Anlıyorum sizi ama bazı şeyleri düzeltmek için önce kendi hatalarımızı kabul edip sonra durumla yüzleşmek gerekiyor. Siz o durumu ilk fark ettiğiniz andan itibaren hemen kendi yatağına yollamanız gerekiyordu bunun ikincisine müsaade etmemeniz gerekiyordu. İlla çocuğun yüzüne vurun demiyorum ama o anda yataktan kalkıp gitmeliydiniz mesela yaptınız mı bilmiyorum ama fark edip yatakta kalmaya devam etmek onu cesaretlendirebilir. Zaten çocukta öyle bir içgüdünün olmaması gerekiyordu, hadi olsa bile bu başladığı ilk anda sizin bunu anlamanız ve hemen önlem almanız gerekirdi. Size bunları asla üzmek için söylemiyorum ama yüzleşmeden çözemezsiniz. Kalbini kırmak istemiyorum diyorsunuz mesela, gerekiyorsa kırmalısınız. Enses düşünmek sandığınızdan çok daha ileri boyutta bir şey, bugün annesini düşünür yarın Allah korusun kendi öz çocuğunu düşünür. Benim çocuğum öyle biri değil demeyin, kimse çocuğunun katil, hırsız, tecavüzcü olduğunu düşünmemiştir ama sokaklarda kol geziyorlar. Bu durum ne kadar süredir var bir tahmininiz var mı? Umuyorum ki henüz başındadır ve müdahale için geç kalınmamıştır. Kafasından bu düşüncelerin bir an önce silinmesi gerekiyor. Sakın zamanla düzelir ergendir düşüncesine girmeyin acil olarak profesyonel destek alın zira bu sizin çözebileceğiniz durumu çoktan aşmış