Aynı konudan ben de rahatsızım aslında. Ben bir haftalık iş seyahatine gittiğim zaman eşim annesi ve bakıcılarıyla beraber çocuklarla (5 ve 7 yaşındalar) kaldı diye kendi annem tarafından kahraman ilan edildi. Ben yazlıkta yanımda kimse olmadan hem çocuklarla, hem evle ilgilenerek , hem de uzaktan çalışarak 1 ay kaldım; kimse sırtımı sıvazlamadı :) Yani kimsenin "aferin koçum" demesini de beklemiyorum ama bu kadar çifte standart da bana dokunuyor açıkçası.
Diğer taraftan kız kardeşimle bir gün sohbet ederken bu anne-baba olaylarına gelmişti konu. O da bana "anne iç dünyanın güvenli limanı. Baba ise dış dünyaya karşı güvenli liman. Babanın ne kadar gerekli olduğu ve ilişki gerçekliği çocuk dış dünyaya açıldıkça ortaya çıkıyor" demişti. Ki bana inanılmaz mantıklı geldi.
Ben kendimce çocuklar belli bir yaşa gelene kadar - ki bence bu 3'tür - anneyle babanın çocuk bakımında eş paya sahip olabileceğine inanmıyorum. 3 yaşına kadar anne ağırlıklı gider bu iş. Ama bu esnada baba alabildiği kadar çocuk bakımı, olmadığı yerde annenin bakımıyla ilgilenmeli. 3'ten sonra gayet eşit ağırlıklı bir bakım verilebilir çocuklara.
Diğer taraftan kız kardeşimle bir gün sohbet ederken bu anne-baba olaylarına gelmişti konu. O da bana "anne iç dünyanın güvenli limanı. Baba ise dış dünyaya karşı güvenli liman. Babanın ne kadar gerekli olduğu ve ilişki gerçekliği çocuk dış dünyaya açıldıkça ortaya çıkıyor" demişti. Ki bana inanılmaz mantıklı geldi.
Ben kendimce çocuklar belli bir yaşa gelene kadar - ki bence bu 3'tür - anneyle babanın çocuk bakımında eş paya sahip olabileceğine inanmıyorum. 3 yaşına kadar anne ağırlıklı gider bu iş. Ama bu esnada baba alabildiği kadar çocuk bakımı, olmadığı yerde annenin bakımıyla ilgilenmeli. 3'ten sonra gayet eşit ağırlıklı bir bakım verilebilir çocuklara.