Kolay değildir mutlaka yuvayı dağıtmak.Acı da hayata dair, üzülmenden daha doğalı yok.Arkadaşım boşanıyor.İlk ay ben neden üzülüyorum diye o da sorguladı, kurtarabilir miydim çocuğum da küçük diye hep ağladı hep..1 ay sonra topladı ikinci ayında kızın gözüne ışıltı geldi bi mutlu bi mutlu,özgüveni geldi enerjisi yükseldi.Seni görünce boşanasım geliyor diyorum :) tövbeee.. Daha mahkemesi görülmedi teşekkür ediyo içinden kv ve ex eşine.İyi ki bana bunları yaşatmışlar da kurtuldum onlardan diyor. Yoksa bi ömür enerjimi tüketen insanlarla olacaktım diyor.Güzel bakın siz de herşey güzel olsun herşey bir deneyim canınız sağolsun
Ben artik bir geline denk gelecegini dusunmuyorum artik annesini bu kadar farketmis bir adam evlenmez sanmam herdefasinda son ayni olur cunku kaldiki ben kadinin bu derece inatla bu tavir ve tarzinin altinda yatan nedenin oglunun kendine ait bir evi ve yasami olmamasi istegini dusunuyorum.Kendine ait bir yasami olmasin biz olene kadar bizle ilgilensin bizle kalsin bize baksin o sirada uyum saglayacak bir gelin olursa olur olmayan gitsin var boyle insanlar cocuklardan birini kendine garanti secen
bu ince sızı yaşanmışlıklardan ötürü. ben de boşandım ve boşanma kararı verirken o kadar kendimden emindim ki, iş sizin dediğiniz gibi çekip gitmek, eşya toplamak vs. olaylarına gelince içim bir tuhaf olmuştu. sonuçta sevdiğin adamla evlenip güzel bir gelecek hayaliyle evleniyorsunuz. lakin umduğunuz gibi olmayıp, evliliği olumsuz etkileyen faktörler çıkınca bu noktaya geliniyor. dediğim gibi yaşanmışlıklar, paylaşımlarınız, belki zamanında eşinize duyduğunuz sevgi, nereden nereye geldik duygusu vs. herşey olabilir.
