Neden böyle hissediyorum içinden çıkamıyorum?

Kaderlinurteen

Bir gün bende anne olacağım.
Kayıtlı Üye
28 Mart 2020
4.109
16.751
208
Yaklaşık 3,5 yıldır çocuk istiyoruz 4 kez aşılama gerçekleştirdim devlette tüp bebek yaptıracağım. 5 aşılama şartı var bu sebeple birden fazla aşılama gördüm. 3. Tuttu ama düşükle sonuçlandı 7. Haftasında kalbi durdu ama 9 haftalıkken farkedildi. Haziranda doğumum vardı yaşasaydı. Bu ay çok kötü hissediyorum kendimi herkese gereksiz öfke gereksiz kırılganlıklar yaşıyorum. Ani ağlama isteği ani mod düşüklüğü yaşıyorum. İki aydır özellikle çok ağır hüzünlüyüm. Çevremizde pek destek göremiyoruz yalnız bırakıldık gibi hissediyorum ağlıyorum ağlıyorum yalnızlık krizine giriyorum ama çevreme bahsederken de benim hislerimi anlamayacaklarını onların ikişer üçer çocuğu olduğu için benim hassasiyetimi bilemezler gibi geliyor paylaşamıyorum. İlgilenmek zorunda değil ki kimse bu benim problemim bu benim derdim kimsenin suçu yok ki diye bu sefer kendime kızıyorum. Bir de buna ağlıyorum bu sefer. Yazarken bile ağlamak geldi. Bu zamana kadar çok da iyi idare ettim aslında ama özellikle bu ay ahh kalbim sıkışıyor sanki.ilerde Bir yumuk ele hasret kalacaksın deseler inanmazdım. Ne yaşıyorum? Buna değer mi gerçekten? Geçecek mi? Aynı yollardan geçenler bana bbu duygu geçişlerimin ani ağlama krizlerinin normal olduğunu bu süreçte destek beklemekte haksız olmadığımı mı söyleyecek yoksa senin psikolojin betoven mi diyecek? Geberiyorum mutsuzluktan düşük yaparken bu kadar canım acımamıştı, sanırım şimdi kollarımda olabilecekkenyokluğunu şimdi şimdi anlıyorum şimdi çıkıyor acısı..
 
Yaklaşık 3,5 yıldır çocuk istiyoruz 4 kez aşılama gerçekleştirdim devlette tüp bebek yaptıracağım. 5 aşılama şartı var bu sebeple birden fazla aşılama gördüm. 3. Tuttu ama düşükle sonuçlandı 7. Haftasında kalbi durdu ama 9 haftalıkken farkedildi. Haziranda doğumum vardı yaşasaydı. Bu ay çok kötü hissediyorum kendimi herkese gereksiz öfke gereksiz kırılganlıklar yaşıyorum. Ani ağlama isteği ani mod düşüklüğü yaşıyorum. İki aydır özellikle çok ağır hüzünlüyüm. Çevremizde pek destek göremiyoruz yalnız bırakıldık gibi hissediyorum ağlıyorum ağlıyorum yalnızlık krizine giriyorum ama çevreme bahsederken de benim hislerimi anlamayacaklarını onların ikişer üçer çocuğu olduğu için benim hassasiyetimi bilemezler gibi geliyor paylaşamıyorum. İlgilenmek zorunda değil ki kimse bu benim problemim bu benim derdim kimsenin suçu yok ki diye bu sefer kendime kızıyorum. Bir de buna ağlıyorum bu sefer. Yazarken bile ağlamak geldi. Bu zamana kadar çok da iyi idare ettim aslında ama özellikle bu ay ahh kalbim sıkışıyor sanki.ilerde Bir yumuk ele hasret kalacaksın deseler inanmazdım. Ne yaşıyorum? Buna değer mi gerçekten? Geçecek mi? Aynı yollardan geçenler bana bbu duygu geçişlerimin ani ağlama krizlerinin normal olduğunu bu süreçte destek beklemekte haksız olmadığımı mı söyleyecek yoksa senin psikolojin betoven mi diyecek? Geberiyorum mutsuzluktan düşük yaparken bu kadar canım acımamıştı, sanırım şimdi kollarımda olabilecekkenyokluğunu şimdi şimdi anlıyorum şimdi çıkıyor acısı..
Bence değmez.3 günlük dünya.bir konuya bu kadar saplanmak normal değil.bence psikoloğa gidin.yoksa aynı düşünceler bütün gün kafanızda dönüp duruyor.dünyadan kopmuşsunuz artık.benim şu kadar aşılamadan sonra tuttu, benim bu kadar yıl sonra oldu mesajları gelecek ama bu sizin saplantınizı tetiklemekten başka bir işe yaramaz.umutlandım bahanesiyle daha kaç yıl bu takıntıyla yaşamaya devam edersiniz.
 
Bence değmez.3 günlük dünya.bir konuya bu kadar saplanmak normal değil.bence psikoloğa gidin.yoksa aynı düşünceler bütün gün kafanızda dönüp duruyor.dünyadan kopmuşsunuz artık.benim şu kadar aşılamadan sonra tuttu, benim bu kadar yıl sonra oldu mesajları gelecek ama bu sizin saplantınizı tetiklemekten başka bir işe yaramaz.
Bende artık böyle düşünmeye başladım çok rahatsız oluyorum aşırı ama hep böyle değildim hatta çok relax takıldım ama bu ay ne olduysa yoğun yaşıyorum sanki.
 
Yaklaşık 3,5 yıldır çocuk istiyoruz 4 kez aşılama gerçekleştirdim devlette tüp bebek yaptıracağım. 5 aşılama şartı var bu sebeple birden fazla aşılama gördüm. 3. Tuttu ama düşükle sonuçlandı 7. Haftasında kalbi durdu ama 9 haftalıkken farkedildi. Haziranda doğumum vardı yaşasaydı. Bu ay çok kötü hissediyorum kendimi herkese gereksiz öfke gereksiz kırılganlıklar yaşıyorum. Ani ağlama isteği ani mod düşüklüğü yaşıyorum. İki aydır özellikle çok ağır hüzünlüyüm. Çevremizde pek destek göremiyoruz yalnız bırakıldık gibi hissediyorum ağlıyorum ağlıyorum yalnızlık krizine giriyorum ama çevreme bahsederken de benim hislerimi anlamayacaklarını onların ikişer üçer çocuğu olduğu için benim hassasiyetimi bilemezler gibi geliyor paylaşamıyorum. İlgilenmek zorunda değil ki kimse bu benim problemim bu benim derdim kimsenin suçu yok ki diye bu sefer kendime kızıyorum. Bir de buna ağlıyorum bu sefer. Yazarken bile ağlamak geldi. Bu zamana kadar çok da iyi idare ettim aslında ama özellikle bu ay ahh kalbim sıkışıyor sanki.ilerde Bir yumuk ele hasret kalacaksın deseler inanmazdım. Ne yaşıyorum? Buna değer mi gerçekten? Geçecek mi? Aynı yollardan geçenler bana bbu duygu geçişlerimin ani ağlama krizlerinin normal olduğunu bu süreçte destek beklemekte haksız olmadığımı mı söyleyecek yoksa senin psikolojin betoven mi diyecek? Geberiyorum mutsuzluktan düşük yaparken bu kadar canım acımamıştı, sanırım şimdi kollarımda olabilecekkenyokluğunu şimdi şimdi anlıyorum şimdi çıkıyor acısı..
Okurken gözlerim doldu, tüp bebek dışında şansı olmayan arkadaşımın bir gece nöbette gözleri kaybolana kadar ağlamasını hatırladım. Rabbim hayırlı güzel sağlıklı evlatlar nasip etsin size🩷 bunlar çok normal duygular. Her deneme sonuçsuz kalmış olmuş ama tutmamış yani kim olsa psikolojisi yıpranır. Ama şunu unutmayın stres yaparsanız vücut tutamqz bebeği, hormonları dengeleyemez, düzgün çalışmaz. Sakin olun ve zamana bırakın. Dediğim ya arkadaşımın tüp bebek dışında şansı yoktu diye çünkü karı koca biraz sıkıntılıydı, tüp bebekle ikizleri olsu ve doktorların imkansız dediği gerçekleşti. Arkadaşım normal doğal yolla kendiliğinden hamile kaldı doğurdu. Çıkmayan candan ümit kesilmez. Siz düzenli dengeli beslenip vitamin mineral takviyesi almaya devam edin. Allah’ın izniyle güzel evlatlarınız olur
 
Benim de 35 yasinda tanıdığım var kendisi evli. Heralde bi 10 sene oldu evleneli ve henüz bebekleri olamadı. Üzülüp ağlamak yerine fıldır fıldır geziyorlar. Her yaz tatildeler . Kaç yaşındasınız bilmiyorim ama biraz akışına mi bıraksanız. Dünya çok iyi bir yere gitmiyor maalesef . Yani çoğu kişi bundan sebeple dünyaya bebek getirmeyi düşünmüyor bile . Kendinizi yalnız hissetmeyin diye diyorum.
 
Back
X