öğretmenimin yaptıklarını unutamıyorum

Bugün büyük oğlum karne aldı. mükemmel bir öğretmeni vardı. Ayrılırken hem öğretmen hem veliler hepimiz duygulandık, ağladık. öğretmenimiz bir de mektup yazmış bütün velilere ve çocuklara. eve geldikten sonra mektubu okudum. göz yaşlarına boğuldum. böyle öğretmenlerde varmış demek ki dedim. Aklıma ilkokul öğretmenim geldi. Hergün dayak atardı öğrencilerine. tahtaya kaldırırdı. matematik sorardı. bilemediğimiz an tekme tokat dalardı. yüzümüze tükürürdü. yüzümüzden salyaları akardı. korkumdan anneme babama tek kelime birşey anlatamadım yıllarca. okula gitmek bir işkenceydi. anneme imrenirdim. ne güzel o okula gitmiyor, dayak yemiyor, büyük olmak ne güzel derdim. şimdi benimde çocuklarım var. biri çocuklarımın kılına zarar verse dünyayı başına yıkarım. düşündükçe geçmişi göz yaşlarıma hakim olamıyorum. 17 kg mışım ilkokula başladığımda. 17 kg lık bedenimle ne dayaklar yemişim. nedeni ise soruyu yanlış cevaplamam, kitabımın yırtılması vs gibi şeyler. 6 yaşıma yeni girmiştim daha. annemden babamdan görmediğim eziyeti öğretmen olacak o kadından gördüm. saçlarımı yolardı. hakkımı helal etmiyorum. o zamanlar 45 yaşlarında falandı. şimdi 65 -70 yaşında vardır yaşıyorsa. onu görmeyi, yüzüne tükürmeyi, suratından salyalarımın akmasını ne çok isterim. ama ben yapamamki.., ben insanım çünkü...Öteki dünyada Allah hakkımı alsın. kim bilir benim gibi kaç çocuğun canını yakmıştır. Allah öyle hayvanlardan korusun çocuklarımızı.


zihniyet değişti artık
önceden eti senin kemiği benim diye teslim ederlerdi aileler çocuklarını
öğretmen demek veli demekti bir bakıma
kızsada sövsede anne babaya söylenmez söylensede
öğretmenin vardır bir bildiği cevabı alınırdı
eee öğretmenler astığım astık kestiğim kestik ti

peki günümüzde hangi anne baba çocuğuna bırakın şiddet uygulanmasını hakaret edilse sessiz kalır
hal böyle olunca da öğretmenlerde çekinir ve aklını başına toplar oldu

yalnız çok ilginçtir ki o dayak atılan öğretmenin babadan farksız görülen zamanlarda
öğretmenlerde kendilerini baba ve annalerden farksız görüyor olacakki
bu taciz olayları hiç duyulmuyordu
acaba olmuyormu yoksa sadece duyulmuyormuydu tartışılır
şimdi ne oldu bize ki
dayak atmayı bırakan öğretmenler tacize başladı
yanlış anlaşılmayım şimdi
dayak atsın da taciz etmesin demiyorum
ama bir taraf düzeldi diğer taraf binbeter
:(
 
Ben şanslı olanlardandım, ilkokul öğretmenimden Allah razı olsun. Her öğrencisiyle ayrı ayrı ilgilenirdi. Çocukları gibi davranırdı. Keşke o vakitlerde ki öğretmenlerde daha merhametli olabilseydi.. Öğretmenlik çok çok güzel bir meslek, hakkıyla görevini edâ edenden Allah razı olsun.
 
Eskiden ögretmenler olsun, polis veya devlet memurlari olsun, sanki hepsi ayri ayri bir imparatormus. Doktordan daha mi iyi bileceksin, ögretmene ne yaparsa yapsin saygida kusur edilmez vs.. vs..
Simdilerde okuyan insanlar çogaldikca herkes kendi degerini daha iyi biliyor ve savunuyor. Çokta iyi oluyor. Hala daha var sizin anlattiginiz bu makamini kötüye kullananlar. InsaAllah sonlari gelir bir gün.

Çok geçmis olsun, umarim bu kötü deneyimleriniz baska çocuklara/insanlara yardimci olmaniza sebep olur.
 
bu taciz olayları hiç duyulmuyordu
acaba olmuyormu yoksa sadece duyulmuyormuydu tartışılır
şimdi ne oldu bize ki
dayak atmayı bırakan öğretmenler tacize başladı

:KK43:

Hiç sanmiyorum. O zamanlarda vardi bu olaylar. Ama dayak daha çabuk itiraf ediliyor, taciz olayinda insanlar utaniyor ve saklamayi tercih ediyor.
Yazinin diger kisimlarina tamamen katiliyorum.
 
Bugün büyük oğlum karne aldı. mükemmel bir öğretmeni vardı. Ayrılırken hem öğretmen hem veliler hepimiz duygulandık, ağladık. öğretmenimiz bir de mektup yazmış bütün velilere ve çocuklara. eve geldikten sonra mektubu okudum. göz yaşlarına boğuldum. böyle öğretmenlerde varmış demek ki dedim. Aklıma ilkokul öğretmenim geldi. Hergün dayak atardı öğrencilerine. tahtaya kaldırırdı. matematik sorardı. bilemediğimiz an tekme tokat dalardı. yüzümüze tükürürdü. yüzümüzden salyaları akardı. korkumdan anneme babama tek kelime birşey anlatamadım yıllarca. okula gitmek bir işkenceydi. anneme imrenirdim. ne güzel o okula gitmiyor, dayak yemiyor, büyük olmak ne güzel derdim. şimdi benimde çocuklarım var. biri çocuklarımın kılına zarar verse dünyayı başına yıkarım. düşündükçe geçmişi göz yaşlarıma hakim olamıyorum. 17 kg mışım ilkokula başladığımda. 17 kg lık bedenimle ne dayaklar yemişim. nedeni ise soruyu yanlış cevaplamam, kitabımın yırtılması vs gibi şeyler. 6 yaşıma yeni girmiştim daha. annemden babamdan görmediğim eziyeti öğretmen olacak o kadından gördüm. saçlarımı yolardı. hakkımı helal etmiyorum. o zamanlar 45 yaşlarında falandı. şimdi 65 -70 yaşında vardır yaşıyorsa. onu görmeyi, yüzüne tükürmeyi, suratından salyalarımın akmasını ne çok isterim. ama ben yapamamki.., ben insanım çünkü...Öteki dünyada Allah hakkımı alsın. kim bilir benim gibi kaç çocuğun canını yakmıştır. Allah öyle hayvanlardan korusun çocuklarımızı.
Su an okurken birebir ayni seylri yasadigimizi dusundum benim kiziminda dubya iyisi bir ogretmeni var su anda bende ayni sizin gibu 5 yil boyinca her gun siddet gordum o kadin benim cocuklugimi elimden aldi hergun korku okula gitmememk icin yalan soylemek bende daha cok kizar hissi ile aileme soyleyememdim 30 yasindayim o 5 yil hayatimin en kotu zamanlari cok sansliyiz ki yavrularimiz dunya iyisi ogretmenlerde
 
Bugün büyük oğlum karne aldı. mükemmel bir öğretmeni vardı. Ayrılırken hem öğretmen hem veliler hepimiz duygulandık, ağladık. öğretmenimiz bir de mektup yazmış bütün velilere ve çocuklara. eve geldikten sonra mektubu okudum. göz yaşlarına boğuldum. böyle öğretmenlerde varmış demek ki dedim. Aklıma ilkokul öğretmenim geldi. Hergün dayak atardı öğrencilerine. tahtaya kaldırırdı. matematik sorardı. bilemediğimiz an tekme tokat dalardı. yüzümüze tükürürdü. yüzümüzden salyaları akardı. korkumdan anneme babama tek kelime birşey anlatamadım yıllarca. okula gitmek bir işkenceydi. anneme imrenirdim. ne güzel o okula gitmiyor, dayak yemiyor, büyük olmak ne güzel derdim. şimdi benimde çocuklarım var. biri çocuklarımın kılına zarar verse dünyayı başına yıkarım. düşündükçe geçmişi göz yaşlarıma hakim olamıyorum. 17 kg mışım ilkokula başladığımda. 17 kg lık bedenimle ne dayaklar yemişim. nedeni ise soruyu yanlış cevaplamam, kitabımın yırtılması vs gibi şeyler. 6 yaşıma yeni girmiştim daha. annemden babamdan görmediğim eziyeti öğretmen olacak o kadından gördüm. saçlarımı yolardı. hakkımı helal etmiyorum. o zamanlar 45 yaşlarında falandı. şimdi 65 -70 yaşında vardır yaşıyorsa. onu görmeyi, yüzüne tükürmeyi, suratından salyalarımın akmasını ne çok isterim. ama ben yapamamki.., ben insanım çünkü...Öteki dünyada Allah hakkımı alsın. kim bilir benim gibi kaç çocuğun canını yakmıştır. Allah öyle hayvanlardan korusun çocuklarımızı.
Bizim de öyle öğretmenlerimiz vardı. Şimdi okulun Facebook sayfasında Zaman Zaman rezil ediliyorlar. İnsanlar yaşadıklarını artık korkmadan anlatıyorlar. Çok iyi oluyor.
 
Bizim de öyle öğretmenlerimiz vardı. Şimdi okulun Facebook sayfasında Zaman Zaman rezil ediliyorlar. İnsanlar yaşadıklarını artık korkmadan anlatıyorlar. Çok iyi oluyor.
Benim sosyalmedyada hesabim yok fakat arkadasindakinden baktim ay bir sevgi kelebegi bende hayvanlari cok severim bakiyorum onlara ile merhametli sokakta kalanlar icin gozyaslari diyorum bu kadar duyarli insan nasil bize bunlari yasatti onlar kadar bize neden dger vermedi sosyal medyda hesabim olsa icimdeki herseyi dokerdim gibi geliyor bazen hatta sirf bu guzden acma hissi olusabiliyor nasil bir ofke var icimde
 
nası yani bu yaptıkları hiç ortaya çıkmadı mı?
yıllarca böyle gidip geldi mi tüm öğrenciler?
 
Böyle insanlar var maalesef ama korkmamak söylemek lazım ya da çocuklarımıza söylettirmek teşvik etmek lazım o gün ne oldu ne bitti üstüne gitmek lazım. Benimde ortaokulda bir hocam vardı bana tokat atmıştı hiçbir suçum da yoktu. Annem okulu ayağa kaldırmıştı. Nasıl tokat atar diye gelişmemiş bir mahalleydi kadınlar savunamıyorlardı kendilerini annem atılınca kadınlarda destek olmuşlar sonra soruşturma açılmıştı başka okula göndermişlerdi.
 
Allah iyilerle karşılaştırsın bir sürü öğretmn geldi geçti hayatımda öyle ahım şahım canımı yakan olmadı şükür ama sadece bir hocaya hakkımı helal etmedim o da hakkımı yediği için ;)
 
nası yani bu yaptıkları hiç ortaya çıkmadı mı?
yıllarca böyle gidip geldi mi tüm öğrenciler?

Eski zamanlarda zannetmiyorum ki şikayet eden olur bizim dönemimizde bile öğretmenlerimizin çok kalın sopaları vardı ve müfettiş geldiğinde kaldırılırdı ortadan ve kimse hiç ir şekilde söyleyemezdi
 
benim öğretmenime ( öğretmenim demek bile istemiyorum aslında) de her özel günde altın birşeyler alınırdı. çünkü bana çiçek getirmeyin hepsini çöpe atıyorum gördüğünüz gibi derdi. getirdiğimiz çiçekleri gözümüzün önünde çöpe atardı. birinde hiç unutmuyorum altın yüzük almıştık sınıfça. "aldığınız yüzüğü hiç beğenmedim kapıcının kızı evleniyordu ona hediye ettim " dedi. böyle bir insan olamaz

:oha:
 
Suan 36yasindayim
Yazdiklarin beni ilkokul 4,5.yillarima goturdu
sinif ogretmenimiz kanser olmus ve bizi baska bir ogretmene birakmisti
ben carpmaymis bolmeymis okumaymis
malesef hic becerememistim
bundan dolayi hergun yedigim tokatlat,elimin icine siddetluce cetvelke vurmalar
ve cok soguktu kar yagirdu ve o beni montsuz sokaga atmisti:KK61::KK61::KK61::KK61:ve bronsit oldum.hala onun ceremesini cekiyorum astima dondu.
hep korkarak okula gittim
yiilar gecti nasilfir bilinmez okudum muhasebeci oldum ona inat.
ama icimden aslaaaa ona olan nefretim
icimdeki ezilmis cocuksu duygularim
ve ona hakkimi helal etmiyorum
 
nası yani bu yaptıkları hiç ortaya çıkmadı mı?
yıllarca böyle gidip geldi mi tüm öğrenciler?
evet inanılır gibi değil ama çıkmadı. sınıfta en ön sıraya oturttuğu çocuklar vardı onları dövmezdi. onlar sınıfın çalışkanlarıydı, anne babaları okumuştu, gelir düzeyleri bizlerden daha iyiydi. onların dışındakileri döverdi. korkumdan tahtaya çıkınca elimin titremesinden yazı yazamazdım. zangır zangır titrerdim. canım çok yanardı dövünce. yanardı ama utancımdan ağlayamazdım. dayağı o atardı ben utanırdım. sanki utanması gereken benmişim gibi. eve gidince anneme babama anlatsam, soruyu bilemediğim için öğrtmenim beni dövdü desem sanki bir dayak ta annem babam atacakmış gibi gelirdi. hayatım boyunca matematikten korktum. en kötü dersim matematik oldu. her yaptığım yanlış soru da bir günah işlemiş gibi hissettim kendimi. ayrıca bu kadın sapığın tekiydi. külotlu çorabı kaçardı. caddenin karşısındaki tuhafiye ye gönderir çorap aldırırdı. çorabını sınıfta değiştirir sakın kimse bakmasın bakanın çarkına tükürürüm derdi. velileri pek okulda istemezdi. durumunu sormaya annen gelmesin yakışıklı baban gelsin derdi. ahhh ahh anlat anlat bitmez yaptıkları
 
Bugün büyük oğlum karne aldı. mükemmel bir öğretmeni vardı. Ayrılırken hem öğretmen hem veliler hepimiz duygulandık, ağladık. öğretmenimiz bir de mektup yazmış bütün velilere ve çocuklara. eve geldikten sonra mektubu okudum. göz yaşlarına boğuldum. böyle öğretmenlerde varmış demek ki dedim. Aklıma ilkokul öğretmenim geldi. Hergün dayak atardı öğrencilerine. tahtaya kaldırırdı. matematik sorardı. bilemediğimiz an tekme tokat dalardı. yüzümüze tükürürdü. yüzümüzden salyaları akardı. korkumdan anneme babama tek kelime birşey anlatamadım yıllarca. okula gitmek bir işkenceydi. anneme imrenirdim. ne güzel o okula gitmiyor, dayak yemiyor, büyük olmak ne güzel derdim. şimdi benimde çocuklarım var. biri çocuklarımın kılına zarar verse dünyayı başına yıkarım. düşündükçe geçmişi göz yaşlarıma hakim olamıyorum. 17 kg mışım ilkokula başladığımda. 17 kg lık bedenimle ne dayaklar yemişim. nedeni ise soruyu yanlış cevaplamam, kitabımın yırtılması vs gibi şeyler. 6 yaşıma yeni girmiştim daha. annemden babamdan görmediğim eziyeti öğretmen olacak o kadından gördüm. saçlarımı yolardı. hakkımı helal etmiyorum. o zamanlar 45 yaşlarında falandı. şimdi 65 -70 yaşında vardır yaşıyorsa. onu görmeyi, yüzüne tükürmeyi, suratından salyalarımın akmasını ne çok isterim. ama ben yapamamki.., ben insanım çünkü...Öteki dünyada Allah hakkımı alsın. kim bilir benim gibi kaç çocuğun canını yakmıştır. Allah öyle hayvanlardan korusun çocuklarımızı.
genelleme yapmak istemem fakat eski zaman öğretmenleri en azından benim yaş grubumda olanlara rast gelmiştir belki gerçekten çok sertlerdi annem babam bana bir fiske vurmamışken müdür yardımcısından öyle bir tokat yemiştimki feleğim şaşmıştı.hani diyorlarya okuyan tahsili olan insan dövmez falan diye ee biz kimden yedik o dayakları şimdi aklıma geldide sinir oldum.
 
Şimdikiöğretmenler gerçekte çok ilgili ve sıcak kanlı özellikle bayan öğretmenler.Sizin oğlunuzun da öğretmeni bayanmıydı yada çocuğu falan varmı.
 
evet inanılır gibi değil ama çıkmadı. sınıfta en ön sıraya oturttuğu çocuklar vardı onları dövmezdi. onlar sınıfın çalışkanlarıydı, anne babaları okumuştu, gelir düzeyleri bizlerden daha iyiydi. onların dışındakileri döverdi. korkumdan tahtaya çıkınca elimin titremesinden yazı yazamazdım. zangır zangır titrerdim. canım çok yanardı dövünce. yanardı ama utancımdan ağlayamazdım. dayağı o atardı ben utanırdım. sanki utanması gereken benmişim gibi. eve gidince anneme babama anlatsam, soruyu bilemediğim için öğrtmenim beni dövdü desem sanki bir dayak ta annem babam atacakmış gibi gelirdi. hayatım boyunca matematikten korktum. en kötü dersim matematik oldu. her yaptığım yanlış soru da bir günah işlemiş gibi hissettim kendimi. ayrıca bu kadın sapığın tekiydi. külotlu çorabı kaçardı. caddenin karşısındaki tuhafiye ye gönderir çorap aldırırdı. çorabını sınıfta değiştirir sakın kimse bakmasın bakanın çarkına tükürürüm derdi. velileri pek okulda istemezdi. durumunu sormaya annen gelmesin yakışıklı baban gelsin derdi. ahhh ahh anlat anlat bitmez yaptıkları

yazdıklarınızı dehşet içinde okudum.
ne desem bilemiyorum. o_O
Allah bildiği gibi yapsın bu insanları.
Kim bilir böyle kaç kişinin hayatını mahvetti.
 
Allah belasini versin onun.

Benim ilkokul ögretmenim harika bir kadindi. Saclarimizi baglar yere egilim ayakkabilarimizi bile baglardi. Ben ve bi arkadas cok sik hasta olurduk. Derslerimizden geri kaliyoduk haliyle. Bize her beslenme saatinden once kendi parasiyla aldigi polenden icirirsi birer kasik.
Kitaplar alirdi. Marula limon sikip yemeyi cok seversi. Annelerimiz beslenme cantalarimiza limonla marul koyarlardi onun icin. Oda dolana dolana onu yerdi beslenme saatinde.
Durumu olmayanlara gizliden yardim ederdi. Sessiz sakin sinifta dislanan cocuklari ozellikle overdi. Tokat falan asla. Ama cok yaramazlik yapan olursa tahtaya cikarir. Yavasca cetvelle ellerine vururdu.
5. Sinifin sonunda veda partisi yapmistik. Bi sarki yazdik onun icin. Sonrada hep birlikte oturup aglamistik. Son karnemizle birlikte o da bize bi mektup yazmisti. Hala saklarim onu. Firsat buldukca arkadaslarla toplanip evine gittik bir cok kez.
O kadar memnunduk ki diger2 kardesim de onda okudu.

Iste ogretmen var ogretmen var. Allah yavrularimizi iyileriylekarsilastirsin
 
Suan 36yasindayim
Yazdiklarin beni ilkokul 4,5.yillarima goturdu
sinif ogretmenimiz kanser olmus ve bizi baska bir ogretmene birakmisti
ben carpmaymis bolmeymis okumaymis
malesef hic becerememistim
bundan dolayi hergun yedigim tokatlat,elimin icine siddetluce cetvelke vurmalar
ve cok soguktu kar yagirdu ve o beni montsuz sokaga atmisti:KK61::KK61::KK61::KK61:ve bronsit oldum.hala onun ceremesini cekiyorum astima dondu.
hep korkarak okula gittim
yiilar gecti nasilfir bilinmez okudum muhasebeci oldum ona inat.
ama icimden aslaaaa ona olan nefretim
icimdeki ezilmis cocuksu duygularim
ve ona hakkimi helal etmiyorum
geçmiş olsun. bende 31 yaşındayım yaptıkları dün gibi aklımda. yıllar geçtikce canım daha çok yanıyor. her aklıma geldiğinde içimi öfke dolu hüzün kaplıyor. bugün okadar çok ağladımki... ağlamaktan gözlerim şişti
 
Back
X