• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Olmak ya da olmamak

Uykusuzluktan ölüyorum:) kendime bakamıyorum, eski sosyal hayatımı özlüyorum, ne gezermişiz hey gidi..

Ama iyi ki anne olmuşum diyorum. Hem de bir minnak bebeğim varken ve onunla baş edemezken yeniden hamile olduğumu öğrendim, süpriz oldu.

Ama eğer süpriz şekilde gelmese bu bebekler benim gibi hesap kitapçı, mükemmelliyetçi biri asla anne olmaya hazır hissedemez ve hep ertelerdi:)
 
Nasıl bir hazır oluş bekliyorsun bilemiyorum ama hayat standartlarınla da alakalı olmakla beraber öyle çağ açılıp çağ kapanmıyor bebek sahibi olunca. tabii hiçbir şey bedava değil ama hayatın da bir parçası olarak görmek lazım. Bebeğinin huyu suyu, kişiliğine bağlı olarak şanslıysan ve çok absürd alışkanlıkların yoksa eski alışkanlıklarını neredeyse aynı şekilde devam bile ettirebilirsin. Akışa bırakınca yapıp yaşamanın düşünmekten daha kolay olduğunu göreceksin.

Kısmete ve o bebeğin ruhu yaratılmış ve bedenlenmeyi bekliyorsa senin benim planlarımın pek ehemmiyeti olmadığına inanan bir insan olarak bir önceki paragrafta yazdıklarım da dahil olmak üzere hiçbir önlem ya da isteğin bu konuda etkisinin olmadığını düşünüyorum gerçi. Hayırlısı ne diyelim.
 
Anlatılmaz yaşanır bir duygu. Yaşın kaç bilmiyorum ama huyum suyum belli oturdum ben oldum diyorsun ya. Anne olmadan sen sen değilsin diyeyim. Bir kadın için milat. Kalbinde hiç bilmediğin hiç tatmadığın bir duygu. Hayata karşı kendine karşı çevredekilere karşı sınırların değişiyor. Hem çok savunmasız hem çok güçlü oluyorsun. Çok güzel ve çok zor insan başa gelmeden bilemeyeceği bir duygu için nasıl hazırlanabilir ki. Uykusuz gecelere hazır hisset desem şimdi yaşadığınla kıyaslarsın yanıltır. O yatağında huzurla mışıl mışıl uyusunda sen 4-5 saat uykuylada gülümsersin
 
Kizim mis kokulum bitanecigim minnakim benim dunyayi bir tarafa koysalar tirnagina degismem yavrumu. Eve gelince ustume atlar anne meme meme resmen tecavuzcu coskun modunda sipa :) isi bitince anne bitti deyip ellerini acar bide beni oper ohhh mis mis gunun tum yorgunlugu bitti. Hic planimizda cocuk yoktu y.lisan yapiyordum calisiyordum ustune ustluk kamuya gecmek icinde kpss calisiyordum hamilesin deyince hemsire bi tuhaf oldum ama onunla herseyi birlikte basardik y.lisans bitti dili tamamladim Kpssyle atandim. Yani ugur bocegim oldu o benim. Gezmemden tozmamdan hic geri kalmadim sukur yavrumu veren rabbime darisi tum isteyen dua ile yalvaranlara
 
Beni daha programli hale getirdi bebis. 4aylik suan. evdeyken ev isleri aksayabiliyo cok takmiyorum yani utuyu yarina birakabiliyorum filan. Disari cikarkende (mama veriyorum bu arada) yeme saatino ayarliyorum. Mesela 12de yediriyorum altini degistiriyorum hemen 12.30 gibi cikiyorum ki bebek daha 3saat sonra yicek. 3saat rahatim. Geziyorum alisveris yapiyorum arkadasima gidiyorum. Benim hayatimi olumlu yonde etkiledi yani. En onemlisi senin sakin olman. Herseye stres yapmicaksin ozaman hersey halloluyo
 
hiç bana göre değil malesef
en azından 4-5 sene daha
hayatımı bitirecek gibi geliyor
ama her şeyi aynı anda yapan anneler var onları takdir ediyorum
ben öyle olamam sanırım
 
idrakyollariiltihabi .!.:
Heh tam benlik bir konu :) ben su meşhur yanlışlıkla hamile kalanlardanim. Yeterince önlem almayıp sonra "vallaha da kazayla oldu" diyen aklı evvellerden hanı. Tenasul uzvumun niceliklerine vakıf olmamissam demek ki. Velhasili kurtaja karşı oldugumdan çatır çutur dogurdum sipami. Mükemmel bir anne olacagimi hiçbir zaman dusunmedim ki öyle bir şey yok zaten.
"Gadan alam oguulll sana gelen bana gelsin oguul" demiyorum hanı. Ben birey yetiştirmek istiyorum bana bağımlı bir ruh hastası değil. Gadasi nasıl aliniyorsa almayacagim. Kendi alsın baane. Gada ne onu da bilmiyorum zaten.

Yerkurede hiçbir canlıyı oğlumu sevdiğim kadar sevmedim. Ona gelebilecek herhangi bir zararin ihtimali bile beni uzuyor. Ama...

Ama anne olmak çok zor. Gerçekten çok zor. Hayatından feragat etmen gerekiyor bir kere. Arkadaşlarından, alışverişten, sosyal hayatından ve de. İki aylık oğlanın ağzından akan salyalara bakıp vizyondaki filmleri dusunemezsin mesela :) bir canlının tüm sorumluluğu senin üzerinde ki parantez açıp okul öncesi öğretmeni olduğumu belirteyim. Anne isen eğitim ve bilgi ise yaramıyor . genzine süt kaçan bebeği görünce hiçbir bilgi ise yaramıyor. Anneeaaaa diye bagiriyorsun kazık kadar halinle.

Evet iyi ki anne olmusum iyi ki oğlum olmuş. Ama keşke hazır oldugumda anne olsaymisim. Söyleyeceklerim bu kadar. Gidip oğlanın kokan bezini temizleyeyim. Belki bezde oluşan desenlerden bir dünya kurarim kendime ahshajsjs.
Genişletmek için tıkla...


Allahım ben de diyodum böyle yanlışlıkla hamile kalan komik bi kız vardı nerde o diye nickini bi türlü hatırlayamamıştım.
Ben de o meşhurlardanım, nasıl becerdiysem artık düğünden 5 hafta sonra öğrendim gebeliğimi.
Sanırım bizim için en iyi korunma yöntemi bi müddet selam bile vermemek (: (:
 
cerebrum77 .!.:
Nasıl bir hazır oluş bekliyorsun bilemiyorum ama hayat standartlarınla da alakalı olmakla beraber öyle çağ açılıp çağ kapanmıyor bebek sahibi olunca. tabii hiçbir şey bedava değil ama hayatın da bir parçası olarak görmek lazım. Bebeğinin huyu suyu, kişiliğine bağlı olarak şanslıysan ve çok absürd alışkanlıkların yoksa eski alışkanlıklarını neredeyse aynı şekilde devam bile ettirebilirsin. Akışa bırakınca yapıp yaşamanın düşünmekten daha kolay olduğunu göreceksin.

Kısmete ve o bebeğin ruhu yaratılmış ve bedenlenmeyi bekliyorsa senin benim planlarımın pek ehemmiyeti olmadığına inanan bir insan olarak bir önceki paragrafta yazdıklarım da dahil olmak üzere hiçbir önlem ya da isteğin bu konuda etkisinin olmadığını düşünüyorum gerçi. Hayırlısı ne diyelim.
Genişletmek için tıkla...

Haklısın. Dünyaya gelmesi gerekiyor demek ki rızkı varmış ben de hemfikirim..
Yani öyle sürekli dağ tepe tırmanan biri değilim işin aslı. Ama ne bileyim eve tıkılıp kalmayı da pek sevmem. İnşallah insanlardan çok çekinmeyen bi bebek olur :)
 
kuskoysunlaryoluna .!.:
Ben de 4 aylık evliyim,23 yaşındayım. 7 yıldır birlikteydik eşimle,birlikte büyüdük ama aynı evde yaşamak gerçekten farklıymış. Evliliğe alışmadan çocuk düşünmemek lazım bence.

Birkaç yıl düşünmediğimiz halde etraftan ne zaman ne zaman diye sorduklarında bunu konuşurken buluyoruz kendimizi. İnternetten bebek arabası bakarken yakalıyorum kendimi :-)

Maddi manevi hazırlıklı olmak istiyoruz şu an hem yaş olarak hem manevi olarak kendimi hazır hissetmiyorum ben mesela,eşim de öyle.
Çocukları çok severim,ama etkilensem de şu an istemiyorum mesela. Nasıl bi anne olurum bilmiyorum ama çok duygusal olduğum için biraz o olgunluğa ulaşmam gerek sanırım:)
Çok güzel bi konuya değinmişsin takipteyim.
Genişletmek için tıkla...

Evliliğin ilk aylarını hamile geçirmek demek, aynı evde yaşamaya çalışırken edilen kavgalar + duygusallıktan ileri gelen durmaksızın zırlama + tam böyle en heyecanlı zamanlarda adamın birden "oh yo hayır ona zarar veremeyiz" demesi üzerine pek de öyle heyecanlı geçirememe (ve çocuk olunca nolcak lan diye üzülme) + bi adamın üstüne tir tir titremesi ama seni naparsa yapsın memnun edememesi..

Yok azıcık daha bekleyin siz (:
 
elbetten öncesi ve sonrası diye ayrılıyor hayatın,
eksi ve artıları yan yana koy birde öyle bak tabloya,
sadece şunu diyebilirimki çocuk olduğunda birçok şey artık eskisi gibi olmayacak demektir..
 
aylakmadame .!.:
Allahım ben de diyodum böyle yanlışlıkla hamile kalan komik bi kız vardı nerde o diye nickini bi türlü hatırlayamamıştım.
Ben de o meşhurlardanım, nasıl becerdiysem artık düğünden 5 hafta sonra öğrendim gebeliğimi.
Sanırım bizim için en iyi korunma yöntemi bi müddet selam bile vermemek :-) :-)
Genişletmek için tıkla...

Düzen ve plan konusunda obsesisifim ben. Tuvalete bile planlı giderdim. Su anda karşımda içinden taşan pantolonlara gülümseyen bir utu sepetim, bebek için yapılmış alisverisin neticesi olan masadaki bez ve mendil yığınları, dün akşamdan kalan bulasiklar var. Normal şartlarda böyle bir manzarada "deliyim gözü kara deliyim yakarim kirli bezleri yakarim" diye bogurup balkondan kacmam lazimdi ama ben oğlum en çok bu saatlerde gulup oynadığı için onunla oynuyorum. Planlı hayat diye bir şey yok artık :)

Eklemeyi unutmusum anneligin bendeki en olumlu etkisi insanlara karşı daha sabırlı ve hosgorulu oldum. Kimsenin gözüne ketçap sıkıp serçe parmağıni mandalla ezmek istemiyorum artık. Yanı en azından serçe parmağı değil. Baş parmak ezilebilir.
 
Annelik çok güzel bir şey ama 2. yapmayı düşünmüyorum neden dersen bakması büyütmesi fln hiç sorun değil... hastalık ve hayat sorumluluğunu çok birebir hissediyorum çocuğumun . ona hissettirmiyorum tbi zaten 16.5 aylık ama hasta olduğunda çok ama çok yıprandığımı hissediyorum içimden. bu yüzden böyle büyük bir sorumluluğu tekrar istemiyorum kazayla olmazsa. tek çocuk iyidir.
 
aylakmadame .!.:
Evliliğin ilk aylarını hamile geçirmek demek, aynı evde yaşamaya çalışırken edilen kavgalar + duygusallıktan ileri gelen durmaksızın zırlama + tam böyle en heyecanlı zamanlarda adamın birden "oh yo hayır ona zarar veremeyiz" demesi üzerine pek de öyle heyecanlı geçirememe (ve çocuk olunca nolcak lan diye üzülme) + bi adamın üstüne tir tir titremesi ama seni naparsa yapsın memnun edememesi..

Yok azıcık daha bekleyin siz :-)
Genişletmek için tıkla...

Durum zannettiğimden de kötüymüş :KK48:
Zaten duygusal olarak iniş çıkışları fazla olan biriyim,herhalde o zaman eşim delirir:)
Çok güzel anlatmışsın gözümde canlandı :-)
 
aylakmadame .!.:
Merhaba arkadaşlar;

Bilmem benimle aynı durumu - ya da dumuru- yaşayan var mı ama; ben sanırım anne olmaya hazır hissedemiyorum kendimi.

Siz yeni anneler, eski anneler, kendini iyi gören ve kendinden hoşnut olmayan annelerden fikir istiyorum. Hem belki benim gibi birçok kişiye de yararı dokunur.

Sizler anne olmadan öncesi ve sonrası olarak hayatınızı nasıl görüyorsunuz?

Annelik öncesini hayatınıza ne kadar devam edebiliyor ve ne kadar kendinize bakabiliyorsunuz?

Fikirleriniz için şimdiden çok teşekkür ederim.

Sevgiler.
Genişletmek için tıkla...
ben de düşünmüyordum taaa ki Doğan Cüceloğlu nun kitaplarını okuyana dek
resmen bende annelik hevesi oluşturdu ben de yapabilirim iyi bir çocuk büyütebilirim dedim...çünkü korkum çocuğumu iyi yetiştirememekti
siz neden istemiyorsunuz?
(hala bekarım gerçi daha var ama..)
 
Böyle bilinçli anneleri görmek çok mutlu ediyor beni.

Çok sevimli, evde neşe,ses olur, agucuklar yapar sevimli olur diye hazır olmadan çocuk yapmayı doğru bulmuyorum ben.
Manen hazır olunmalı her şeyden önce. Ona göre bir yaşam düzeni oluşturulması gerektiğinin bilincinde olmalı. Sonra depresyona girilmemeli bu sebeple. Sağlıklı bir anne olup sağlıklı evlatlar yetiştirebilmek için hazır hissetmek önemli.

İstemek ayrı. Şu an bir yıllık evliyim, zaman zaman ben de isteyebiliyorum ama kendimi dinlediğimde biraz daha zamanı var diyorum. Bu ben de annelik hissiyatının gelişmediğini göstermiyor.

Ama anne olmak çok sabırlı, özverili, donanımlı, fedakar olmayı gerektiriyor diye düşünüyorum. Çiçek yetiştirmiyoruz sonuçta. İnsan yetiştiriyoruz.

Umarım hak eden ve isteyen herkes çocuk sahibi olabilir.
 
Annelik çok güzel bir şey ya çok güzel bir duygu iyi prensesim var şuan onsuz hayat çok zor geliyor

Evlendigimiz de hemen çocuk yapmadık iki sene zaten yaşım küçüktü

eşimle ne yapmak istiyorsak yaptık bol bol gezdik tozduk konser di gezmeydi ne varsa yaptık içimiz de keşke şunu yapsaydik demedik

ve şuan prensesim var onla geziyoruz artık allah bin kere razi olsun annem var sinemaya konsere gezmeye nereye gidersek bırakıyoruz

en büyük destekçim iyi ki var
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Hayatım, yeni gelişmeler ve başarısızlık hissi
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
1K
ebrulimm3232
E
P
Evlilik kafa karışıklığı, sorgulama??
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
4K
MFF
M
P
Açık Kalp kapakçığı ameliyatı süreci
Yorumlar
0
Görüntüleme
157
prensesmari
P
Zeybikk
Davranışlarını çözemiyorum ne yapmam lazım?
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
1K
vilora
vilora
O
Kendimi kötü hissediyorum
Yorumlar
19
Görüntüleme
549
kahveyay
K
Back
X