mrb ben bu siteye yeni üye oldum ve dertlerinizi paylaşabileceğiniz bir alan oldugunu gördüm. kaç zamandır içime attığım sıkıntılarımı sizlerle ben de paylaşmak istedim belki biraz rahatlayabilirim
bir yıldır nişanlıyız ve bazı nedenlerden dolayıda görünürde düğün yok ( iş atama vs ) . nişanlım eskiden bana hiç kıyamayan, tek derdi beni mutlu etmek isteyen bir insandı. sanırım bunun sebebi, nişanlanmadan önce iki yıl kadar peşimden koşması ve benim ısrarla onu reddedişimdi (elde ettiklerinde sanırım tüm hevesleri kaçıyor )
nişandan sonra bir süre her şey iyi gitti , ta ki hayatım alt üst olana kadar..
ailemin başına çok kötü felaketler gelmişti, onun üstüne benim hayatımda meydana gelen kötü gelişmeler vs derken sürekli ağlayan mutsuz umutsuz bir insan olmuştum. dertlerimi nişanlımla paylaşmak istedigimde de benden uzak durdu, kötümsersin sürekli ağlıyorsun mutsuzsun benimle de sürekli dertlerin hakkında konuşuyorsun ve bunu bnim psikolojim kaldırmıyor bana hiç güleryüz göstermiyor ve beni hiç mutlu etmiyorsun dedi
hayat kısaymış ve o mutlu olmak istiyormuş. ben de ona istedigi mutluluğu veremiyormuşum. tek istedigi benim ona kötü hiçbir şey anlatmamam ( üzüntülerimi fln paylaşmamam) onu arayıp mutlu mutlu konuşup gülüp teli kapatmammış. çok kez ayrılmaya karar verdim fakat aileme bir türlü söyleyemedim. ailem başka şeylerden dolayı zaten perişan bi halde. üzüntüden annemde babam da hasta oldular bide ben gidip nişanı attım desem daha çok üzülcekler çok çaresizim
bir yıldır nişanlıyız ve bazı nedenlerden dolayıda görünürde düğün yok ( iş atama vs ) . nişanlım eskiden bana hiç kıyamayan, tek derdi beni mutlu etmek isteyen bir insandı. sanırım bunun sebebi, nişanlanmadan önce iki yıl kadar peşimden koşması ve benim ısrarla onu reddedişimdi (elde ettiklerinde sanırım tüm hevesleri kaçıyor )
nişandan sonra bir süre her şey iyi gitti , ta ki hayatım alt üst olana kadar..
ailemin başına çok kötü felaketler gelmişti, onun üstüne benim hayatımda meydana gelen kötü gelişmeler vs derken sürekli ağlayan mutsuz umutsuz bir insan olmuştum. dertlerimi nişanlımla paylaşmak istedigimde de benden uzak durdu, kötümsersin sürekli ağlıyorsun mutsuzsun benimle de sürekli dertlerin hakkında konuşuyorsun ve bunu bnim psikolojim kaldırmıyor bana hiç güleryüz göstermiyor ve beni hiç mutlu etmiyorsun dedi
hayat kısaymış ve o mutlu olmak istiyormuş. ben de ona istedigi mutluluğu veremiyormuşum. tek istedigi benim ona kötü hiçbir şey anlatmamam ( üzüntülerimi fln paylaşmamam) onu arayıp mutlu mutlu konuşup gülüp teli kapatmammış. çok kez ayrılmaya karar verdim fakat aileme bir türlü söyleyemedim. ailem başka şeylerden dolayı zaten perişan bi halde. üzüntüden annemde babam da hasta oldular bide ben gidip nişanı attım desem daha çok üzülcekler çok çaresizim