canım benim anlıyorum seni,zaten bi kadını bi kadın anlar,ne zor günler yaşadık.ama güçlü olmalıyızki atlatmalıyız,ben hergün sabahtan akşama kadar kafayı yiycektim,birinin hamile olduğunu duydummu,kaldıramazdım,hep derdim yani niye benim olmuyo ne yönde eksiğim var diye,hep isyan eder ardında allahım isyan etmiyorum,sen en iyisini bilirsin derdim,hergün ağladığımı bilirim,tesellim yoktu ,beni teselli eden yoktu.hep üstüme üstüme gelirler,niye çocuğunuz olmuyo derlerya sanki elimizde, allah verecek olan,sen yarat bakalım yaratabilecenmi,bu yönü hiç düşünmezler.içinizde belkide bu tecrübeyi en ağır yaşayan benim,benim işittiklerimi kimse işimemiştir.daha fazlasını yazmıyorum bunlar yeter çünkü en hafiffi bunlar ağırlarına geçersem,inanıyorumki herkes ayağa kalkar,böyle bişey olamaz diye.herneyse artık hamile kaldım,allahım sağlığıylada kucağıma verirse başka bişi istemem,bunları yazarken tekrar herşey gözümn önüne geldide nefes almakta zorlanıyorum.allahım kuluna kaldıramayacağı yükü vermezmiş.belkide sevdiği kullardanız ha nerdersin.keşke öle olalım bu dünya geçici,boşver günahımızı alsınlar.biraz olsun hafifleyelim.
işde böle:çok üzgünüm: