Bir kaç konu paylaşmıştım burda hatırlayanlar bilir beni. Nişanlımla ayrılmanın eşiğindeydik. Ertelemek istiyorlardı düğünü virüs bahanesiyle. Nişanlım dul gibi mi evlencez diyip baskı kuruyordu bana. İki sene atandığın şehirde görev yap sonra yanıma alayım seni diyordu. Çok baskı yaptı bu konuda. Ailem izin vermedi ben de istemedim. En son tamam dedi yanına geleceğim orda yaşayalım dedi babamı aradı özür diledi . Düğün davetli listesini bile hazırlamıştım iki gün önce. Dün aradı ben oraya gelmem gelirsem burnundan getiririm dedi yine. Psikolojik olarak çok zarar gördüm bir öyle bir böyle konuşuyor. Beni hayallerimle akıttığım gözyaşlarımla arkasında bıraktı. Babam aradı niyetini öğrenmek için. Ağladı telefonda, psikolojik sorunlarım var ben sevgi görmedim nişanı atınca da hastaneye gideceğim gibi laflar söyledi. Beni hala sevdiğini söylüyor. Sen sabırlı olamadın iki sene bekleyemedin beni diyor. Yanıma gelmesine engel yokken üç sene benimle farklı bir şehirde kalmamak için nişanın bozulmasına göz yuman biri benim sabırlı olmadığı söyleyip beni suçluyor. Çok mutsuzum kızlar. Nişandan sonra hiç yüzüm gülmedi. Ailesi çok doldurdu. Beni ailesine kötülemiş hep. O da neden biliyor musunuz? Nişanlıyken benden habersiz iki seneliğine kredi çekip araba aldı bana sormadan. Ben de sinirlendiğim için madem benim parama güvenerek çektin evi sen geçindireceksin dediğim için. Bana diyor ki sen bana para vermeyeceksen neden seninle evleniyorum o zaman ev hanımıyla evlenirdim. Şimdi babam Nişan bohçalarını takılarını götürüp bu işi bitirmeye gitti. İçimi dökmek istedim buraya
