Ölen duygularım, yeniden dirilir mi ?

Mutluluk kavramim cok degisti yasadiklarimdan sonra.Soyleki ; mutlu olmayi gectim mutsuzluk seviyeleriyle savastim uzun bir sure.Hatta suan mutlu olmak icin degil dengede kalabilmek icin ugrasiyorum.Kendime yuklenmemeyi ogrendim.
Çok doğru düşünüyorsun . Kendimize yüklenerek sadece kendimize zarar veriyoruz. Herkes bir şekilde hayatına devam ediyor. Biz yerimizde sayıp duruyoruz. Ama ben artık yerimde saymayı bıraktım, emeklemeye başladım. İnşallah koşup, yürüyeceğim...
 
Çok doğru düşünüyorsun . Kendimize yüklenerek sadece kendimize zarar veriyoruz. Herkes bir şekilde hayatına devam ediyor. Biz yerimizde sayıp duruyoruz. Ama ben artık yerimde saymayı bıraktım, emeklemeye başladım. İnşallah koşup, yürüyeceğim...
Sadece acele etme,kendini dinle,kendine zaman ver.Zaman herseyin ilaci...
 
Bende çok kullandım eskiden kilo aldırıyor ve aldırdığı kilolar kalıcı oluyor dikkat edin lütfen keşke kendiniz halledebilip hiç bulaşmasaydınız ama neyse olmuş :KK43: ben de çok zor dönemlerden geçiyorum ama artık en son çarenin son çaresi bu ilaçları düşünürüm :KK43:
67 kilodan 48 kiloya düşmüştüm ben. Ailemin yanına geldiğimde 48 kiloydum. Boyum 1.70. O kadar sırıtıyordu ki çökmüşlüğüm zayıflığım. Şu an 53 kiloyum. 60 olsam tamamdır. Ama bana ilaçlar kilo aldırmadı. Ben ilaç kullanmadan önce aldım annemin zorla yedirmeleriyle. İlaçlar bende iştah eksikliği yaptı. Keşke bana da kilo aldırsa. Mecburi kullanmak zorundaydım. Çünkü kontrolümü kaybetmiştim. Ellerimin titremesine engel olamıyordum. Cümle kurmakta ve insanlarla iletişim kurmak da zorlanıyordum. Şu an iyiyim.Size de çok geçmiş olsun🙏🏻
 
Bende çok kullandım eskiden kilo aldırıyor ve aldırdığı kilolar kalıcı oluyor dikkat edin lütfen keşke kendiniz halledebilip hiç bulaşmasaydınız ama neyse olmuş :KK43: ben de çok zor dönemlerden geçiyorum ama artık en son çarenin son çaresi bu ilaçları düşünürüm :KK43:
67 kilodan 48 kiloya düşmüştüm ben. Ailemin yanına geldiğimde 48 kiloydum. Boyum 1.70. O kadar sırıtıyordu ki çökmüşlüğüm zayıflığım. Şu an 53 kiloyum. 60 olsam tamamdır. Ama bana ilaçlar kilo aldırmadı. Ben ilaç kullanmadan önce aldım annemin zorla yedirmeleriyle. İlaçlar bende iştah eksikliği yaptı. Keşke bana da kilo aldırsa. Mecburi kullanmak zorundaydım. Çünkü kontrolümü kaybetmiştim. Ellerimin titremesine engel olamıyordum. Cümle kurmakta ve insanlarla iletişim kurmak da zorlanıyordum. Şu an iyiyim.Size de çok geçmiş olsun
 
Hislerinin sebebi antidepresan. Düşün ki kalbin kırılmıştı alçıya alındı. Alçı çıktığında kalbin biraz incelemiş zayıflamış olacak ama zamanla yeniden güçlenecek hiçbir zaman eski haline dönmeyecek ama düzeltip normal hayata gececek sin. Sen su zor süreci bir atlat kafanda bu yasanılanlar oturt sonra ilaç tedavisi bitecek. Üzülüp ağlasan da geri arkana bakmayacaksın. Ama ne var ki olgunlaşacak bir adım daha büyüyeceksin.
Çok güzel izah etmişsiniz. Haklısınız. Umarım dediğiniz gibi olur 🙏🏻
 
eski konularınızı hatırlıyorum, o zaman da sanırım yazmıştım size aile desteğiniz olması çok güzel ve o ilişkiden kurtulmak için kesin adımlar atmışsınız, bu bile ne kadar güçlü olduğunuzu gösterir. kendinizi yıllarca "kurban" rolünde o evlilikte tutmayı da seçebilirdiniz. bu nedenle su süreçte ne kadar zorlansanız da ben sizin ayağa kalkacağınıza ve hepsini geride bırakacağınıza tamamen inanıyorum. bir de dikkatimi çeken şey yazılarınızda, bunda da öyle kendinizi çok güzel ifade ediyorsunuz, bu konuda bu kadar başarılı bir insan da ikili ilişkilerinde problem yaşıyorsa eminim suç karşı tarafındır. yani sadece evlilik değil, hayatınızda da toksik şeyler varsa, uzaklaşın çıkarın. yani cümle kuramaz ya da duygusuz hale gelmeniz şu an sadece geçici bir süreç, ilaçlar karakterinizi olduğunuz insanı değiştirmez fakat şu süreçte kimyanızın sizi negatif etkilemesini engeller, daha dingin olursunuz. şu an içinde bulunduğunuz dönemi yatırım dönemi olarak düşünün, uzun bir savaştan çıktınız, etrafınıza baktığınızda her şey darmadağın yıkık olabilir fakat şunu düşünün artık kaybedeceğiniz bir şey de yok. yani daha fazla kaybedemezsiniz. bu nedenle artık kendiniz için atacağınız her adım size yeni bir şey katacak, var olan enkaza bakıp üzülmeyin. anahtar kelime sabır. iyi şeyler bir günde bir anda olmaz, adım adım olur. siz de kendinizi yeniden var edin, olmak istediğiniz her şeyi düşünün ve kendinize şunu hatırlatın, siz oturup kendinize acımayı seçmediniz, onun yerine korksanız da ürkseniz de adım atıyorsunuz. hepimiz hayatta farklı şeylerle yüzleşiyoruz, hayatlarımız aynı değil. ama düşüyoruz ve bazılarımız kalkıyor, bazıları oturup bekliyor. bu açıdan sizi çok iyi anlıyorum, her iki duyguyu da yaşamış biri olarak. güçlü durun ama bunu yaparken o artık hissetmediğinizi sandığınız duygularınızı bastırmayın, ve bu dönemde eğer imkanınız varsa terapi alın, yani sadece ilaç desteği yetersiz kalır. eğer bir psikoloğa gidemiyorsanız da "iyi hissetmek" adı altında bilişsel davranışı terapi kitapları var, seri halinde, onu mutlaka öneririm. sizi bu evliliğe iten nedenleri bulmak ve ileride aynı patterni izlememek adına size çok faydası olacaktır.

kendinize çok dikkat edin.
 
eski konularınızı hatırlıyorum, o zaman da sanırım yazmıştım size aile desteğiniz olması çok güzel ve o ilişkiden kurtulmak için kesin adımlar atmışsınız, bu bile ne kadar güçlü olduğunuzu gösterir. kendinizi yıllarca "kurban" rolünde o evlilikte tutmayı da seçebilirdiniz. bu nedenle su süreçte ne kadar zorlansanız da ben sizin ayağa kalkacağınıza ve hepsini geride bırakacağınıza tamamen inanıyorum. bir de dikkatimi çeken şey yazılarınızda, bunda da öyle kendinizi çok güzel ifade ediyorsunuz, bu konuda bu kadar başarılı bir insan da ikili ilişkilerinde problem yaşıyorsa eminim suç karşı tarafındır. yani sadece evlilik değil, hayatınızda da toksik şeyler varsa, uzaklaşın çıkarın. yani cümle kuramaz ya da duygusuz hale gelmeniz şu an sadece geçici bir süreç, ilaçlar karakterinizi olduğunuz insanı değiştirmez fakat şu süreçte kimyanızın sizi negatif etkilemesini engeller, daha dingin olursunuz. şu an içinde bulunduğunuz dönemi yatırım dönemi olarak düşünün, uzun bir savaştan çıktınız, etrafınıza baktığınızda her şey darmadağın yıkık olabilir fakat şunu düşünün artık kaybedeceğiniz bir şey de yok. yani daha fazla kaybedemezsiniz. bu nedenle artık kendiniz için atacağınız her adım size yeni bir şey katacak, var olan enkaza bakıp üzülmeyin. anahtar kelime sabır. iyi şeyler bir günde bir anda olmaz, adım adım olur. siz de kendinizi yeniden var edin, olmak istediğiniz her şeyi düşünün ve kendinize şunu hatırlatın, siz oturup kendinize acımayı seçmediniz, onun yerine korksanız da ürkseniz de adım atıyorsunuz. hepimiz hayatta farklı şeylerle yüzleşiyoruz, hayatlarımız aynı değil. ama düşüyoruz ve bazılarımız kalkıyor, bazıları oturup bekliyor. bu açıdan sizi çok iyi anlıyorum, her iki duyguyu da yaşamış biri olarak. güçlü durun ama bunu yaparken o artık hissetmediğinizi sandığınız duygularınızı bastırmayın, ve bu dönemde eğer imkanınız varsa terapi alın, yani sadece ilaç desteği yetersiz kalır. eğer bir psikoloğa gidemiyorsanız da "iyi hissetmek" adı altında bilişsel davranışı terapi kitapları var, seri halinde, onu mutlaka öneririm. sizi bu evliliğe iten nedenleri bulmak ve ileride aynı patterni izlememek adına size çok faydası olacaktır.

kendinize çok dikkat edin.
Ne kadar güzel izah etmişsiniz, yaşadığım durumu. Bu güzel ve pozitif düşünceleriniz için de ayrıca teşekkür ederim. Çok kitap okuyan bir insanım. Özellikle bu dönemde kişisel gelişim kitapları okumaya özen gösteriyorum. Kendimi güzel ifade edebildiğimi düşünmenize sevindim. Bunda okuduğum kitapların etkisi yadsınamaz. İnsanız neticede. Beşer ve şaşarız. Her insan gibi benim de elbette hatalarım olmuştur evliliğimde. Ama eleştirici süzgecinden geçirdiğimde, karşı tarafın hatalarının yanında pire de deve kalıyor. Vicdani olarak rahatım. Elimden geleni yapmış olmanın verdiği rahatlık bu. Ben evlilik sürecinde de çift terapisi ile ilgili makaleler okurdum. Ve eşime nasıl yaklaşmam gerektiğini biliyordum. Onunla bazen bir psikolog edasında konuştuğum çok oldu. Lakin onunla iletişim kurmayı hiç başaramadım. Çünkü kendini kapatmış durumdaydı. Sürekli benim aynı şeyleri söylediğimi, psikologa ihtiyacı olmadığını söylerdi. Ben onun hayatında anne ve psikolog modelini oynuyordum. Benim özgüvenimi o kadar zedeledi ki. Artık, iletişim konusunda problemlerim olduğunu düşünmeye başlamıştım. Ki bu zamana kadar kimseyle, iletişim problemi yaşamama rağmen. Ben psikolog değildim ama onunla olduğum hayat beni psikolog olmaya mecbur bırakıyordu. Kendini ve hayatı o kadar sevmiyordu ki; Kimsenin de onu seveceğine inanmıyordu. Kişi eğer kendini sevmezse başkalarınında onu seveceğine inanmaz. Ve kendisini gerçekten seven insanlara bu düşüncesini sinyaller yoluyla aktarır. Ve zamanla insanlar gerçekten onu sevmemeye başlar. O zaman da bak işte ben haklı çıktım demeye başlar. Demem o ki bu hayata kimsenin psikolojisini düzeltmeye gelmedik. Herkesin bir aklı ve iradesi var. Kişi,kendi kendinin doktorudur. Şu an hiç olmadığım kadar iyi ve mutlu hissediyorum kendimi. Umarım,zamanla daha da iyi olurum. İlaçlarımı bırakmayı düşünmüyorum zaten. Tekrardan çok teşekkür ederim, içimdeki umut kırıntısını canlandırdığınız için. Emeklemeye başladım. Yürüyüp, koşacağım günlerde gelecek. Sizde çok mutlu olun. Kendinize iyi bakın.❤️
 
Sana şunu diyeyim sadece;
Daha önce zor olabilir ama gerçekten sevdiğin ve sevildiğin bir ilişki yaşadığında ben yeniden doğdum diyeceksin :KK200:
Önce ağlayacaksın, sonra ağladığının mükafatını alacaksın.
Zor olsun, zor olsun ki güzel olsun :KK200:
İnşallah , dediğiniz gibi olur. Güzel düşünceniz ve yorumunuz için de çok teşekkür ederim.❤️
 
Bende bir boşanma yaşadım. Boşanma öncesinde de çok olaylar yasamdim ve bir de küçük kızım var. Antidepresan kullanmıyorum ama sizin gibi hisssizlik durumunu yaşıyorum bazı şeylere üzülmem en fazla bir saatimi alıyor sonra hemen normale donuyorum. Bir yerden okumuştum beyin yapiyormus bunu uzun uzuntulerden sonra daha fazla üzülmemek için. Ama sizin gibi bende merak ediyorum eskisi gibi olacakmiyim diye. Basen bu davranışım başka insanlara bencillik yapiyormusum gibi geliyor. He mutlu muyum hayır mutlu da olamıyorum üzgün de öyle ot gibi yaşıyorum sanki hayatı.
 
Bende bir boşanma yaşadım. Boşanma öncesinde de çok olaylar yasamdim ve bir de küçük kızım var. Antidepresan kullanmıyorum ama sizin gibi hisssizlik durumunu yaşıyorum bazı şeylere üzülmem en fazla bir saatimi alıyor sonra hemen normale donuyorum. Bir yerden okumuştum beyin yapiyormus bunu uzun uzuntulerden sonra daha fazla üzülmemek için. Ama sizin gibi bende merak ediyorum eskisi gibi olacakmiyim diye. Basen bu davranışım başka insanlara bencillik yapiyormusum gibi geliyor. He mutlu muyum hayır mutlu da olamıyorum üzgün de öyle ot gibi yaşıyorum sanki hayatı.
Merhaba, ne kadar geçti boşanmanızın üzerinden ? Düzeninizi kurabildiniz mi ? Her şey insanlar için. Psikolojik destek almanızı öneririm eğer imkanınız varsa. Terapiler iyi gelebilir. Herkesten duyduğum şeylere bakarak, zamanla her şeyin geçtiği. Bekleyip göreceğiz. İnsan oğlu ölüme bile alışıp kendini toparlarken, bizim toparlanmamız an meselesi. Umarım bundan sonraki hayatınızda kızınızla birlikte çok mutlu olursunuz ❤️
 
Merhaba, ne kadar geçti boşanmanızın üzerinden ? Düzeninizi kurabildiniz mi ? Her şey insanlar için. Psikolojik destek almanızı öneririm eğer imkanınız varsa. Terapiler iyi gelebilir. Herkesten duyduğum şeylere bakarak, zamanla her şeyin geçtiği. Bekleyip göreceğiz. İnsan oğlu ölüme bile alışıp kendini toparlarken, bizim toparlanmamız an meselesi. Umarım bundan sonraki hayatınızda kızınızla birlikte çok mutlu olursunuz ❤️
Bosanali dört ay ayrılalı yedi ay oluyor. Düzenimi bozmadım ailem yanıma geldi. Zaten aynı şehirde oturuyoruz ama sürekli gelip git çocuğa bakmak zor oluyordu o yüzden bir sureligine benim yanimdalar. Bilmiyorum zamanla geçer mi ben hep geçti dedim ama başıma başka şeyler geldi bunlardan korkuyorum. Ve çok yorulduğumu hissediyorum. Hem çocuk hem hayata tutunma bilmiyorum ya bazen çok umutsuz oluyorum
 
İnşallah , dediğiniz gibi olur. Güzel düşünceniz ve yorumunuz için de çok teşekkür ederim.❤️


Benim eşimden önce yaşadığım ilişkim öyleydi.
Ayakta uyumuşum resmen.
Adam hem benimle hem de başkasıyla berabermiş.
Sonra hastalandım uzun süre hastane de yattım.
Sosyal medyaya bir baktım ki nişanlanmış :)
Çok ağladım, öldüm dirildim.
Ama sonra eşimle tanıştım.
Yatsam kalsam şükretsem az.
O zamanlar ne kadar ağladıysam şuan gülüyorum.
Sende öyle düşün.
Mutlaka karşına güzel biri çıkacak :KK200:
 
İlac etkisi kesinlikle. Ben de bosandim ve ardindan psikolojik tedavi durumum oldu cok ani bi kararla biraz da babamla problemlerim vardi annem babam zaten ayri yillardir o problemlerinden kacmak icin evlenmistim 1 sene surdu bosandim o
zaman aynen boyle dusunuyordum 10 sene gecti su an hayatimin tadini cikariyorum 😇 eski keyifli neseli hallerime döndüm her halime çok şükür diyorum.
iyi ki bosanmisim hayatimda aldigim en dogru kararmis beni yoran paranoyak alingan biriyle ömrümü heba etmedim.
Ozetle gececek bu günler
 
Benim eşimden önce yaşadığım ilişkim öyleydi.
Ayakta uyumuşum resmen.
Adam hem benimle hem de başkasıyla berabermiş.
Sonra hastalandım uzun süre hastane de yattım.
Sosyal medyaya bir baktım ki nişanlanmış :)
Çok ağladım, öldüm dirildim.
Ama sonra eşimle tanıştım.
Yatsam kalsam şükretsem az.
O zamanlar ne kadar ağladıysam şuan gülüyorum.
Sende öyle düşün.
Mutlaka karşına güzel biri çıkacak :KK200:
Sizin adınıza çok sevindim. Umarım çok mutlu olursunuz ❤️
 
İlac etkisi kesinlikle. Ben de bosandim ve ardindan psikolojik tedavi durumum oldu cok ani bi kararla biraz da babamla problemlerim vardi annem babam zaten ayri yillardir o problemlerinden kacmak icin evlenmistim 1 sene surdu bosandim o
zaman aynen boyle dusunuyordum 10 sene gecti su an hayatimin tadini cikariyorum 😇 eski keyifli neseli hallerime döndüm her halime çok şükür diyorum.
iyi ki bosanmisim hayatimda aldigim en dogru kararmis beni yoran paranoyak alingan biriyle ömrümü heba etmedim.
Ozetle gececek bu günler
Bende şu an iyi hissediyorum kendimi çok şükür. Küllerimden doğuyorum sanki... Hayattan tat almaya başladım. Artık düşünmediğimi fark ettim. Kitap okumaya başladım. Kafamı meşgul ediyorum. Tabi bunda ilaçların etkisi yadsınamaz. Sizin adınıza da çok sevindim. Dilerim hep mutlu olursunuz...❤️
 
X