- 21 Ocak 2015
- 120
- 80
- 48
Her şeyden önce sen kendini başkaları sevmiyor diye sevmiyorsun. Sevgili arkadaşım öncelikle bu öz güven problemini çöz. Elbette ki bir nedeni vardır önce bunu bul ve çöz. Onları kendinden üstün tutmana bi de kendini beğendirmeye çalışmaya seni iten nedir acaba? İnan seninle konuşup anlamak isterdim. Zaten aslında zamanla arkadaşlık kurmak hep daha da zorlaşır. Bu konuda çok da ahkam kesecek biri değilim. Sosyalleşmek benim için de zaman alan bir şeydir bu da sanırım insanlara zamanla yakınlaşmamdan ve biraz da kendime yakın insanlar aramamdan. Şimdiye kadar kendiliğinden az öz arkadaşlarım oluşuverirdi. Evlendikten sonra şehir değiştirdim eşimle çalışmaya başladım -forumda açığım konudan bilen bilebilir-. Eşim de bencil olduğundan kendisi arkadaşlarıyla gezip tozup beni kimseyle tanıştırmadı. İlk bir sene yalnız geçirdim evime işime odaklandım. Sonra arkadaşsız kendimi eksik hissetmeye başladım. Kendi kendimi eleştirdim niye kimse benimle arkadaş olmuyor diye bende mi sorun var diye beni dışlıyorlar mı acaba diye de düşündüm. Ve ben adım atmadan onların adım atmasını beklediğimi fark ettim. Bu sene iş hanında benim dışımda iki bayan meslektaşım var ikisi de iki zıt kutup işle ilgili bir şey sorma bahanesiyle kapılarını tıklattım. Ziyaretlerimi eksik etmedim sohbet muhabbet derken arkadaş oluverdik. Hafta sonu vaktim varsa evime davet edip bikaç kişiyi toplu çağırdım. Toplantılarda karşılaştığım meslektaşlarım da beni davet ettiler ama ne yalan söylim iş düşkünlüğünden vakit bulup da davete icabet edemedim. Eskiden seçiciydim şimdi seçici olmaksızın herkese adım atıyorum ama ne yalan söylim biraz da ruhumda da var yalnızlığı sevmek arada bir yine kendi içime çekiliyorum. Yani şunu demek istiyorum kimse ayağımıza gelmez biraz biz adım atmalıyız. Muhabbet için sudan konular konuş, karşındaki derdini açtığında can kulağıyla dinle ya da bişeye mutlu olduğunda onun adına sevin, kendin de aradan tanıyacak kadar zaman geçmeden çok özelini asla anlatma ama ufak tefek şeylerini onu yaptım şu oldu gibi anlat onlarla paylaş ve aslında en önemlisi insanları oldukları gibi kabul et onların kendine benzemelerini bekleme ki çoğunlukla -hayat görüşü, sosyal zevkler- bakımından benzer olsa da kişilik karakter olarak farklı kişilerle arkadaş olduğumuzu fark ederiz. Sonuçta sen kendini sev olduğun gibi ol bi özelliğin onları sana alıştıracak ve seni aramaya başlayacaklar. Kendini sevdirmek zorunda hissetmeden rahat davranırsan onlar seni olduğun gibi kabullenecektir. Senin derin hassas kişiliğini karakterini zamanla çözeceklerdir. Ama birçok arkadaşımızın da dediği gibi seninle arkadaşlık etmeyenler hiç takılma kafanı yorma demek ki seninle arkadaş olabilecek denklikte insanlar değiller bi de bu açıdan düşün. Ama hep arkadaşım olmuyordu diyorsan belki de iletişime kapalısın bir kağıt kalem al artı ve eksi özelliklerini yaz ve insanların sana yaklaşmaktan neden çekindiklerini anlamaya çalış imkanın varsa destek al çünkü burada konuşmalar seni tanımadığımız için havada kalacaktır. Sen kendini ağır eleştirdiğin için nasıl yansıttıysan öyle anlayacağız.
Son düzenleme: