Neden bu tutum?

Mrb arkadaşlar sorunlu baslayan ve sebepsiz devam eden bir evliligim var.Evliligin yarisinda cok kavgamiz oldu esimle.kotu de olsa bir iliskimiz vardi.cocuk olduktan sonra esim iliskiyi gectim iletisimden bile kacar oldu.ayri takilir hep.biz uyanikkken uyur biz uyurken uyaniktir.hep isleri vardir.genelde islerini bilgisayardan yurutur bu yuzden evdedir cogunlukla.ama bizden hep uzaktir.cocugumuzu sever ama ilgilenmeye kalsa yarim saati gecmez.ya eline telefon verir ya beni cagirir.Birlikte bi yere gitsek zorla gider gitsek hemen sikilir eve gelmek ister. Iste boyle kendimi onun hayatinda fazlalikmisim gibi hissediyorum. Ve hep boyleydi aslinda ama cocuguma da boyle davranmasi beni uzuyor.cocugunu seviyo ama yakin iliskilerde uok adam.sanal alemde yasasin istediginde istedigi kadar ilgilensin o kadar.beklenti icine girince ufflemeler.ofke.
Hicbiseye mecbur degilmis. Begenmiyosam kapi ordaymis. Yani sevmiyor ve gitmemi bekliyor.

Aileme gelince esimin bana karsi tavrini cok bilmeseler de uzgun oldugumu gorduklerinde asiri kaderci yaklasiyolar.sabret bunalimda kotu degil diyorlar.herkesin bi derdi var hayatta senin derdin de bu olsun diyolar.sukredecek seylere odaklan diyolar.ya tmm sukretmek guzel de benim sikintima care degil ki. Ve o kadar uzuluyolar ki isi bosanmaya getiririm diye.ya ben zaten keyfimden dusunmuyorum.kim isterki cocuk varken ayrilmak ama esim yalniz yasamayi seviyo. Simdi sorum su bi aile neden boyle bir dusuncede olur.kizlarinin mutsuz olduklarini bile bile neden agzina bi kasik bal calip gondermeye kalkarlar.ve neden uzulurler bosanmayi dusunur diye.

Inanin o kadar caresizdim ki yillardir arada kalmaktan herkesin beklentisi farkli esim gitmemi ister ailem kalmami.tabii aileme soylesem bana hak veriyolar ama o kadar uzuluyolar ki diyorum sen daha guclusun azicik daha sabret.

kotu bırı degıl derken neye dayanarak soyluyor bunu ailen?

Büyüdükçe ailelerin çok olgun, bilge falan olmadığını anlıyor insan, her söyledikleri doğru olsaydı o kadar kişi hayatını zehir etmezdi. Sizin ne istediğiniz önemli. Sizin mutlu olmanız önemli. Çocuğunuz böyle bir evlilikte bir yanı eksik büyür, anne ve babasıyla eşit zamanlar geçirmeli. Bu zaten olmuyorsa, çocuğunuzu kimse asla bahane edemez. Beklentileri boş verin ki çok zor olduğunun kendinizi yalnız, güçsüz hissettireceğinin farkındayım ama yıllar sonra keşke dememek için kendinizi düşünmeli ve güçlü durmalısınız...

Diyecek olduğum şeyi söyleyince kızıyorlar ama başka diyecek yorum da yok maalesef.

Sebepsiz devam eden bir evliliğe insan neden çocuk yapıp çocuğunu da hak etmediği bir mutsuzluğa sürükler?

Eşimle sebepsiz devam eden bir evliliğim var demişsiniz,evliligin devamı için bir sebep şarttır. En azından ilgili bir baba olsa çocuğu seviyor ilgi gösteriyor der insan. Eşiniz sizi sevmiyor yazdıklarınıza göre. Dikkat edin cinsellik de yaşamıyorsa sizinle başka birisi olabilir hayatında.

Ailenize gelince de muhtemelen boşanıp onların başına kalırsınız diye korkularından aman etme kızım kocanla iyi ol diyorlardır. Normalde her anne baba çocuğunun arkasında olmalı derim ancak sizin gibi zaten mutsuz ve eşiyle huzurlu bir evliliği olmadığı halde çocuk yapıp sonra ben boşanıyorum size geliyorum diye ailesine yük olacak kadınlara da pek hak veremiyorum ne yazık ki. Çocuğunuz büyüyene kadar bekleyin sonra bir işe girip ayaklarınız üzerinde durabilince ayrılmak isterseniz ayrılırsınız. Ailenizin yanına gitseniz pek kabul edecek gibi durmuyorlar çünkü. Kimseye yük olmadan kendi hayatınızı kurun.Eşinizle karı koca gibi değil de ev arkadaşı gibi olmuşsunuz. Hatta iletişim yoksa ev arkadaşından bile kötü bir durum, öyle ömür geçmez.

Aileler böyle maalesef. Biraz aman elalem ne der korkusu, biraz bekar kadın bundan sonra nasıl ne yapar korkusu, biraz da ekonomik sıkıntılar nedeniyle genelde kızları boşansın istemiyorlar. Bazen de iyi niyetle yaklaşıp düzeleceğine inanıyorlar eski usül aman ses etme yuvan yıkılmasın falan.. ama bu hayatı yaşayan sizsiniz. Eşinizle anlaşamıyorsanız ayrılmak en doğal hakkınız. Mesleğiniz varsa maddi imkanlarınız varsa bu çok daha kolay. Fakat baba evine dönecekseniz onlardan maddi beklentileriniz varsa ailenizi mutsuz olduğunuza ikna etmeniz gerek.

Çalışıyor musunuz?

Kötü başlayan istemeden sürdürülen evliliğe neden çocuk diye soracağım ama cevabı biliyorum. Çocuk evliliği kurtarır. Sonra çocuğum var boşanamam oluyor.

Ailelerin çoğu ortada elle tutulur aldatma, şiddet vs. gibi bir sebep yoksa zaten bu tutumda oluyorlar. Anormal bir durum yok.

Reis anlasamiyordunuz madem neden cogaldiniz ?
Neyse... peki bu tutumu hakkında konuştunuz mu düzeltmeye çalıştınız mı?

Çocuğu evliliğini kurtarmak için mi yaptınız yoksa? Adamın ilgisi çocuğuna ve size yönelir diye mi düşündünüz?

ImeldaRivera .!.:

Büyüdükçe ailelerin çok olgun, bilge falan olmadığını anlıyor insan, her söyledikleri doğru olsaydı o kadar kişi hayatını zehir etmezdi. Sizin ne istediğiniz önemli. Sizin mutlu olmanız önemli. Çocuğunuz böyle bir evlilikte bir yanı eksik büyür, anne ve babasıyla eşit zamanlar geçirmeli. Bu zaten olmuyorsa, çocuğunuzu kimse asla bahane edemez. Beklentileri boş verin ki çok zor olduğunun kendinizi yalnız, güçsüz hissettireceğinin farkındayım ama yıllar sonra keşke dememek için kendinizi düşünmeli ve güçlü durmalısınız...

Genişletmek için tıkla...

Bu zamana kadar okuduğum en iyi yorumlardan biriydi

Nasıl sorunlu başladı?

belleza .!.:

Aileler böyle maalesef. Biraz aman elalem ne der korkusu, biraz bekar kadın bundan sonra nasıl ne yapar korkusu, biraz da ekonomik sıkıntılar nedeniyle genelde kızları boşansın istemiyorlar. Bazen de iyi niyetle yaklaşıp düzeleceğine inanıyorlar eski usül aman ses etme yuvan yıkılmasın falan.. ama bu hayatı yaşayan sizsiniz. Eşinizle anlaşamıyorsanız ayrılmak en doğal hakkınız. Mesleğiniz varsa maddi imkanlarınız varsa bu çok daha kolay. Fakat baba evine dönecekseniz onlardan maddi beklentileriniz varsa ailenizi mutsuz olduğunuza ikna etmeniz gerek.

Genişletmek için tıkla...

Çok sukur bir meslegim var ve maddi olarak ailemden beklentim yok.çocugum olmadan ayrilmayi dusundugumu soyledigimde de ayniydi tavirlari. esi idare etmek bu kadar zor degil kadinligini kullan diyor.civil civil olsam boyle olmazmis.ilgi gostermiyorsa ben ilgi cekmeliymisim. Tek cocukta kalmam hataymis.cocuk dogurmak universite bitirmek kadar kutsal annem icin.2 3 cocugu olan arkadaslarimi ornek gosterir.afrrin 3 cocuk yapti senin gibi tek cocukla kalmadi diye. Bir arkadas konu acmis Annem bir derdim oldu diye ayni kafa.iste. neden bunlar gercegi gormezler.neden anlamak yerine sorun buldugumz icin haksizmisiz gibi davranirlar anlamiyorum.

O zamanlar esim hep yalniz olmamizi isterdi.arkadas aile akraba hic bi ortama girmezdik.misafirden hoslanmazdi.bekarken de boyleymis.ailesi alismis bu tavrina.ben zorlayinca bi yerlere gidelim.insan icine girelim.diye.hep kavga basladi.bu surede iyi kotu bi iliskimiz vardi.ama sonra cocuk oldu esim benden nefret etmeye ve kacmaya basladi.es olarak gormedigini soyledi. Devam etmeyelim dedigimde uzuluyo belli etmeden agliyo.beni de birakmiyo.ama bana es de olamiyor.