- 11 Kasım 2011
- 1.856
- 632
- 163
işte tam benim kafamda bir anne :)
ben de böyle düşünüyorum.
ayrıca şöyle de bir durum var, buradan bahsetmiyorum, çevremizden büyüklerimizden komşularımızdan bahsediyorum. neden herkes müdahale etme ihtiyacı duyuyor..
bu benim annelik serüvenim.. neden seninkiyle aynı olsun ki.. ben aynı olmayacağını kabul etmişim halbuki...
sen 3. ayında meme yaraları yüzünden bıraktırmış olabilirsin, neden beni çocuğumu kendime bağlamakla suçluyorsun?
sen 9. ayında artık artık yeter deyip memene saç koyarak, salça sürerek çocuğunu tiksindirmiş olabilirsin, neden bunu benim de yapmamı ısrarla istiyorsun?
arkadaşım çocuklarını (ki küçüğü henüz 4-5 aylıktı) annesine bırakıp eşiyle 1 hafta tatile gitti saygı duydum. çünkü bu onun annelik anlayışı...
ahhh keşke biraz empati kurabilsek...
aynen katılıyorum. herkesin yavrusuda farklı annelik anlayışı da. bana etrafımdaki büyükler acı nane yağı sür bant yapıştır dedikçe size ne dememek için çok sıktım dişimi

tuvalet eğitiminde de etrafın baskısı yüzünden seminere katılıp eğitim vermeye kalktım ve o 10 günü hiç yaşamamış olmak isterdim. boşu boşuna yıprandık. geri beze döndük ona bile burunlarını sokup bidaha alışmaz dediler. bir ay bile geçmeden kendi kendine alıştı. ve bir defa bile ne gece ne gündüz altını ıslatmadı. çocuklarını 18 aylıkken zorlamaya başlayıpta 15 yaşına geldiği halde hala gece altına işeyen çocuklar var ve annenin 18 aylıkken yarattığı tramva nedeniyle olduğu tesbit edilip tedavi görüyorlar.
kendim gibi bir anne görünce çenem düştü kusuruma bakmayın :) sevgiler diliyorum. bu zihniyetteyseniz zaten çocuğunuz size bağımlı değildir güvenli bağlanma olayını başarıyla aşmışsınızdır ve biryere gittiğinizde de problem olmaz

Sevgiler..