Aslında buna dur demek yine çiftlerin elinde.
Tabi bekar olduğum için bu kadar kolay konuşuyor olabilirim ama öncelikle insan kendine değer vermeli.
Kendimden örnek vermem gerekirse tutkunu olduğum şeylerden biri, sinema ya da dizi izlemektir.
Her gece çok uykum olsa da ertesi güne yetiştirelecek bir sürü projem olsa da kendimi ödüllendirir, en az 1.5 saatimi keyfime ayırırım.
Bu gibi zevkler insanı motive eder ve çevresindekilere de daha ılımlı yaklaşmasını sağlar.
Çiftler de böyle ortak özel zevklerini haftanın belli bir günü ne olursa olsun yapmayı kendilerine alışkanlık haline getirilebilirler.
Bu bir kahve keyfi olabilir, yemek olabilir, 1 saatlik bütün elektronik eşyalardan uzak sohbet olabilir ama olmalı...
İlla ki her çiftin kendilerine özel bir paylaşımları olmalı.
Haftanın o günü gelmesi için ikisi de sabırsızlıkla beklemeli ki heyecan taze kalsın.
Sevdiğimizle yaşlanmak, gercek bir aile olmak (hele kötü bir çocukluk geçirdiyse daha da önemli), sevgiyle yasamak, sevildiğini hissederek yasamak, yalnız olmadıgını bilerek yasamak...
Ne guzel değil mı böyle yazınca. Allah herkesin evine huzur, mutluluk, anlayış, sevgi, sefkat ve aşk versin.
valla kızlar bu devirde evlilik intihar gibi bişey.
ölesiye aşık olmadığım sürece de evlenmeyi düşünmüyorum. evlilikten çok soğudum erkekler yüzünden.
yakında işe başlıcam, paramı kazancam, istediğimi yapabilcem. ne diye evleniyim ki. eve süs diye mi alıyım bi erkeği. zaten bu devirdeki erkeklerin süsten farkı yok. yani karakter sahibi değiller.
ayrıca bi kaç aydır, sözde sevgilim vardı, uzun süredir uyuyamıyodum, yemek yiyemiyodum. boş yere kendimi üzüyodum. bugünlerde aklımdaki herşeyi silmeyi başardım. ilk defa rahat uyudum, yarım ekmek yedim yemekte
böyle daha rahat. evlenince bi sürü dert çıkıyo. kendim gibi biri olsa evleniyim ama öyle birinin olduğunu sanmıyorum.
Kızlar birkaç gündür şu konu aklıma takıldı.Aslında direk benim için bir sorun değil bu ama gene de cevap bulmak da zorlanıyorum.Herkesin evliliğinde birtakım şeyler oluyor.Mutlu oluyor mutsuz oluyor.Evin içinde yaşananları herkes kendisi bilir.Ama neden evleniyoruz?? Yani bakıyorum da evlenince dertler çoğalıyor,sıkıntılar büyüyor.Hiç var olmayan kayınvalide,görümce gibi sorunlar çıkıyor.Evliliğin en güzel meyvesi çocuklarımız ve yuvamız ama bunun yaşanmasına izin veren dış etkenler çok az.(Buradaki konulardan ve gerçek hayatta gördüklerimden dolayı yazıyorum)
Sadece çocuk için mi evleniyoruz,aile kurmak için mi??
Evlenmeden çocuk sahibi olmayı asla düşünmedim ki aile kavramı olmayan bir ortamda çocuk bence çok yanlış bir durum.
Peki evleniyoruz yuva kuruyoruz yeni hayatımıza alışmaya çaışıyoruz,ailemiz genişliyor ama neden rahat bırakılmıyor?
Devamlı aklımız dış etkenler sebebiyle dolu mu olmak zorunda? Ya huzurumuz bozulursa diye.
Rahat evimizde annemizin dizinin dibinde nazlanmak varken şimdi koskoca sorumluluklar peşimizi bırakmıyor.
Kızlar kusura bakmayın zamanınızı aldım ama bu aralar buna aklım takılıp duruyor.Neden evleniyoruz.Çocuk sahibi olmak,aile kurmak ya da düzenin süregelişi mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?