Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum

Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?