Kızlar ben şuanda nişanlıyım ve kötü bir süreçten geçiyorum... Detaylarına gelecek olursak..
Ben 21 yasında bir bayanım adım Su. Nişanlım 28 yaşında Görkem
21 yaşında olmama ragmen ailemden dolayı hiç bir zaman çocuk gibi yetişmedim anne ve babam ayrı bu belki suan size dramatik gelmesede çünkü artık alışılmış gibi görülsede detayları cok agır.. hep bi sorumluluk yüklenerek büyüdüm. ilkokulada erken başladım okulda ve okul dışındaki hayatımda etrafımda hep büyük insanlar oldu.. tecrübelerimden hep ders çıkarttım..
Benim ikili ilişkilerimde erkekten beklediğim eş dost arkadaş yoldaş hatta bir baba olması.. hayatımdaki eksiklikleri doldurmasını beklerim ..
üniversite 2. sınıfın ortalarında da arkadaş ortamında görkemle tanıştık laylaylomduk cünkü hayatında biri vardı.. ve onlar ayrıldıkdan bi süre sonra biz'' olduk sevgili sıfatına büründük zamanla ama bi ayrı bi birlikteydik pek önemsemiyoduk birbirimizi.. ben okul bitti ve annemin yanına döndüm o süreçte babamla görüşmeyi kestim ve hayatımdaki eksiklikler genişledi.. Görkemle görüşmeye devam ettim ona tutundum.. çok seviliyorum bunu biliyorum ailesi mükemmel bi aile ve ben onunla nişanlanmak için cok engebeli yollardan geçtim ailem bölük pörçük herkesle mücadele ettim daha çok büyüdüm... sonra nişanlandık..
ŞİMDİ...gelelim sorunlara bu görkem 28 yaşında olmasına ragmen yaşının olgunlupuna sahip mi ? HAYIR..
Sorunlar oldugunda konuşamıyoruz.. haklısın deyip susuyor..
üniversite sorunlar olunca araya arkadaslarımızı sokardı benimle konusması gerekenleri onlarla konusuyodu orunları 3 kişi çözüyoduk
üniversite bitti simdi araya kimseyi sokamıyo ve halledemiyoruz.. gecenlerde artık patladım bu kez araya annesini soktu...
EĞLENEMİYORUZ.. ve ben daha 20 yaşındayım.. ailemize eglenemiyoruz dediğimde MESELA örnek ver diyolar.. ya bu orneklik birsey değil ki.. örnek verdiğimde de bunun için mi deyip duruyolar.. bi canlı muzige gidiyoruz adamın sesini begenmeyip somurtuyo
HOMURDANIYO..
ortamda nasıl davranıcagını bilmiyo..
ve biz evlenince ailesine yakın yasıycaz.. ve ailesinin himayesi altında olucaz babasının dükkanını işletiyo ve ailesi herseye karısıyo cok iyiler ama bunlar beni bunaltıcak cünkü ben oyle sıkı bagları güclü bi ailede yasamadım..
..
KIZLARRRR... ayrılırsam bi oh ceker işe girer tecrübeler yasar ve belki bi gün kafamaa uygun birine rastlarmıyım...YOKSa pişman olur bu yasadıgım sey yüzünden daha cok olgunlaşır ve bidaha kimseye güvenemem yorgunlaşır ve gecmişi özlermiyim.. ya kendisi iyi ailesi kötü ya da ailesi iyi kendisi kötü birine rastlardam ya bidaha bu kadar sevilmezsem...
AMa evlenirsem de ya bigün ayrılırsam... annemin kaderini yaşamak istemiyorum irdeleme diyolar ama ben aman onund akusuru bu napalım diyecek yaşta değilim ki daha çok erken bunu söylemem için..
AİLESİne yakın ve onların elinin ensemizde olmasına dayanabilirmiyim...
nişanlanınca düzelir dedim düzelmedi evlenince düzelir diye düşünmek istemiyorum...
kızlar lütfen bana bi fikir verin.. he seviyomuyum bilmiyorum ama ayrılık konusu açılnca kötü oluyorum ona alıştım mı yoksa seviyomuyum bilmiyorum.. ama bana baska erkekler cazip gelmiyo aldatmaya megilli değilim ama bana görkem batıyo bazen hatta sık sık..onu uyarmaktan yoruldum..... nolur bana bi fikir verinnn
:18:
