45 yaşındayım,kendimi nasıl ifade edeceğimi de bilmiyorum,eşimin hep ben bilirim sen birşey anlamazsın tavırları,ailemizi ilgilendiren maddi konularda dahi beni önemsemeden benimde fikirlerimi sormadan kendi başına arkamdan bir şeyleri yapması,ben bir şekilde öğrenip tepkimi verdiğim zamanda beni kaale almadan sana mı soracağım deyip hep kendini haklı çıkarması evliliğimiz boyunca hiç hatasını kabul etmeyip özür bile dilememesi bir şekilde haklıyken hep beni haksız,suçlu duruma düşürmesi.(ama konu benim arkadaşlarım,ailem olunca onun isteğine göre davranmam gerekiyordu)bu tavırları zaten alıngan bir yapım vardı dahada alıngan ve takıntılı olmama sebeb oldu,dolayısıyla iki gün iyiysek üç gün tartışma derken bundan üç yıl önce eşimden ben kendi isteğimle ayrıldım ama yapamayıp bir şekilde 5 ay sonra sanki hatalı olan benmişim gibi eşime yalvararak ikna edip barıştık, ama her tartışmamızda ben giderim deyip durdu ve en sonundada beni suçlayarak evi terk etti.Benim ayrılmak için o kadar sebebim varken ayrılamadım,ama finali eşim yaptı Ayrıldıktan sonrada bir kaç ay eşimi ikna etmeye çalıştım yalvardım, bana zamana bırkalım deyip durdu ama konuştuğu tanıdıklarımıza beni suçlayarak olmaz diyormuş eşim şu an benimle hiç bir şekilde iletişime geçmiyor,umursamıyor bu kadar kolaymı vazgeçmek,unutmak.
