- 3 Kasım 2019
- 13.404
- 28.015
- 37
Ay iste kararsızım bende
Senin doğum ne zaman
Ben de Mart'ta 35 olacagim
Hep iki çocuk hayalim vardı
Benimki Kasım'da daha 12 aylık olacak çok kararsız kaldım
Ay iste kararsızım bendeBen bi an çok geç kaldık sandım valla
Bu arada ben de yakın yaş taraftarıyım gerçi
Benim aralık sonu görünüyor son tarihAy iste kararsızım bende
Senin doğum ne zaman
Ben de Mart'ta 35 olacagim
Hep iki çocuk hayalim vardı
Benimki Kasım'da daha 12 aylık olacak çok kararsız kaldım
Bende hedefim iki olsun en az bakalım nasipBenim aralık sonu görünüyor son tarih
Hemen 1 yılın üstüne düşünemem sanırım (ooh büyük konuşuldu)
Ama 2yi geçince fikir çok mantıklı geliyor
Uzun vadede bakarsan maksimum 6 7 yıla tertemiz oluyorsun
Yoksa altışar yıldan 12 yıl çocuk büyütüyorsun
Bunu ben yazdım sandımSize yardımcı olacak birisi yoksa, hele bir de pandemi şartlarında ben çok zorlandım. Çocuklar için de çok zor oldu ikisi de anne kuzusu, ikisine birden yetememe hissi. Annelik zaten hep bir acaba yanlış mıyım, eksik miyim sorgulaması iki katına çıkıyor. Büyük çocukta davranış geriliği oldu mesela bezi bırakmayı reddetme, illa annem yedirsin deme vs. Kardeşi kıskandığı için ben bebeğim demeler, oyuncak paylaşamama, kardeşi itip kakma. O nedenle kreşe yazdırdık alışma dönemindeyiz. Bence özbakımını yerine getirebildikten sonra olmalıymış, bez olayı, konuşma, kendi kendine yeme, giyinme olayı hallolmuş olsa daha kolay olurdu. Ben ikisi birden büyür demiştim ama çok sancılı oluyor, büyük büyümemek için direniyor
14 aylik yurumek icin gec ama bazi bebekler boyle olabiliyor, yine de oncelikle bir cocuk doktoruna gidin baksinlar mutlaka. bazi cocuklari biraz cesaretsiz olabiliyor, yurutec denediniz mi? zararli diyorlar ama bence kisa sureli kullanilabilir, ben butun cocuklarimda kullandim.Günaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..
Bilmiyorum o yüzden soruyorum
Bu çocukları nasıl bu kadar kendinize bağımlı yapıyorsunuz
Benim bir arkadaşımin iki yaşında kızı var kreşe gitmek istemiyor hep kadının dizine bitişik.
Mesela ileride nolur bilmiyorum ama benim 10 aylık bebeğim oyle bana aşırı düşkün değil.
Şuan bakicida gayet iyi duruyor
Normalde de ben yanındayken de tek başına oyun oynar ben gozlemlerim
Yada diğer odada işlerimi yaparken babası ile de durur.
Bazı çocukları bu kadar bağımlı yapan nedir merak ediyorum
bana da dur yapma ara ver dediler, 2.5 sene sonra digerini dogurdum, simdi 3 yasinda krese gidiyor, kafam rahat.Sorma bana da öyle diyorlar
bana da dur yapma ara ver dediler, 2.5 sene sonra digerini dogurdum, simdi 3 yasinda krese gidiyor, kafam rahat.
dun isten erken ciktim cocuklari erken alayim dedim, dans saatinde gitmisim, cok agladi dans eden arkadaslarina bakip bakip :)
14 ay yurumek icin gec degil. Neye gore soyluyorsunuz bunu? Benim oglum 14 aylikken yurudu. Hic kafama bile takmadim. Bunu ilk kez duyuyorum. Konu sahibi zaten endiselenmis, siz de boyle yanlis bilgi vererek daha da endiselenmesine yol aciyorsunuz. 8-18 ay arasi yurumesi beklenir bebeklerin, ortalama da 14 ay civari. Gec diyerek endiseli bir anneyi daha da endiselendirmeyin ki doktoru da normal demis.14 aylik yurumek icin gec ama bazi bebekler boyle olabiliyor, yine de oncelikle bir cocuk doktoruna gidin baksinlar mutlaka. bazi cocuklari biraz cesaretsiz olabiliyor, yurutec denediniz mi? zararli diyorlar ama bence kisa sureli kullanilabilir, ben butun cocuklarimda kullandim.
biraz kendinizi fazla sikmissiniz, biraz salin bence. ayrica (herkese ayni tavsiyeyi veriyorum ama) mutlaka yuruyuse cikin. bebek arabaniz var mi? ikinci el basit bir sey alip (bebek oturuyorsa semsiye araba olabilir), cocukla her gun mutlaka 1 saat yuruyun, emin olun cocuk da rahatlayacak siz de rahatlayacaksiniz. mesela sabah kahvaltisini yapsin, sonra biraz evi toplayin, yaniniza meyve ya da biskuvi gibi bir sey alin 11 gibi yuruyuse cikin, gelince hem acikmis olur hem yorulmus olur, yemeginiz yedirip uyutursunuz, biraz da size nefes alma imkani olur. oglen uykusunu cok gec saate birakmayin, aksam en gec 8 de uyutun, kendinize vakit ayirin. gunduz cok gec kalkarsaniz ve cocugun uykulari duzenli olmazsa cocugun isi 10-11e kadar sarkar, siz de bunalirsiniz. aksam cocuk yatinca mutlaka kendinize vakit ayirin, ben nakis yapiyordum mesela, ya da internetten bir seyler ogrenebilirsiniz, dil calisabilirsiniz, kafanizi dagitmaya calisin.
14 ay yurumek icin gec degil. Neye gore soyluyorsunuz bunu? Benim oglum 14 aylikken yurudu. Hic kafama bile takmadim. Bunu ilk kez duyuyorum. Konu sahibi zaten endiselenmis, siz de boyle yanlis bilgi vererek daha da endiselenmesine yol aciyorsunuz. 8-18 ay arasi yurumesi beklenir bebeklerin, ortalama da 14 ay civari. Gec diyerek endiseli bir anneyi daha da endiselendirmeyin ki doktoru da normal demis.
Eskiden bu kadar abur cubur yoktu yalnız. Şimdiki annaneler babaanneler sırf çocuk dursun veya kendilerini sevsin diye çikolata şekere boğuyor. Bugünkü bu abur cuburlar çocuklara obezite, dehb (dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu), gereksiz kalori vs olarak dönüyor. Neresi sağlıklı bunun Allah aşkına? Kadın sakınmakta çok haklı. Anne bir şeyi istemiyorsa istemiyordur, inatla yapana da çocuk emanet edilmez.Çocuğu babannesine, halasına bile bırakmıyorsunuz. Anladığım kadarıyla çocukla sürekli tek kaldığınız için size bağımlı.
Dışarı çıkarıp başka çocuklarla iletişim kurdurmalısınız, halası-babannesi- dedesiyle iletişim kurdurmalısınız. Daha çok küçük, yanında hep siz olduğunuz için sizi istiyor. Ayrıca çocuklara şunu vermeyin, bunu vermeyin demekte haklısınız fakat eskiden annelerimiz bizi bal kaymakla büyütmedi. Ne varsa o verildi ve eminim zamane çocuklarından daha sağlıklıydı eski çocuklar.
Çocuğunuz ayına göre gayet normal. Ayrılık kaygısı 18.ayda tavan yapacak, ona göre beklentiler oluşturun. Dönemsel ve son derece doğal bir durum. Ayrıca esas sorun çocuk değil, siz çok bunaldığınız için kendinize alan açmak istiyorsunuz bu yüzden de çocuğu mecazi anlamda itiyorsunuz. Çocuk da bunu hissettiği için doğal olarak daha kaygılı bir tepki veriyor.Hepinize tek tek cevap yazamıyorum malum..
eşimin babası esnaf, bu yüzden okuldan sonra ona yardımcı oluyor faturadan kastım bu.. elektrik, su faturasından bahsetmiyorum... eşim altını alır mamasını yedirir kıyafetlerini giydirir.. ilgilenmiyor değil ama oynarken ağlasa bu durmuyor diyip hemen tv açıyor...
evet hep yalnızız cevrede en yakın görebileceği babanne ve hala ama onlars dediğim gibi ilgilenmiyorlar, çikolata cips verirler eline görümcemin oğlu vurur umursamazlar... virüs konusunda dikkatli değiller elimden geldiğince görüşmyorum.. ben bana bağımlı olması için özellikle bir şey yapmadım..
dediğim gibi oturdugumuz yer köy gibi ve hep yazlıkçı 20 dairenin 5i dolu suan onlar da emekli... ne sosyalleşmesinden bahsediyorsunuz yaşıtım olsa durur muyum beş dakika...
biliyorum geçiçi, benim bebeğim sonucta muhtar bakacak değil ama belki benim gibi annelerle konnusursa biraz rahatlarım diye düşündüm. ''ikiz bebekle rock konserine giden arkadaşım var'' demeniz için açmadım bu konuyu, evet arkadasınız harika mükemmel bir anneymiş ama ben malesef bu kadar becerebiliyorum kapasitem bu...
yürüme konusunda da doktor 16. aya kadar 2 sn ayakta durması normal, 16. aydn sonra yürümezse getirin dedi. gözünde bir bozukluk olsa minicik parçayı, taa nerden geçen kusu da görmez herhalde...
destek verenleriniz için çok teşekkür edeim. buraya yazmak bile iyi geldi....
biraz cocugun yapisi ile alakali, ben de her modelden mevcut ondan biliyorum :)
aman tahtaya vurun, nazar degmesin
14 aylik yurumek icin gec ama bazi bebekler boyle olabiliyor, yine de oncelikle bir cocuk doktoruna gidin baksinlar mutlaka. bazi cocuklari biraz cesaretsiz olabiliyor, yurutec denediniz mi? zararli diyorlar ama bence kisa sureli kullanilabilir, ben butun cocuklarimda kullandim.
biraz kendinizi fazla sikmissiniz, biraz salin bence. ayrica (herkese ayni tavsiyeyi veriyorum ama) mutlaka yuruyuse cikin. bebek arabaniz var mi? ikinci el basit bir sey alip (bebek oturuyorsa semsiye araba olabilir), cocukla her gun mutlaka 1 saat yuruyun, emin olun cocuk da rahatlayacak siz de rahatlayacaksiniz. mesela sabah kahvaltisini yapsin, sonra biraz evi toplayin, yaniniza meyve ya da biskuvi gibi bir sey alin 11 gibi yuruyuse cikin, gelince hem acikmis olur hem yorulmus olur, yemeginiz yedirip uyutursunuz, biraz da size nefes alma imkani olur. oglen uykusunu cok gec saate birakmayin, aksam en gec 8 de uyutun, kendinize vakit ayirin. gunduz cok gec kalkarsaniz ve cocugun uykulari duzenli olmazsa cocugun isi 10-11e kadar sarkar, siz de bunalirsiniz. aksam cocuk yatinca mutlaka kendinize vakit ayirin, ben nakis yapiyordum mesela, ya da internetten bir seyler ogrenebilirsiniz, dil calisabilirsiniz, kafanizi dagitmaya calisin.
14 ay yurumek icin gec degil. Neye gore soyluyorsunuz bunu? Benim oglum 14 aylikken yurudu. Hic kafama bile takmadim. Bunu ilk kez duyuyorum. Konu sahibi zaten endiselenmis, siz de boyle yanlis bilgi vererek daha da endiselenmesine yol aciyorsunuz. 8-18 ay arasi yurumesi beklenir bebeklerin, ortalama da 14 ay civari. Gec diyerek endiseli bir anneyi daha da endiselendirmeyin ki doktoru da normal demis.
Ah Ah millet erkenden büyütmüşDasmeer bizim okulda abir öğretmen hanımın 1. ve 3. çocuğu arasında 2.5 yaş var. Dikkat et 1 ve 3. Arada bi tane daha var
O büyütmüş tabi şimdi 2si doktor biri mühendis olmuş.
Şahsi fikrim çocuk tamamen kendini kurtarıp anne rahatladıktan sonra yapınca zor geldiği ama iyice anneye bağımlıyken daha da zor olduğu yönünde. Yani mesela büyük oğlum 5 yaşında. Şu an yeni bir hamilelik bir bebek bana daha zor gelirdi. Hamile kaldığımda oğlum 2.5 yaşındaydı. O da kısmen zordu çünkü tuvalet işi tam oturmamıştı kendi başına giymesi yemesi de aynı şekilde.Ah Ah millet erkenden büyütmüş
Ben iki tane hep istedim ama şuan bebeğim aşırı zordu birde hamileliğim berbat geçti
Bir tarafın bunu büyüt diyor bir tarafim istiyor degisik
Yaşım 35 olacak
Bir arkadaşin 14 yaşında çocuğu var diğerini 40 da yapmis surekli ah kafama tüküreyim deyip duruyor bunaldım diye
Tuvalete gidemezdim, kucağımda yada kapımda olurdu. Daha cok cok kucuk ve zaman öyle anlamadan geciyor ki demin yanındayım "anne hadi gitsene" diyor ergenliğe girmek üzere olan oglumGünaydın, ağlayarak bişey danışmak istiyorum nolur tecrübesi olanlar bana yardımcı olsun her derdimde akıl verdiniz bu seferki çok yordu.. 14 aylık bebeğim var daha yürüyemiyor galiba yürüme korkusu var parmağımı tutarak koşuyor bile ama parmağımı bırakınca oturup ağlıyor. Kendi kendine 4,5 adım atıyordu onu da bıraktı artık.
Neyse asıl konuya geleyim. Bebeğim bana aşırı derecede bağlı. Hep dua ettim, benim annemle aram pek iyi değil benim çocuğum bana çok bağlı olsun diye ama çok dua ettim galiba. Çünkü artık çocuğa patlamaya başladım. Sonrasında pişman oluyorum oturup ağlıyorum. Memleketimden uzak bir yerdeyim tanıdığım kimse yok 4 senelik evliyim, en yakında görümcem ve kayınvalidemler var. Onlara da bırakamam hem görümcemin küçük oğlu benim oğluma vuruyor hem de çikolata cips gibi şeyler veriyorlar. Bırak diyorlar tamam ama nasıl bırakayım bu durumda. Eşim öğretmen 3te çıkıyor okuldan ama ondan sonra annesi markete gidelim, babası fatura kesilecek gibi işler için onu çağırıyor. Bir tane bile arkadaşım yok köy gibi bir yerdeyim. Kafamı dağıtmak için assitt çağrı merkezi hizmetlerine başvurdum ön görüşmeyi geçtim ikinci kez skype görüşmesini bebeğim ağlayıp beni bırakmadığı için geç katıldım maalesef kaçırmıştım..
çok detaya girdim biliyorum ama anlatmam rahatlamam lazım inanın çok bunaldım artık…
Bir yandan kendime kızıyorum sen bu bebeği o kadar istedin, emek verdin diye(tüp bebek) ama bir yandan da tuvalete bile gidemiyorum evde hep bir ağlama sesi. Hep yanında oturmamı istiyor. Odasına götürüyorum oyuncaklarıyla oynasın diye ben de dinlenmek için onun yatağına uzanıyorum geliyor o da yanıma yatıyor. Yatsa benimle bir şey değil ağlıyor yere inip onunla oyun oynamadığım için. Oyun kurmak için etkinlikler yapıyorum ağzına sokuyor. Parmak boyasını poşet dosyanın içine sürdüm (böyle bir etkinlik görmüştüm) benim parmağımı tutup üstünde gezdiriyor o yapmıyor. Her şeyi ağzına sokuyor.
Televizyon açınca izliyor bazen mecburen tuvalete vs giderken açıyorum ama sonra vicdan yapıyorum kendi kendime ben nasıl anneyi diye. Bir yandan sağlıklı beslemeye çalışıyorum, aman şunu yesin bunu yesin diye… Herkes nasıl yapıyor nasıl ilgileniyor böyle çocuğuyla her şeyiyle. Ben kocamla ilgilensem evle, evle ilgilensem kendimle, kendimle ilgilensem çocukla ilgilenemiyorum… bir beceriksiz ben miyim bu ülkede….
Yürümüş olsa diyorum alır parka çıkarıp yorulur eve gelir uyur ama yürümüyor. Her şeyi yapıyor koltuğa çıkıp iniyor, İlkadım bisikletine binip iniyor ama yürüme yok….
Çok konuştum biliyorum ama iyice psikolojim bozuldu çocuğum benden ayrılmıyor, en son bunalıp bağırıyorum, o korkuyor ben ağlıyorum…. Her gün aynı döngü…. Be yapayım nolur bir akıl verin ne etkinliği yapayım neler yapayım…. Şuan bile bunu yazarken dizimin dibinde ağlıyor kucağımda olmadığı için… nolur bir şeyler yazın geçiyor diyin nolur…..