- 13 Ağustos 2022
- 8.795
- 4.458
- 103
- 31
- Konu Sahibi sogukcilek
-
- #41
Sevgiliyken böyle degilmiydi peki.Yeni mi farkettiniz.
Sevgiliyken böyle degilmiydi peki.Yeni mi farkettiniz.Merhaba herkese, sırf bu konuyu açmak için üye oldum (üyesiz takip ederim genelde konuları)
Nişanlıyım, ve o çok aileci. Aslında sadece ailecide değil arkadaşları çevresi.. Tabiki her insanın ailesine düşkün olması vs güzel, ama nişanlımda aşırı gibi. Herkes her sorunu yardımı için benimkini çağırır. Yardımlaşma elbette güzel, bende öyleyim ama karşımdakini ihmal edecek kadar değil. Birbirimizi severiz, herzaman saygılıdır uzun bi birlikteliğimizde oldu bu süreçten önce.. Sanki ben 2. plandaymışım gibi hissediyorum. Mesela ev eşyası bakacağız, "x'e söz verdim, sonra gideriz" halbuki düğünümüze çok az kaldı ve ben yetişmeyecek diye kendimi yırtarken, onun umrunda değil. Yetişir merak etme der ve bu beni delirtiyo. İnsan önce KENDİNİ ve partnerini düşünmezmi.. yardım veya başkasına söz verme olayı tabiki olabilir arada, ama sürekli aynı şeyi yaşıyoruz.
Şüphe etmeye başladım ondan, bu şimdiden böyleyse evlendikten sonra ne olur?çokta seviyorum.. (ayrıl demeyin)
Sizce bundan sonra ona nasıl davranmalıyım, yani ben ne yapabilirim bu duruma..
Önceden böyle olsaydı evlilik için gözünüzü boyayamazdı.nişanlanınca çantada keklik görüyor.Doğru ama benim zoruma giden ve buraya yazma sebebim, önceden böyle değildi. Hep derdi zaten, önceliğim sensin onlar beklicek diye. Ne olduysa nişandan sonra oldu. Aklıma gelen, ya sevmiyo beni artık. Yada herzamanmı böyleydi ama yalanmı söylüyordu..
Dehşetle ve üzüntü içinde okudumÖncelikle başkasına babanesi öldü diye yalan söylemişti ki evi yaptırıyorduk evlendikten sonra oturmak için yanımda iken söyledi ustaya işi erken bitirtmek içindi. Hatta bende inanmıştım usta gittikten sonra yalan söyledim demişti. Çok inandırıcı yalan söylediğini görmüştüm ama bana yapmaz diye kendimi avutmuştum. Nişanlı iken çok cimriydi o da mı alınacak bu da mı alınacak yok borcumuz çok harcımız çok. Borcu var diye böyle diye düşünmüştüm ki öyle değilmiş meğer. Gerçekten cimriymiş. Davlumbazın ışığını bile bin tane laf sayıp kapattıracak hatta bir ekmek tahtası için günlerce laf söyleyecek kadar. Kirli sepetini bile fuzuli masraftan sayıp banyo halısı bile aldırmayacak kadar. Markete çıktığımızda çok tuttu diye söylenen ama kuş kadar malzeme ile her gün üç çeşit yemek bekleyecek kadar. Parayı bana verirdi ama içinden bir kuruş harcasam kıyamet koparırdı. Her gün para sayıp harcadım mı diye beni kontrol ederdi. Ailesi istese kenarda benden gizli biriktirdiği paraları ortaya çıkarır yollardı ama ben bunu sorun edince aileme harcamama kızıyorsun diye beni yalan söylemeye sen itiyorsun diye suçlardı. Çocuğumuz ilk çocuk ama babası doğru düzgün kıyafet almadı sağdan soldan gelenleri giydi. Parası yok muydu? Köpek gibi parası vardı ama bize harcamak istemedi. Nişanlı iken arkadaşlarım hakkında açık giyindikleri için bunlarla arkadaşlık etme seninde adını çıkarırlar diye istemiyordu. Evlenince o tarz giyinen kadınlardan gözlerini ayırmadığı için zihniyetinin pis olduğunu anladım. Babamla sürekli sorunu vardı. Yok çok karışıyor yok beni sevmiyor seni bana layık görmediği için bana kötü davranıyor gibi şikayetler ediyordu. Babam bana hep kızıyordu bununla evlenme bundan adam olmaz koca hiç olmaz diye ama seviyorum diye tutturduğum için vermek zorunda kaldı. Ve daha böyle bir sürü küçük gibi görünen şey. Evlendikten sonra bana şiddetin her türlüsünü uyguladı. Ekonomik olarak zor duruma soktu ki ilaçlarımı bile babam ödüyordu. Ailemin bekarken aldıklarını ve belediyeden gelen kıyafetleri giyiyordum. Ailemle görüştürmedi başlarda. Aylarca ailemi görmedim. Başka kadınları gözü ile yiyordu. Cinsel problemleri de vardı. Ama keyfimi kaçırıyorsun senin yüzünden böyle oluyorum diye beni suçluyordu. Evlilik değil eziyet gibiydi. Tek hatam o kadar profesyonel oynadı ki salak gibi inandım. Düzeldi sanıp çocuk yaptım. Ama böyle adamlar asla düzelmezmiş geç anladım.
DeğildiSevgiliyken böyle degilmiydi peki.Yeni mi farkettiniz.
Evet söylediğiniz gibi, kime ilk söz verdiyse sözünde durur ve onunla gider (ben veya başkası) herzaman böyle. Ben ona "aşkım 2 ay sonra şuraha gideceğiz"mi diyim sürekli her biyere gitmek istediğimizde. Yani evlendikten sonra hiçmi, ani kararla birşey yapamayacağız.. buarada sadece yardım için değil, gezme tozma.. herşey için böyle. İnsanlarda çok düşüncesiz. bırakında bizde özelimizi yaşayalım, bekarlıktan çıkıyor. Acaba çokmu abartıyorum diyorum, çevresinimi kıskanıyorum diyorum ama bilemedimBana asıl sorun daha farklı gibi geldi. İşler ciddiye bindikten sonra erkekler o sorumluluk hissinden bunalıyor. Siz şu an çok gerginsiniz büyük ihtimalle. Ki düğün hazırlığı gergin bir süreç ben anlıyorum sizi. Birlikte halletmek istiyorsunuz ama o da bütün bunlardan uzaklaşmak istiyor bence. Tam anlamadım o kısmı ama mobilya seçmeye gitmek için size söz verdiyse kesinlikle gelmeliydi. Ama o gün başka arkadaşına söz verdikten sonra siz mobilya işini çıkarmışsanız gelmemesini anlayabilirim. Yani eğer iptal edemeyeceği kadar önemli bir buluşmaysa tabi. Normal bir buluşma olsa da ben nişanlıma bir daha önceden bana haber vermesini rica edip iptal ederdim o buluşmayı. Ama ikincide aynı durum yaşanırsa iptal de etmezdim.
Onun dışında bence de kendinizi geri çekin. Onun da sorumluluk almasını sağlayın ama bunu zorlayarak ya da kavga çıkararak değil.
Soruna bir de bu açıdan bakın diye yazdım bunu. Arkadaşların dediği gibi nişan sonrası değişen erkek de olabilir ki inşallah değildir o şekilde.
Merhaba herkese, sırf bu konuyu açmak için üye oldum (üyesiz takip ederim genelde konuları)
Nişanlıyım, ve o çok aileci. Aslında sadece ailecide değil arkadaşları çevresi.. Tabiki her insanın ailesine düşkün olması vs güzel, ama nişanlımda aşırı gibi. Herkes her sorunu yardımı için benimkini çağırır. Yardımlaşma elbette güzel, bende öyleyim ama karşımdakini ihmal edecek kadar değil. Birbirimizi severiz, herzaman saygılıdır uzun bi birlikteliğimizde oldu bu süreçten önce.. Sanki ben 2. plandaymışım gibi hissediyorum. Mesela ev eşyası bakacağız, "x'e söz verdim, sonra gideriz" halbuki düğünümüze çok az kaldı ve ben yetişmeyecek diye kendimi yırtarken, onun umrunda değil. Yetişir merak etme der ve bu beni delirtiyo. İnsan önce KENDİNİ ve partnerini düşünmezmi.. yardım veya başkasına söz verme olayı tabiki olabilir arada, ama sürekli aynı şeyi yaşıyoruz.
Şüphe etmeye başladım ondan, bu şimdiden böyleyse evlendikten sonra ne olur?çokta seviyorum.. (ayrıl demeyin)
Sizce bundan sonra ona nasıl davranmalıyım, yani ben ne yapabilirim bu duruma..
Öncelikle başkasına babanesi öldü diye yalan söylemişti ki evi yaptırıyorduk evlendikten sonra oturmak için yanımda iken söyledi ustaya işi erken bitirtmek içindi. Hatta bende inanmıştım usta gittikten sonra yalan söyledim demişti. Çok inandırıcı yalan söylediğini görmüştüm ama bana yapmaz diye kendimi avutmuştum. Nişanlı iken çok cimriydi o da mı alınacak bu da mı alınacak yok borcumuz çok harcımız çok. Borcu var diye böyle diye düşünmüştüm ki öyle değilmiş meğer. Gerçekten cimriymiş. Davlumbazın ışığını bile bin tane laf sayıp kapattıracak hatta bir ekmek tahtası için günlerce laf söyleyecek kadar. Kirli sepetini bile fuzuli masraftan sayıp banyo halısı bile aldırmayacak kadar. Markete çıktığımızda çok tuttu diye söylenen ama kuş kadar malzeme ile her gün üç çeşit yemek bekleyecek kadar. Parayı bana verirdi ama içinden bir kuruş harcasam kıyamet koparırdı. Her gün para sayıp harcadım mı diye beni kontrol ederdi. Ailesi istese kenarda benden gizli biriktirdiği paraları ortaya çıkarır yollardı ama ben bunu sorun edince aileme harcamama kızıyorsun diye beni yalan söylemeye sen itiyorsun diye suçlardı. Çocuğumuz ilk çocuk ama babası doğru düzgün kıyafet almadı sağdan soldan gelenleri giydi. Parası yok muydu? Köpek gibi parası vardı ama bize harcamak istemedi. Nişanlı iken arkadaşlarım hakkında açık giyindikleri için bunlarla arkadaşlık etme seninde adını çıkarırlar diye istemiyordu. Evlenince o tarz giyinen kadınlardan gözlerini ayırmadığı için zihniyetinin pis olduğunu anladım. Babamla sürekli sorunu vardı. Yok çok karışıyor yok beni sevmiyor seni bana layık görmediği için bana kötü davranıyor gibi şikayetler ediyordu. Babam bana hep kızıyordu bununla evlenme bundan adam olmaz koca hiç olmaz diye ama seviyorum diye tutturduğum için vermek zorunda kaldı. Ve daha böyle bir sürü küçük gibi görünen şey. Evlendikten sonra bana şiddetin her türlüsünü uyguladı. Ekonomik olarak zor duruma soktu ki ilaçlarımı bile babam ödüyordu. Ailemin bekarken aldıklarını ve belediyeden gelen kıyafetleri giyiyordum. Ailemle görüştürmedi başlarda. Aylarca ailemi görmedim. Başka kadınları gözü ile yiyordu. Cinsel problemleri de vardı. Ama keyfimi kaçırıyorsun senin yüzünden böyle oluyorum diye beni suçluyordu. Evlilik değil eziyet gibiydi. Tek hatam o kadar profesyonel oynadı ki salak gibi inandım. Düzeldi sanıp çocuk yaptım. Ama böyle adamlar asla düzelmezmiş geç anladım.
Merhaba herkese, sırf bu konuyu açmak için üye oldum (üyesiz takip ederim genelde konuları)
Nişanlıyım, ve o çok aileci. Aslında sadece ailecide değil arkadaşları çevresi.. Tabiki her insanın ailesine düşkün olması vs güzel, ama nişanlımda aşırı gibi. Herkes her sorunu yardımı için benimkini çağırır. Yardımlaşma elbette güzel, bende öyleyim ama karşımdakini ihmal edecek kadar değil. Birbirimizi severiz, herzaman saygılıdır uzun bi birlikteliğimizde oldu bu süreçten önce.. Sanki ben 2. plandaymışım gibi hissediyorum. Mesela ev eşyası bakacağız, "x'e söz verdim, sonra gideriz" halbuki düğünümüze çok az kaldı ve ben yetişmeyecek diye kendimi yırtarken, onun umrunda değil. Yetişir merak etme der ve bu beni delirtiyo. İnsan önce KENDİNİ ve partnerini düşünmezmi.. yardım veya başkasına söz verme olayı tabiki olabilir arada, ama sürekli aynı şeyi yaşıyoruz.
Şüphe etmeye başladım ondan, bu şimdiden böyleyse evlendikten sonra ne olur?çokta seviyorum.. (ayrıl demeyin)
Sizce bundan sonra ona nasıl davranmalıyım, yani ben ne yapabilirim bu duruma..
Sevgiliyken böyle degilmiydi peki.Yeni mi farkettiniz.
Arkana bakmadan kaç ben 11 yıldır mücadele ediyorum kaç kez ayrılma noktasına geldik kaç kez söz verdi iki gün sözünde duruyor üçüncü gün yine aynı bak burada kaç kişi aynı fikri beyan etmiş keşke beni de uyaran olsaydı da evlenmeseydim değişecek diye umut etme asla değişmeyecek yarın öbür gün evlenip hamile kalacaksın aynı muamale evladına da yapılacak o zaman daha çok canın yanacakMerhaba herkese, sırf bu konuyu açmak için üye oldum (üyesiz takip ederim genelde konuları)
Nişanlıyım, ve o çok aileci. Aslında sadece ailecide değil arkadaşları çevresi.. Tabiki her insanın ailesine düşkün olması vs güzel, ama nişanlımda aşırı gibi. Herkes her sorunu yardımı için benimkini çağırır. Yardımlaşma elbette güzel, bende öyleyim ama karşımdakini ihmal edecek kadar değil. Birbirimizi severiz, herzaman saygılıdır uzun bi birlikteliğimizde oldu bu süreçten önce.. Sanki ben 2. plandaymışım gibi hissediyorum. Mesela ev eşyası bakacağız, "x'e söz verdim, sonra gideriz" halbuki düğünümüze çok az kaldı ve ben yetişmeyecek diye kendimi yırtarken, onun umrunda değil. Yetişir merak etme der ve bu beni delirtiyo. İnsan önce KENDİNİ ve partnerini düşünmezmi.. yardım veya başkasına söz verme olayı tabiki olabilir arada, ama sürekli aynı şeyi yaşıyoruz.
Şüphe etmeye başladım ondan, bu şimdiden böyleyse evlendikten sonra ne olur?çokta seviyorum.. (ayrıl demeyin)
Sizce bundan sonra ona nasıl davranmalıyım, yani ben ne yapabilirim bu duruma..
Önce şunu bi anlayın: "Nişanlılık ve nikah aynı şey değil".Merhaba herkese, sırf bu konuyu açmak için üye oldum (üyesiz takip ederim genelde konuları)
Nişanlıyım, ve o çok aileci. Aslında sadece ailecide değil arkadaşları çevresi.. Tabiki her insanın ailesine düşkün olması vs güzel, ama nişanlımda aşırı gibi. Herkes her sorunu yardımı için benimkini çağırır. Yardımlaşma elbette güzel, bende öyleyim ama karşımdakini ihmal edecek kadar değil. Birbirimizi severiz, herzaman saygılıdır uzun bi birlikteliğimizde oldu bu süreçten önce.. Sanki ben 2. plandaymışım gibi hissediyorum. Mesela ev eşyası bakacağız, "x'e söz verdim, sonra gideriz" halbuki düğünümüze çok az kaldı ve ben yetişmeyecek diye kendimi yırtarken, onun umrunda değil. Yetişir merak etme der ve bu beni delirtiyo. İnsan önce KENDİNİ ve partnerini düşünmezmi.. yardım veya başkasına söz verme olayı tabiki olabilir arada, ama sürekli aynı şeyi yaşıyoruz.
Şüphe etmeye başladım ondan, bu şimdiden böyleyse evlendikten sonra ne olur?çokta seviyorum.. (ayrıl demeyin)
Sizce bundan sonra ona nasıl davranmalıyım, yani ben ne yapabilirim bu duruma..
Zaten evlendikten sonra anam anam diyorlar.Değildi
Teşekkürler. Bundan sonra herşey çocuğum için.Cok uzuldum yazdiklariniza ve ayni zamanda saskinlikla okudum. Zararin neresinden donerseniz kardir. Yolunuz, bahtiniz acik olsun.
Sizinkidemi aynı sürekli verdiği sözün dışından çıkmıyor önemli önemsiz olsa dahiArkana bakmadan kaç ben 11 yıldır mücadele ediyorum kaç kez ayrılma noktasına geldik kaç kez söz verdi iki gün sözünde duruyor üçüncü gün yine aynı bak burada kaç kişi aynı fikri beyan etmiş keşke beni de uyaran olsaydı da evlenmeseydim değişecek diye umut etme asla değişmeyecek yarın öbür gün evlenip hamile kalacaksın aynı muamale evladına da yapılacak o zaman daha çok canın yanacak
Ailesinin tek cocugumu başka abisi ablasi yokmu ..benim eşimde cok koşturur yardim eder 3 tane ablasi var genede her sıkıştıklarinda yardimlarina koşar ..sizin dişanliniz belki şuan ailesiyle yaşadigi icin böyledir ..eger seviyorsaniz hemen bitirmeyi düşünmeyin ..belki aileci degilde ailesine hayir gelemem yapamam diyemiyordur yada belki evlendikten sonra böyle olmazMerhaba herkese, sırf bu konuyu açmak için üye oldum (üyesiz takip ederim genelde konuları)
Nişanlıyım, ve o çok aileci. Aslında sadece ailecide değil arkadaşları çevresi.. Tabiki her insanın ailesine düşkün olması vs güzel, ama nişanlımda aşırı gibi. Herkes her sorunu yardımı için benimkini çağırır. Yardımlaşma elbette güzel, bende öyleyim ama karşımdakini ihmal edecek kadar değil. Birbirimizi severiz, herzaman saygılıdır uzun bi birlikteliğimizde oldu bu süreçten önce.. Sanki ben 2. plandaymışım gibi hissediyorum. Mesela ev eşyası bakacağız, "x'e söz verdim, sonra gideriz" halbuki düğünümüze çok az kaldı ve ben yetişmeyecek diye kendimi yırtarken, onun umrunda değil. Yetişir merak etme der ve bu beni delirtiyo. İnsan önce KENDİNİ ve partnerini düşünmezmi.. yardım veya başkasına söz verme olayı tabiki olabilir arada, ama sürekli aynı şeyi yaşıyoruz.
Şüphe etmeye başladım ondan, bu şimdiden böyleyse evlendikten sonra ne olur?çokta seviyorum.. (ayrıl demeyin)
Sizce bundan sonra ona nasıl davranmalıyım, yani ben ne yapabilirim bu duruma..
Ayrıl demeyelim de ne diyelim, evlilikte çıldırırsın bol bol , bu adamla hasta olursun ...Merhaba herkese, sırf bu konuyu açmak için üye oldum (üyesiz takip ederim genelde konuları)
Nişanlıyım, ve o çok aileci. Aslında sadece ailecide değil arkadaşları çevresi.. Tabiki her insanın ailesine düşkün olması vs güzel, ama nişanlımda aşırı gibi. Herkes her sorunu yardımı için benimkini çağırır. Yardımlaşma elbette güzel, bende öyleyim ama karşımdakini ihmal edecek kadar değil. Birbirimizi severiz, herzaman saygılıdır uzun bi birlikteliğimizde oldu bu süreçten önce.. Sanki ben 2. plandaymışım gibi hissediyorum. Mesela ev eşyası bakacağız, "x'e söz verdim, sonra gideriz" halbuki düğünümüze çok az kaldı ve ben yetişmeyecek diye kendimi yırtarken, onun umrunda değil. Yetişir merak etme der ve bu beni delirtiyo. İnsan önce KENDİNİ ve partnerini düşünmezmi.. yardım veya başkasına söz verme olayı tabiki olabilir arada, ama sürekli aynı şeyi yaşıyoruz.
Şüphe etmeye başladım ondan, bu şimdiden böyleyse evlendikten sonra ne olur?çokta seviyorum.. (ayrıl demeyin)
Sizce bundan sonra ona nasıl davranmalıyım, yani ben ne yapabilirim bu duruma..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?