Tanıştık, birbirimizi sevdik ilişkimize başladık.1. yıl ortalarında bir sebeple kavga ettik ve erkek arkadaşım evine gidince ağlamış, bağırmış, odasında cep telefonunu falan duvara atıp ağlayarak o geceyi geçirmiş.Ertesi gün iş yerimde dahili numaram tuşlanarak bana bir telefon geldi."Efendim" dedim.Direk şu söylendi:"Allah senin bin belanı versin,sen kimsin ki benim oğlumu üzüp, ağlatıyorsun, orda müdürmüşsün (Bir kursta müdür olarak çalışıyordum) bu genç yaşta müdür falan olunmaz nasıl müdür olduğunu ben çok iyi bilirim, ölsen de bayılsan da seni oğluma almayacağım..." gibi sözleri söyleyerek (şok olup sesimi çıkartamadım-daha önceden ne konuşmuşluğumuz ne tanışmışlığımız vardı) telefonu kapattım. 2 dakika sonra annemi arayarak "Kızına sahip çık, oğlumun kapılarında, yollarında köpek gibi bekliyor, kendini bize yamamaya çalışıyor, oğlumu ağlatıyor, namussuzlar vs" gibi bir ton lafı da ona sayarak telefonu kapatıyor.Sonrasında erkek arkadaşım evi terkediyor, otelde kalmaya başlıyor, annesi krizler geçiriyor, benim annem üzüntüden perişan.1 ay sonra erkek arkadaşım annesini de alarak benimle buluşma düzenliyor.Annesi üzgün olduğunu söylüyor.Anneme de üzgün olduğunu iletmemi istiyor ama annem hazmedilecek şeyler olmadığı için ne buluşmaya geliyor ne de özrünü kabul ediyor.Daha sonrasında bir gece evdeki resimlerim yırtılıyor annesi tarafından, "koca kadını özür diletmeye ayağına çağırttı, onu ölsem de gelin almayacağım" diye krizler geçiriyor. Her şeye rağmen çiçek yaptırıp ayağına gidip, özür diliyorum Bir alışveriş merkezinde erkek arkadaşımla gezerken rastlıyoruz önümüzden sinirli bakışlar atarak kaçıp gidiyor selam bile vermeden.İsteme faslı oluyor 15 dakikada bitiyor. Bayramda gidiyorum özel tatlı yaptırarak "bunu alacağına çiçek alsaydın daha hayra geçerdi" diye çemkiriyor ve iki gün önceki kına gecemde kaftan istediğimi özellikle erkek arkadaşıma belirtmeme onun da annesine bunun için 500 lira vermesine ve tembihlemesine rağmen almadan geliyor.Ve herkesin içinde "akıllı olsaydın da aklını kullansaydın ben sana alırdım, haketmedin almadım" diyor.Erkek arkadaşım "33 yaşındayım, ilk kez bir kızı sevdim, 4 yılımı , ilişkimi burnumdan getirdin, yazıklar olsun " diyerek ağlamaya başlıyor ve annesi "biz nikaha da düğüne de gelmiyoruz" diyerek evi terkediyor.Şu an nişanlım dayayıp döşediğimiz evimizde kalıyor ve nikaha, düğüne 4 gün var.Beni seviyor, ben de onu. Nikahı, düğünü ertelemeyi ya da iptal etmeyi düşünmüyoruz ama yaşananlar da yenilir yutulur şeyler olmadığı gibi tüm sülaleler de bunları yaşamış oldu.Aslında sizden ne istediğimi bile bilmiyorum.Belki duyamadığım iki iyi laf, belki cesaretlendirecek bir kelime, gelinliğimle yüzümü güldürebilecek bir söz ya da boşu boşuna gelinliği giymemem gerektiğini belirtecek gerçekler.Sabrınız ve yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim.
klava:
