en baştan anlatayım.
aralık ayında annemin kanser rahatsızlığına yakalandığını öğrendik. O günlerde nişanlım bana çok destek oluyordu. canım sıkılmasın diye beni nereye istersem oraya götürüyordu, yeri geliyordu omuzunda ağlıyordum. annem yılbaşı gecesi ameliyat oldu. o dönem gerek ben kaldım, gerek sabahları başında durdum, zor bir dönemdi. bu arada nişanlım hastaye geliyordu annemi beni ziyaret ediyordu. Annem 4 gün sonra eve çıktı. Bu arada nişanlım ben aramazsam çok ender arıyor, dışarı çıktığımızda bir yerde oturup bir kahve içelim diyorum. canım sıkılıyor öyle istemiyorum diyor. her dışarı çıkışımızda alışveriş için beraber oluyoruz. zaten haftada 3 gün görüşüyoruz. ben de sürekli o dükkan senin bu dükkab senin sıkıldım. ben onunla iletişim kurmak, oturup birşeyler içip konuşmak istiyorum. onun canı sıkılıyor diye istemiyor. bana özel söylediği bazı isimler vardı aramızda. onları ağzından duyamaz oldum. ben ona öpmek için ya da dokunmak için yaklaşmazsam, onun hiç yelteneceği bile yok.
dayanamadım iş yerimdeyken mail attım. neden böylesin şeklinde değil de, bana mı öyle geliyor zor bir dönem geçirdiğim için acaba. seninle paylaşmak istedim dedim. hiçbir şey yok, eskisinden farklı birşey yapmıyorum. diyor. hassas bir dönemde olduğumu biraz daha ilgi ve anlayış beklediğimi söyledim. tamam daha ilgili, anlayışlı olacağım dedi. konu kapandı.
ama gel gelelim hala aynı. arkadaşları arayıp yarın buluşalım dediğinde tamam diyor. ben sorsam "bilmem yarın olsun bakarız" diyor. sürekli aynı şeyleri yapmaktan sıkıldım, o da sıkıldı muhtemelen. ama farklılık yapmak istediğimde de, ne bileyim gel bowlinge gidelim diyorum, ben oynamam diyor. gel şuraya gidelim diyorum, bu havada gidilmez diyor. sen bul farklı birşey madem diyorum, aklıma gelmiyor diyor. son 1 aydır böyle. sıkıntısı mı var bilmiyorum, söylemiyor da.
deli olmak üzereyim, ne yapayım şimdi ben mafoldumben biraz uzun oldu kusura bakmayın...
aralık ayında annemin kanser rahatsızlığına yakalandığını öğrendik. O günlerde nişanlım bana çok destek oluyordu. canım sıkılmasın diye beni nereye istersem oraya götürüyordu, yeri geliyordu omuzunda ağlıyordum. annem yılbaşı gecesi ameliyat oldu. o dönem gerek ben kaldım, gerek sabahları başında durdum, zor bir dönemdi. bu arada nişanlım hastaye geliyordu annemi beni ziyaret ediyordu. Annem 4 gün sonra eve çıktı. Bu arada nişanlım ben aramazsam çok ender arıyor, dışarı çıktığımızda bir yerde oturup bir kahve içelim diyorum. canım sıkılıyor öyle istemiyorum diyor. her dışarı çıkışımızda alışveriş için beraber oluyoruz. zaten haftada 3 gün görüşüyoruz. ben de sürekli o dükkan senin bu dükkab senin sıkıldım. ben onunla iletişim kurmak, oturup birşeyler içip konuşmak istiyorum. onun canı sıkılıyor diye istemiyor. bana özel söylediği bazı isimler vardı aramızda. onları ağzından duyamaz oldum. ben ona öpmek için ya da dokunmak için yaklaşmazsam, onun hiç yelteneceği bile yok.
dayanamadım iş yerimdeyken mail attım. neden böylesin şeklinde değil de, bana mı öyle geliyor zor bir dönem geçirdiğim için acaba. seninle paylaşmak istedim dedim. hiçbir şey yok, eskisinden farklı birşey yapmıyorum. diyor. hassas bir dönemde olduğumu biraz daha ilgi ve anlayış beklediğimi söyledim. tamam daha ilgili, anlayışlı olacağım dedi. konu kapandı.
ama gel gelelim hala aynı. arkadaşları arayıp yarın buluşalım dediğinde tamam diyor. ben sorsam "bilmem yarın olsun bakarız" diyor. sürekli aynı şeyleri yapmaktan sıkıldım, o da sıkıldı muhtemelen. ama farklılık yapmak istediğimde de, ne bileyim gel bowlinge gidelim diyorum, ben oynamam diyor. gel şuraya gidelim diyorum, bu havada gidilmez diyor. sen bul farklı birşey madem diyorum, aklıma gelmiyor diyor. son 1 aydır böyle. sıkıntısı mı var bilmiyorum, söylemiyor da.
deli olmak üzereyim, ne yapayım şimdi ben mafoldumben biraz uzun oldu kusura bakmayın...
