Ben iyiyim hepinize çok teşekkür ederim yorumlarınız için... Yaşanan o kötü olaydan sonra ona olan tavrımı çok net bi şekilde ortaya koydum. Bir daha beni aramamasını söyledim ama kapıma geldi, özürdiledi. "Affet beni, sen bana cevap vermedikçe çıldırmıştım ağzımdan istemeyerek o sözler çıktı. Ben seni kaybetmeyi göze alamam, yaşanan bu olaydan sonra senin gerçekten değerini anladım" dedi. Bana o kadar güzel sözler söyledi ki herşeyi unuttum ve hemen yumuşadım. Kıyamadım ilişkimize ve onu affettim. Bir daha bana hiçbir şekilde küfür etmeyeceksin, hakaret etmeyeceksin dedim, tamam dedi. Ama gelin görün ki onun o şirin halleri en fazla 1 hafta sürdü. Şimdi tekrardan eski haline döndü. Yine bana karşı çok kaba, yine kırıcı. Yine baskıcı, yine yıkıcı... Yine kıskanç, yine ağzı bozuk....
Artık gerçekten mutlu olmadığımı hissediyorum. Evlilikten korkmaya başladım... Böyle bir insanla bir ömür geçmeyeceğini anladım. Ama yine de ayrılamıyorum.. Bi şekilde bitirmem gerek artık bu ilişkiyi, ama ne zaman bitirmek için cesaret toplasam geçirdiğimiz onca sene, yaşadığımız onca şey geliyor aklıma ve vazgeçiyorum ayrılmaktan

Artık yaşadığım bu ilişki bende hastalık haline gelmeye başladı.
canım eski konularını da okudum, bu konuda yazdıklarını da baştan sona okudum. hatta açıkçası barıştın diye üzüldüm bile.
beni yanlış anlamanı istemm tabi ki senin mutluluğundur en önemlisi, ama o insanla mutlu da değilsin o yuzden aklımdakileri açıkça yazacağım sana.
eski konularına bakınca kendi yaşadıklarım aklıma geldi. 1.5 sene oldu nişanlımdan ayrılalı.inan bana senin yaptıklarının aynısını bende yaptım. bütün arkadaşlarımdan koptum, okulumu boşladım. hatta kendi ailemle bile az vakit geçirmeye başlamıştım. 3 aylık yaz tatilinde 2 hafta falan gidiyordum onların yanına. çalışacağım diye ankarada kalıyordum yine.
aynı senni dedigin gibi herşeyim olmuştu o. aynı senin dedigin gibi, bir an önce evlenmek istiyordu o da ailesi de. o kadar toz pembe geliyordu ki hayat bana, onun kötü hiç birşeyi görmüyordum. işi yoktu, olsun bulur diyordum. kıskançtı, sevdigindendir diyordum. kendi evim ve onun evi dışında hiç bir yere çıkmıyordum.. vs vs..
böyle böyle 3 yıl geçirdim ben. sizin kavganın benzerini de yaşadık, sen bitsin demişsin ben onu bile diyemedim. söyledigi herşeyi yuttum. ilişkimizin başında benden hoşlanan bir çocukla görüşmüştüm diye 2 yıl sonra bile arıza çıkartıyordu. o kadar kötü sözleri söyledi ki üstüne beni ittirdi, öle hızlı ki kolum morardı düşün yani. yeter artık bitsin dedm ayaklarıma kapandı, yarın gidelim evlenelim dedi vs vs...
yine affettim. en sonunda ben okulu bıraktım diye bıraktı beni. beni artık sevmedigini söyledi ve gitti...
yaşadıklarımızın aynı oldugunu gör diye bu kadar uzattım yazdıklarımı neyse..
ben ne yaptım biliyor musun ? bıraktıgım okula geri döndün şimdi son sınıftayım. 1 sene sonra diplomamı alacağım.
yeni arkadaşlarım var, kötü zamanlarımda yanımdalar, eğleniyoruz birlikte, gülüyoruz ağlıyoruz..
ailem artık herşeyim, kimse için onları üzmüyorum, üzmeyecegim de..
anlayacağın, ayrılmak dünyanın sonu değil, aslında yepyeni bir hayatın başlangıcı.. ve herşey sende bitiyor yada sende başlıyor.. yepyeni bit hayat kurup kendine çok daha mutlu olabilirsin inan bana..
kimseye ayrıl demem aslında, ama sanırım senin için en güzel çözüm bu olur. lütfen hayatını mahvetme.. bir ömür bu hakaretleri duyma..
kendini sev herşeyden önce.. lütfen çok iyi düşün..