- 24 Temmuz 2014
- 485
- 170
- 53
Hayatin hakikaten kabus gibi. Baktim da diyer konularina da bu durum sende kroniklesmis. Ve artik kocaman kadinsin. 31 yasindasin.
Yanlis anlama yargilamak deyil amacim, durumun vahametini gostermek.
Annen devamli beddua ediyormus. Gencliginde hep kucumsenmis asagilanmis, baban ve ailesi tarafindan. Sen aslinda gercekten patalojik bir vaka olan ailede buyumussun. Ne normal ne deyil bence bilmiyorsun. Sosyal
Ortamlarda nasil davranilir, kendini nasil tasirsin bence tam
Olarak Ogrenememissin. Sanki annenin ezilmisligi sana kopyalanmis ve bundan kurtulamiyorsun.
Gelinler sizi asagilayormus
Hic cevreniz yok diye. Bu onlarin edepsizligi, ama demek ki normal deyilsiniz canim annen ve sen. Zaten yoksa herkes tarafindan dislanmaZdin.
Sen kotu deyilsin, hicbiri de senin sucun deyil. Ama bu durumdan kurtulmak icin tek caren piskolojik destek almak.
Iyi bir Piskologa git ve parasina bakma derim.
Yoksa bu gecen 31 yilin gibi tum oMrun boyle gecicek.
Emin ol bunlari seni incitmek
Icin yazmiyorum.
Umarim hersey gonlunce olsun.
Merhaba tam anlamıyla çözüme ulaştı diyemem ancak ben artık hiç takılmıyorum.
Bi insanın Çevresi ile olan ilişkisini kardeşi ile olan ilişkisi belirlermiş.
Seanslar esnasında aslında annemle ve kardeşimle de çok iui anlaşamadığım ve onlar Tarafından da dışlandığımı düşündüğüm çıktı ortaya. Ben bunun hiç farkında değildim ama. Annemle ve kardeşimleolan ilişkimi düzelterek başladık işe.
Anahtar cümle şu " sen kendine ne yaparsan insanlar da sana onu yapar"
Meğer ben kendimi sevmiyormuşum. Kimse sevmiyor diye düşüne düşüne ben de sevmemişim. Ben de kendimle vakit geçirmekten hoşlanmıyormuşum.
Bu süreçte namaz kılmaya başladım.gün içinde okunacak dualar esmalar listelerim. Kitap okumaya başladım. Fakat bunları tamamen içgüdüsel olarak yapmaya başladım. Yani kendimi sevmeye, kendimle vakit geçirmeye başladım. Farkettim ki aslında o kadar da takılmıyorum artık.
Aman ister sevsin ister sevmesin demeye başladığımı farkettim.
Vücut dilimin kötü olduğu karşıda ki insanın bundan negatif etkilendiğini söyledi doktorum.
Bunaltı düzelttim.
Insanların sevgi dillerini çözmeye çalıştım.
Yani şu anda durumum budur...
Çok da fi fi diyorum artık.
Ben çok ciddi anlamada mobbing yaşadım. Iftiralar dedikodular Canımdan bezmiştim.
Bir arkadasim vardi üniversitede
kiz kendi halinde aslinda konuskanda biriydi
ama insanlar hic ilgilenmezdi onla
kacmaya calisirdilar
tuhaf birsey vardi o kizda
ben arkadaslik yaptim onla ama
hala garip bulurum nedense
bazi insanlarin aurasi tuhaf oluyor
bu tip birsey olabilir..
geçmiş olsun .Şimdi nasıl kardeşiniz ?Hayatim kabus gibi. Bi türlü sevulemedim toplulukta. Lise universite 2is yerim hep sönük gecti. Sevgisiz dostsuz geçti.
Anlamıyorum. Niye böyle. Olmuyor olmuyor olmuyor. Bi türlü kabul ettiremedim kendimi kimselere. Ailemden baska kimse değer vermez mi bana! O da zaten annem tek. Digerleri de hanımları sayesinde aramiz açık. Hicbir yabancı el insaninin yaninda hukmum yok. Cok cnm sıkılıyor bu aksam yine. Sinir krizleri gecirip agliyorum. 31 yasinda okumus is guc sahibi biri olmus biriyken heryerde insanlarin egolarinin hoşuna niye gitmiyorum.
Kardesim hastalandi. Bikacgundur hastanede yatiyor. Is yerinden kimse gecmis olsun nesi var demiyor demiyor. usulen bile sormaz mi insan sormadilar sormuyolae konusmuyolar dogru durust davranmiyolar. Ve ben sorunun ne oldugunu anlamiyorum anlayamiyorum. Niye böyle? ? Niye bu yasima kadar bulundugum topluluklarda otekilestirildim.
Cok zoruma gidiyor. Artik bunaldim biktim kendimden. Insanlarin birisi kötü ikisi kötü hepsi mi kotu?? Degil elbett. Ama ben de kötü biri degilim.
Hadi arkdslik yapmiyosunuz. Eglenmelere kahve icmelere gitmiyoruz beraber ama kardesim hasta be insanlar. Hastanede yatiyor. Usulen bile olsa niye sormiyosunuz halini halimi ve geçmiş olsun demiyosunuz. Kahroldum bu hafta. Ve sürekli işle ilgili konuştuğum bi kız vardı. Iyiyiz sanıyordum. Az cok sevee sayar beni diye dusunuyodum o bile sormadi yaaaa ne diyim artık ben böyle yalnizliga duskunluge. Herkes kolay basit görüyor beni anladim da niye bu kadar da yok sayiliyorum anlamadim anlayamiyorum. Bu saatten sonra nasıl sevilir diye googleya yazip tek tek maddeleri uygulayarak mi yasayayim?? Geriye dönüp simdiki halime baktigimda hicbirseyden zevk almadigimi yasayamadigimi hayatimda hicbiseyin değişmediğini görüyorum. Malım ben. Bunun baska açıklaması yok.
(Hastalik durumundan hepsinin haberi var.
Guleryuzluyum selamimi eksik etmem. Bi durumla ilgili dusuncelerimi soylerim. Biseyyerken ikram ederim almiyolar bu da ayri bi konu. Kisacasi toplulukta uyulmasi gereken ttüm rolleri sergiliyorum. Daha ne yapayim ben yaaa?? Daha da fazla kendimi nasil dwgistirwyim!!)
Bence ne kadar sansli oldugunun farkinda degilsin. Okumussun, bir isin var yani kendi ayaklarinin ustunde duruyorsun. Bunlara sahip olmak icin senelerdir hala ugrasiyorum ve basaramamaktan cok korkuyorum. Bence elindekilerinin kiymetini bil ve uzme kendini. Guclu bir kadin olmayi sec...
ben liseye kadar hep içime kapanıktım kimseyle konuşmaz derdini sormazdım. kendi halimde bir kaç arkadaşım var ama kendimden hiç ödün vermezdim. komik birşeyler anlattıklarında gülmezdim. ama her gün günaydın derdim. yanlarındaymış gibi davranırdım. sonra üniversiteye geçtim orda da sürekli ders çalıştım herkes bana afedersin inek gözüyle bakardı. ordada bir kaç arkadaşım vardı oda arkadaşlarım bile musmutluluk olmadan şunu yapmayız bunu yapmayız demedi hiç. sonra iş hayatına girdim açıldım. espiritüer yapımı geliştirdim mizaha ağırlık verdim çünkü insanlar kendini güldüren insanları yanında istiyor en azından ben öyleyim birisi komikse benim hayatımda olur.İlk iş yerimde çok sevildim herkes etrafımda döndü dolaştı birisinin yüzünü asık görsem neyin var yardımcı olacağım birşeymi dedim. sonra işyerim taşındı başka bir iş yerine geçtim. ilk muhasebe müdürüm bana alışamadı ama kötüde davranmadı. girdiğim dönemde çok sıkıntıları vardı. yüzü hiç gülmezdi ağlardı sürekli ben bir gün elime sıcak çikolatayı aldım gittim odasına girebilirmiyim dedim oturdum neyiniz var gerçekten dinlemek isterim dedim bütün dertlerini sıkıntılarını anlattı. yaklaşık 2 saat dertleştik. ve o günden sonra benim yüzümü ne zaman asık görse hemen derdimi sıkıntımı sordu. ablam oldu müdürüm. 4 senedir bir kere darılmadık birbirimize. işyerindeki diğer arkadaşlarımın ortamlarına hep katıldım ortada bir espiri varsa bende dahil oldum bir muhabbet varsa bende fikrimi söyledim. işçilere yukarıdan bakmadım hiç ağır koli varsa bende ordan geçiyorsam taşımasına yardım ettim hiç sormadan sorgulamadan. şuan o işyerinden yaklaşık bir 20 kişi arkadaşım var ararlar sorarlar memlekete gidince gidiyorum etrafıma dolaşıyorlar. şimdi evlendim il değiştirdim 5 ayda arkadaş ortamını elde ettim. 1 aylık gelinken çalışmaya başladım şuan tarım bakanlığına bağlı bir kuruluştayım. işyerinde 6 kişiyiz 1 kişi hariç hepsiyle çok iyiyim insanlara yardım sever yaklaşıyorum derdini dinliyorum komiklik yapıyorum arada.
demem o ki sende birşey sormuyorsundur. o insanın gerçekten büyük bir derdi varken sen umursamamışındır. hayatı çok ciddiye almışsındır yanlarında.haaa bu arada can dostum dediğim kardeşim yerine koyduğum kankimde 1 tanedir onun yerini kimse alamaz...
Daisy biz seninle ozelden mesajlasiyorduk. Bir iki mesajdan sonra cevap vermedin. Halbuki ben sana sadece yardmci olmak istemistim. Sikintini paylasmak istemistim. Herkese boyle yapiyorsan, yalniz kalman normal.
huzurlu_evim ile aynı fikirdeyim. Aynı dertten dolayı psikoloğa gitmiş biri olarak söylüyorum bunu.
Insanın kendini sevmesi ile ilgili. Kendimi sevmeye başlayınca ben de aslında insanlarla çok samimi olmak istemediğimi farkettim
Eskiden öğle arası yemeğe gidebileceğim hiç kimse yoktu. Çok üzülürdüm. Yani vardı ama hergün beni arayıp hadi gitmiyor muyuz diyen.
Psikologdan sonra aslında bunun o kadar da kötü birşey olmadığını anladım.
Ve şimdi arayıp gidelim diyen biri var ve hergün bunaltıyor bazen beni.
Öğle aralarında sinemaya gidiyorum bazen. Avm ye gidiyorum. İşyerine yemek söylüyorum. Kitabımı okuyorum.
Işe kendinizi sevmekle ve kendinize iui davranmakla başlayın. Gerisi Çorap söküğü gibi gelecek
Dün yazdım yine yazıyorum.Fazla samimiyette iyi değil bir foto koyayım face hemen yorumlarlar aaa bizsiz mi gittin?Yada bir yere giderken davet etseler gitmek istemesem hemen kırılırlar.Yahu arkadaşım çok şanslısın ama kıymetini bilmiyorsun.Mesela sinemaya yalnız gidebiliyorsun ne güzel yada bir cafe ye :)oh mis gibi telefonda arayıp yada eve gelip saatlerce hayatını anlatıp bunaltan arkadaşların yok.Şu an oğlumla çizgi film izliyorum.Ödüm kopuyor zil çalacakta bir yere çıkmak zorunda olcam diye :)Ben inanın 31 yaşında olsam,kendi paramı kendim kazansam varsın olmasın insanlar :):):)özgür kız olurdum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?