Neden gözyaşlarım bu kadar değersiz . neden üzülmüyo :(

coffee_34 .!.:

Öncelikle merhaba , forumu uzun zamandır takip ediyordum fakat konu açmak için üye oldum

1 buçuk yıldır devam eden bir ilişkim var sevgilim her şeye surat asıyo kızıyo . bir yere gitsem kızıyo mesaj atmıyor tavır yapıyo hep kavga ediyoruz bu yüzden ve ben ne kadar üzülsem de ağlasam da umrunda olmuyor rahatça yatıp uyuyo o kadar çok ağlıyorum ki gözlerim şişiyo başım ağrıyo artık . her buluşma da yapamamaya çalışıcam diyo ama ne zaman bi yere gidecek olsam git tabi diyo sonra . ben eve gelene kadar mesaj atmıyo yada arada kırıcı sözler söyleyen bi mesaj atıyo . bu durumdan çok yoruldum artık . bir de ben söylemeden sonra pişman olup özür de dilemiyo . ne zaman bi yere gidecek olsam ki ( ya annem yada akrabalarımladır) yine de laflar sokuyo hakaret ediyo o kadar kırılıyorum ki anlatamam .

Geçen gün yine annemler halamlar kuzenler bir yere gezmeye gittik yemek yedik alışveriş falan derken eve gece baya geç geldik zaten akşama doğru çıkmıştık evden . hakaret etti baya yine ve telefonu kapattı bir daha ertesi gün açtı telefonu akşama kadar hiç mesaj atmadı . o kadar ağladım üzüldüm ki beni hiç düşünmüyo hiç umrunda olmadı telefonu kapadı . gece geç geldim diye saydı bir sürü laf bende baya laflar söyledim çok kızdım çok . üzüldüğmü ağladığımı biliyo ama hala daha trip yapıyor özür dilemek yok

Neden bu kadar umursamaz neden herşeye böyle yapıyo beni bu kadar üzüyo . ama sonra yanında olunca pişman oluyo bu durumdan çok bunaldım artık . Neden değerim yok

Genişletmek için tıkla...

sevilmedim .!.:

okurken sende kendimi gördüm yani eşimle çıkarken ve nişanlıyken aynı tavırlarla karşılaşıyordum.biryere gidecek olsam hemen surat mesaj yazmaz yazsada imalı laflar ve küserdi.ayrı şehirlerdeydik ve her yaptığımı ona rapor ediyordum salak gibi.hatta düğün hazırlıkları için her gün çarşıya çıkmam gerekiyordu ve bunları yaparken de çalışıyordum aynı zamanda.kendisi ufak yerde olduğu için her şeyi benim yaşadığım şehirden yapmıştık.gelinlik davetiye falan.yok ben hergün niye çarşıya çıkıyormuşum hepsini ayarlayacakmışım da aynı gün çıkıp halledecekmişim ve ben bu hazırlıkları yaparken de çalışıyordum vardiyeme göre ayarlıyordum gelinlik provalarını davetiye işlerini falan ay anlattıkça şimdi iyice sinirlerim bozuldu.ne kadar malmışım ki adamın beni 150 km öteden yönlendirmesine kendi kişisel haklarıma gayet açık bir şekilde tecavüz etmesine izin vermişim.şimdi 2 senelik evliyim ama okadar çok pişmanım ki o şekilde adamın ....ünü kaldırdığıma.çünkü ben öyle ona kendimden çok değer verdiğim için kendi değerimi yitirdim.ve şimdi anneme bile götürmüyor beni ne götürüyor nede gönderiyor.
akıllı ol ve hiç kimse senden daha kıymetli değil.bırak yoluna gitsin.o kendine cahil yol iz bilmeyen bir kız alsın ki böyleleri bunu isterler sen hiçbirşey bilmeyeceksin yol bilmeyeceksin iz bilmeyeceksin o götürsün getirsin seni.onlara ihtiyacın olmadan yaşamamızı hazmedemiyorlar naletler.arkadaşım sana çok samimi söylüyorum yol yakınken dön ayrıl ondan evlendikten sonra dönüşü olmuyor aha böyle oturur millete tavsiyeler verirsin sonra benim yaptığım gibi...

Genişletmek için tıkla...