- 3 Ekim 2010
- 11.501
- 3.820
- 448
- Konu Sahibi aylakmadame
- #141
Bana çok tepki gelir şimdi, ama ben çocuklara karşı bi şey hissetmiyorum. Hani sopayla da kovalamıyorum, yanlış değerlendirilmesin. Bir aciziyet yaşarlarsa hemen korur kollarım. Ama görünce "aaaay yerimm falan dediğim çocuk yok gibi bi şey. Arkadaşlarım hep şaşıyor nasıl olur sa bi şey hissetmiyorsun diye, yargılayanlar bile oldu.
Numara mı yapayım, ya da hazır hissetmeden çocuk mu yapayım elalemin baskısı için? Kendimi uygun görmeden bu fikirlerimi eritmeden girişmem zaten.
Bana yük gibi geliyor, hatta anneme bile şaşıyorum nasıl bakmış yürek mi yemiş diye. Sanki hayatına engel oluyor gibi geliyor, her şey ona göre yönleniyor.Çevremdeki şımarık çocukları gördükçe de içim soğuyor, her şeye karışmaları falan eve gelince taş taş üstünde bırakmamaları, sürekli bi şeyler istemeleri, sevdikçe şımarmaları, iki yetişkin bi araya gelince iki laf ettirmemeleri....
ne bileyim, fazla geliyor bana.
Bende aynı durumdayım. Bir rahatsızlığım var ve doktor bana çocuk yapman lazım, ileri de çok geç olabilir diyor ama ne maddi ne manevi hazır değilim. Şuan işle evi zor birlikte götürüyorum, ne bileyim gezmeyi de seviyorum, alışveriş yapmayı da. Halim olmaz kendime sandwich yapar geçerim vs. ama çocuk olunca düzen gerekecek, hastalığı olacak, gece kalkman gerekecek, önceliğin hep o olacak. Hep bunları düşündüğümden sanırım rüyalarımda hep bebekler görüyorum..
