karşılamıyor.hep daha iyisinden hoşlanacağın anlamına geliyor ama bu özelliklere bağlı birşey değil ki.ya ısınırsın ya ısınmazsın.Şu ana kadar hiç sevgilim olmadı.Benle tanışmak isteyenlerden ben hoşlanmadım. Benim hoşlandığım kişilerle de bakışma aşamasında kaldı hep. 24 yaşındayım. Uzun bir süre ruh eşimi bulmayı ve sevgilim olmasını istiyordum ama artık istemiyor gibiyim.Kendi yalnız yaşayışıma alıştım.Bazen tanışmak isteyenler oluyor ama hiç olumlu hissetmiyorum galiba biraz seçiciyim ki seçici olmak da gerek zaten. Karşımdaki kişiyle uyumlu muyum,yaşam tarzı,kariyeri vs vs her şeyini düşünüp ona göre de zaten 1-2 gün içinde o kişinin bana göre olmadığını anlıyorum.Çünkü 3-5 ay içinde ayrılmak isteyeceğim biriyle zaten gerek yok ve ben birisinden bir süre sonra ayrılmak isteyeceğimi de anlayabiliyorum az çok. Ama artık acaba abartıyor muyum diye de düşünüyorum. Çünkü açıkçası ilerleyen süreçte evlenmek ve kendi ailemi kurmak da istiyorum. Yani hem yalnızlığı seviyorum,kimseden hoşlanmıyorum 2-3 yıldır ama aynı zamanda ruh eşimle tanışıp 1-2 sene içinde evlenmek de istiyorum.Hadise'nin şarkısı var ya "Yalnızlıkk bu ilişkiii, bu ne yaman çelişkiii" diye, çok alakalı olmadı ama neyse
Sizce hep böyle mi devam eder bu durum ya da bir gün "İşte bu, ruh eşim" diyebileceğim biriyle tanışır mıyım? Bu tamamen nasip kısmet meselesi tabiki ama bu konuları yaşamış olan tecrübe sahibi arkadaşlar vardır illaki
Tanışıyorum zaten ama hiç sevgili olacak kadar hoşlanmadım. Hoşlandıklarımla da bakışma aşamasında kaldıOnyargilisin. Hemen karar veriyorsun kendi kafanda belki karsina mutlu olacagin kisi cikacak ama sen eliyorsun once bir tanismaya calis. Belki hic ayrilmicaksinuz yasamadan bilinmez boyle seyler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?