Nişanlım sinirlenince bir yerleri yumrukluyor

gulserennn .!.:

arkadaşım boşa çene patlatıyoruz. arkadaş yolunu çizmiş bile düzeleceğini umuyor..

Genişletmek için tıkla...

canım kimisi düzeliyor az çok benim eşim gibi ama o düzelene kadar senden gidiyor hep
sabrın kalmıyor sinirlerin iyice yıpranıyorçok sabırlı olmak gerekiyor ki herkeste bu sabır yok işte
tabi düzelmeyebilir hatta daha kötü de olabilir konu sahibi bunu da göz önünde bulundurmalı

benim eniştemde öyle sinirlenince naptını bilmez eline ne geçirirse yıkar döker duvarları yumruklar
ablamla 8 yıllık evlilier daha bir tokat atmamıştır ablama
ama seninde böyle olucak diye birşey yok terside olabilir nişanlını en iyi sen tanıyorsun
nişanlını biraz araştır ev hali nasıl arkadaş ortamında nasıl
bunu yaparken insanlara direk sorma muhabbet esnasında söyle

Mihriban .!.:

canım kimisi düzeliyor az çok benim eşim gibi ama o düzelene kadar senden gidiyor hep
sabrın kalmıyor sinirlerin iyice yıpranıyorçok sabırlı olmak gerekiyor ki herkeste bu sabır yok işte
tabi düzelmeyebilir hatta daha kötü de olabilir konu sahibi bunu da göz önünde bulundurmalı

Genişletmek için tıkla...

canım değer mi kendini yıpratmaya kaybedeceği ne var ki
hem o kadar zor ki sabretmek ailende el bebek gül bebeksin, sonra alsın seni elin oğlu çok mutlu edeceğim seni diye sonra dayak şiddet küfür hakaret hayatın tadı kalmıyor insan soğuyor bi nokta da kendine saygın kalmıyor
günah değil mi yaşananlara..
bi sen bilirsin yaşadıklarını kimi ikna edersin yaşadıklarına hislerine?
sorarım sana arkadaşım kim anlayabilir acını döktüğün gözyaşları

ileride neler olabilecegini kestirebiliyor olmalısın bence..çok geç olmadan kararını ver

sandığımız gibi arkadaşımız öyle çarasiz biri değil. düzeleceğini söyleyerek çıkmış gitmiş biz hala neyin tasasını yapıyoruz yaaaa

gulserennn .!.:

canım değer mi kendini yıpratmaya kaybedeceği ne var ki
hem o kadar zor ki sabretmek ailende el bebek gül bebeksin, sonra alsın seni elin oğlu çok mutlu edeceğim seni diye sonra dayak şiddet küfür hakaret hayatın tadı kalmıyor insan soğuyor bi nokta da kendine saygın kalmıyor
günah değil mi yaşananlara..
bi sen bilirsin yaşadıklarını kimi ikna edersin yaşadıklarına hislerine?
sorarım sana arkadaşım kim anlayabilir acını döktüğün gözyaşları

Genişletmek için tıkla...

aynen katılıyorum canım değmez değmiyor.şükür bende dayak olmadı ama o sinirli halleri bile insanı yeterince kırıyor üzüyor
ben şanslı sayılırım eşim biraz akıllandı şimdi kıymet biliyor az çok ama bakıyorum da ben eski ben değilim artıkkaldı ki herkes bu kadar şanslı olmayabilir
yol yakınken iyice düşünmeli arkadaş en azından nişanlısını tedaviye ikna edebilir
umarım tavsiyeleri ciddiye alır konu sahibi

canım ben 7 aylık evliyim biz nişanlıyken eşim elini kafasını duvarlara kapılara vuruyodu sinirlenince ve bi keresinde kafasını yardı elindeki bibloyla ve evlendikten sonra artık kapılara değil bana vurmaya başlamıştı bi keresinde az kaldı ölüyodum gözlüklerle gözüme bastırdı gözlerimin çevresi mosmor oldu boğuyodu zor kurtuldum çok şükür şuan bişey yok yaparsan seni bırakırım dedim erkek olan yapmaz ama yaptı şimdi mutluyuz ama ben sineye çektiğim için benden sana bukadar şey yeter gerisi sana kalmış

düğünden sonra kavga etseniz ilk yumruk sana gelir iyi düşün taşın hiçbir şey için geç değil

bak cnm benim actigim konuyo oku istersen
http://www.kadinlarkulubu.com/derdi...rkettim-bebegimide-kaybettim-cok-uzgunum.html


benim eski esimde evlenmeden önce ayni seyleri yapiyordu, cok sinirliydi, oda defalarca telefonunu duvara firlatti vs vs...
tabi senin durumun biraz farkli, ama yinede sonu ayni olacak diye düsünüyrm. insan nisanliyken aslinda cicim aylarinda olmali, ama nisanliyken bile bu kadar kavga varsa sonu ne olack?

bu adam cok sinirli ama en azindan bana el kaldirmiyor diyordum.ben bunu zamanla düzeltirim dedim, ama olmadi. dügünden bir gün sonra, o yumruk bu sefer duvarda degil suratimda patladi..

iyi düsün canim

zoryasamak .!.:

canım ben 7 aylık evliyim biz nişanlıyken eşim elini kafasını duvarlara kapılara vuruyodu sinirlenince ve bi keresinde kafasını yardı elindeki bibloyla ve evlendikten sonra artık kapılara değil bana vurmaya başlamıştı bi keresinde az kaldı ölüyodum gözlüklerle gözüme bastırdı gözlerimin çevresi mosmor oldu boğuyodu zor kurtuldum çok şükür şuan bişey yok yaparsan seni bırakırım dedim erkek olan yapmaz ama yaptı şimdi mutluyuz ama ben sineye çektiğim için benden sana bukadar şey yeter gerisi sana kalmış

Genişletmek için tıkla...

sen hala ayni adamla evli misin????

İşte biz de nişanlı olma durumu; birbirini tanıma, iyiyi - kötüyü idrak etme ve evlenmeden önce anlaşılamayınca ayrılabileceğin bir şans olarak görülmüyor.

Hemen evliliğe hazırlanılıp, evler döşenip, hatalar görmezden gelinip, artık görmezden gelinemeyecek kadar aşikar iken de mutluyuz evlenince geçer denilen bir dönem.

Artık bu anlayış değişmeli....

Amaniinn vuracağı yer sen olmada Allah korusun

Arkadaşlar bence arkadaş buradaki olumlu ya da olumsuz yorumların hepsini değerlendirecektir.şu anda o ne yapacağını bilmiyor belki düzelir umuduyla...aşkın gözü hakikaten kördür.bazı şeyleri evlendikten sonra ben niye daha önce farkedemedim derken aslında o zaman önemsemediğizi anlıyoruz.böyle kişilerin işi gerçekten çok zor yaşadığım için biliyorum.onu çok seviyordum ama aynı zamanda iyi bir gözlemciydim.çoğu zaman çaktırmadan hep test ederdim onu.aşıktım ve bir yandan mantıklı düşünmeye çalışıyordum.ama bir yerde de şans galiba...hani derler ya karpuz değil ki kesip içini göresin.ama arkadaşım sen biraz şanslısın ki önceden bir şeylerin sinyallerini veriyor.ben hemen ayrıl demeden çok iyice onu gözlemle gerçekten iyi tanıyorsan ileriye yöneli şiddet olabileceğini az çok farkedersin o zaman ayrıl derim.
Biz nişanlıyken ailesinden ötürü maddi manevi sıkıntılar çekmiştik.nişanlanana kadar o hiç böyle değildi.etkenleri çok iyi bildiğim için önceleri sessiz kaldım sustum sakinleşmesini bekledim.ama sonuçta bende bir insanım onun bu sinirlenince eline ne geçerse kırmalarına dayanamaz olmuştum.aynı sıkıntıları bende çekiyordum ama bazı erkekler yapısı gereği bunalıma girince sinirlerine hakim olamıyorlar galiba...birgün işyerinde oturup konuşurken nasıl olduğunu anlayamadım tartışmaya döndü bu o an elinde cd.vardı çatır çutur kırdı.ben oldukça sakinliğimi korurken onun her hareketini dikkatle izliyordum.sakinleşmesini bekledim.o an aklıma geleni yaptım.biraz sakinleşince ben elime bir kağıt alıp kestim ve "cnm.rica etsem bunu yapıştırırmısın" deyip bantı verdim.oda şaşkın şaşkın bakıyor bunu ne yapacaksın gibisine."bak hayatım bu kağıtı her parçaladığımda eninde sonunda yok olmaya mahkumdur.tamir de edebilirim.ama gördüğün gibi her ne kadar tamir edersen et izleri kalıyor.ufak bir kağıt parçası bu kadar bantı nereye kadar taşıyabilir sence ,gün gelip üzerine güzel birşeyler yazmak istediğinde üzerinde bantlarla dolu bir kağıta ne kadar yazabilirsin ki...şimdi iyi düşün bu kağıtın yerine kalbimi koy böyle giderse ya beni yok edeceksin,ya da kalbim sana o kadar dolu olacak ki gün gelip pişman olduğunda yaptıklarını telafi etmek istediğinde bir daha seninle hiç bir güzel anımız olmayacak...artık kararını sen ver" dedim ve o an gözelerindeki pişmanlığı,mahçubiyeti hissettim.o an beni ne kadar kırdığını,üzdüğünü farketti güzellikle farketmesini sağladım.o gözlerinde okuduğum benim umudum oldu.arkadaşım bunun gibi şeyler deneyebilirsin...bakalım tepkisi ne olacak seni umursamayacakmı,alay mı edecek yoksa gözlerinde bir umud görecekmisin?
Bayağı bir zaman iyiydi aramız sonra bu ufak tefek gene başladı düğün yaklaştıkça....o an ben anladım ki sessiz kaldığım için bana bu seferde sözünü geçirmek için böyle yapıyor.çevre etkenler yüzünden...sessiz kaldıkça çoğalıyordu...sonra ben de o ne atıyorsa "aa hayatım o öyle atılmaz öyle atılırsa kırılmaz böyle atacaksın ki kırılsın" deyip birde resmen sinirden çiğnemiştim.hiç unutmuyorum.ve bu sefer bayağı bir tartışdık.ailemin benim her zaman arkamda olduğunu kapının orada olduğunu her iki taraf içinde geçerli olarak isteyen istediği zaman gidebileceğini ne kadar seversem seveyim kendimden daha fazla hiçbir şeyin değerli olmadığını (tabii ki şiddet olursa anlamında)böyle devam ederse evlenmiş olsak bile yürümeyeceğini hiçbir kimse yüzünden beni bu şekilde rencide edemeyeceğini falan anlattım kavgamızda...
Artık evlenmiştik.ikimizde sonunda demiştik sonunda kavuştuk.çünkü çok zor bir nişanlılık dönemimiz olmuştu.dediğim gibi bizden çok çevre yüzünden.çevre dediğim ailesiydi...yoksa biz kim ne derse desin sadece ikimize bakmıştık.ama bir yerde işte insan sinirlerine hakim olamıyor.
Evlenince ardan biraz zaman geçti baktım bu gene sinirlenince ufak tefek başladı.ama bende başladığı andan itibaren kesinlikle taviz vermedim.o attıkca bende attım o kırdıkça bende kırdım.belkide beni kaybetme korkusu yüzünden bana cesaret edemedi bilmiyorum.ailem öyle en ufak birşeyde boşanma taraftarı değildir ama ben her zaman onları arkamadaymış gibi gösterdim.onların yanında ne olursa olsun eşime karşılık vermedim ne olur ne olmaz diye.halende öyledir kimsenin yanında ona laf söylemem ama eve gelince...o da zaten bunu kolay kolay yapmaz.en sonunda ne mi oldu eşim evlenince benim çalışmamı istemediğini ama tercihi bana bırakmıştı.bende evliliğim için bana göre en mantıklı kararını aldım ve çalışmadım.bununda bir etkisi var çünkü kırılanları almak ya da tamir etmek kendine düşüyordu...6 yıllık evliyim eşimle hala seviyoruz biz birbirimizi ve bir tokat dahi yemedim...ama benim en kuvvetli silahım onu kendi silahıyla vurmaktır...ikimizde çok sinirli ve inat bir yapıya sahibiz.bu olaylardan sonra herşeye konuşarak anlaşmaya karar verdik..kim sinirlendiyse diğeri sakinleşmesini bekler sonra nedenleri niçinleri konuşuruz...dediğim gibi gelinlikle çıktığın evin her zaman sana açık olacağını ve ne kadar seversen sev buna seni mecbur kıldığı vakit onsuzda yapabileceğini ona hissettirmeye çalış.
Kusura bakmayın arkadaşlar en kısa haliyle belki anlattıklarımdan bir şeyler çıkarılır diye bu kadar uzun oldu yazım.yani gözlemle ve sevginin yanında mantığını da kullanmaya çalış...ve şunu da unutma benim kadar şanslı olmayabilirisn.ben başta taviz verdikçe istedi.ama vermeyince alacak birşey bulamadığı için olsa gerek sonradan çıkmış olan bu huyundan vazgeçti...

arkadaşım bir de empati kurmaya çalış.ben karşımdakini eşimde dahil kendimi onun yerine koyarak nasıl,neden gibi cvp.ararım.ben olsam ne yapardım gibisine.çünkü bu sinir sadece erkeklerde yok.kadınlarda da mevcuttur.ben çok biliyorum eşi çok sakin ama kırıp döken sinirden camı indirip kolunu kesen kadınları.mutlaka onlarında bir nedenleri vardır.çoğu zaman eşimi anlayabilmek için bunu yaptım yoksa anlayış göstermek çok zor oluyor.bununda sana yardımcı olacağını düşünüyorum.en azından hangi olaylarda nasıl tepki verdiğini ölçüp tartabilirsin.ben olsam bende o sinirle yapabilirdim diyebiliyormusun?o kadar çok şey varki zaten çok konuştum biliyorum ama amacım sana yardımcı olabilmek.aklıma gelen bana göre en önemli öneriler bunlar bence...

dumannn .!.:

bunu aklımdan bile geçirmedimher şeyin bir çaresi vardır ama bunun çaresi böyle bişi olmamalı onu tanıyorum zaten tanıdıgım için bu hareketleri beni korkutup üzdü bu başlıgı açmamın sebebide sözle ne diye bilirimdi

Genişletmek için tıkla...

hayat senin tabi ben sadece kendi düşüncemi söyledim .......hayırlısı olsun

karşısındakine zarar vermek istemeyen bünyenin başvurabileceği eylemdir o an ondan uzak durmanızda fayda var. daha sonra "keşke kendimi değilde onu incitseydim" diyen çoğunluktadır. bu zamanla biliçaltında size veya bu durumu yaşadığı kişide içten içe tepki durumu yaratır onunla tez zamanda konuşmalısınız...