Her anne doğası gereği çocuğunu biricik görür ve ona en az kendisi kadar naif davranılmasını ister. Ama eğitim sistemi öğretmene farklı bir rol ve duruş verir. Kk'da annelerin yazdıklarını okuyorum çocuğum hakkında en doğrusunu ben bilirim yazıyor çoğu. O kadar şaşırıyorum ki buna çünkü bazen yanlışlığı toplumca kabul edilmiş şeyleri bile bir miktar yapmanın doğru olduğunu savunuyorlar örn: 3 yaş altına tv izletmek vb. gibi. Anlatamıyor oluşumuz zeka veya anlayıştan değil de annelerin kabullenmek istemeyisinden.
Okulun ve aldığınız eğitimin amacı da zaten tek tip, toplumda kabul gören birey yetiştirmek olduğu için size hak veriyorum.
Ben her çocuğun kendine özel olduğuna ve o özelin kaybedilmeden eğitilmesinden yanayım mesela.
Bu da okulda mümkün olmuyor.
Okul istiyor ki, çocuk 40 dk otursun ders dinlesin.
Sonra 10 dk teneffüste koştur koştur Bahçeye çıksın. Tam oyun kurdum derken ders zili ile birlikte aklı oyunda kala kala bir 40 dk daha otursun.
Bilgiyi lazım olduğunda, ihtiyaç duyduğunda değil, o derste o kitapta olduğu için öğrensin.
Bazı becerileri erken gelişmişse zamanını beklesin kullanmak için. Gelişmemişse de evrimleşsin oluştursun oldursun.
O yüzden siz haklısınız çünkü çocuğu okulda gütmek ve o kalıba sokmak için tekniklere, taktiklere ihtiyacınız var.
Bunu kabullenemeyen ebeveyn aslında sizin şahsınızı degil, okulu kabullenmiyor.
Burada çocuğunu okula fırlatıp arkasından göbek atan ebeveyni konuşmuyorum tabi.
Onlar başka. Kendileri hiç bir şey yapmazken çocukların her şeylerini başkalarına yükler bir de beğenmezler.
Sizin de işiniz zor ne diyeyim.