insan bir arkadaşının, akrabasının düğününe giderken bile bir hediye ya da takı ile gider. bazı durumda ev eşyasına katkıda bulunur. kendi çocuğuna birşey yapmaması bana çok tuhaf geliyor.
ilerde çocuklarım evlenirse, elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışacağım inş. yabancı gibi dışardan izlemem hiçbirşeyi. başkasına ufacık da olsa birşey yapıyorsam evladıma neden yapmayayım?
eşimin ailesinden biz de destek görmedik evlenirken, benim babam da yapmadı, bunun kırgınlığını taşıyorum. kardeşim yardımcı oldu, sağolsun.
eşimin ailesinin birikimi olduğu halde yapmadılar, ama herşeyimize karıştılar. ellerinde imkan olmasaydı ve yapmasaydılar üzülmezdim. düğün olmasa da olurdu benim için, onlar istedi. onun parasını da biz verdik. bekarken; eşim evlilik için para biriktirmek isterken, eşime kendileri için bir sürü masraf yaptırdılar, bekarken para biriktiremedi.
burda beni şaşırtan, çocuklarından bunu esirgemeleri...
çocukları büyütüyorlar, okutuyorlar ama yaşlanınca hatta yaşlanmadan çocuklarından her türlü beklentilerini karşılamasını da istiyorlar.
dünyaya kendi istekleriyle çocuk getiriyorlarsa az da olsa destek olmalılar. maddi destek olmasa bile manevi desteği esirgememeliler...
eşim de ben de ünv eğitimimiz için ailelerden bir destek görmedik. ne okuttular, ne evlendirdiler.
maddi zorlukları varsa, kızları için de kredi çekmeseydiler.
çocuklar arasında ayrım yapılmasına kızıyorum. benim de görümcem evlenirken, ellerinden geleni fazlasıyla yapacaklarına neredeyse eminim.
sen de çok canını sıkma arkadaşım. değişen birşey olmaz.
yapmazsalar yapmasınlar.
az olsun, kendi emeğiniz olsun.