Bir insanın yaşlı olması onun böyle etrafı huzursuz etmesine, hayatı çekilmez kılmasına sebep olabilir mi?
Ben insanları yaşlı ya da genç olarak ayırmıyorum mesela. Saygıyı, sevgiyi, hürmeti hakediyorsa hakettiği gibi davranıyorum, yok etmiyorsa da yüzüne bile bakmıyorum. Ama sizin mecburi bir durumunuz var. (gibi görünüyor)
Bütün çocuklarını biri araya toplasanız ve artık dönüşümlü bakmanız gerektiğini söyleseniz? Belki de denemişsinizdir bilemiyorum tabi...
Eğer kabul etmezlerse bir bakım evine götüreceğinizi söyleseniz?
Hani sınav falan diyoruz tamam da, bir insana yardımcı olmak bakmak, sevaptır da... Ona bakan insanların hayatları kararıyor, sizin annenizi düşünüyorum, ömrü boyunca bu kadına bakmak zorunda mı ? Onun rahata ermesi için bu kadının ölmesi mi gerekiyor.
Bence dönüşümlü bakmayı kabul etmezlerse, (maaşı da varmış zaten) bakım evi iyi fikir...
Yazık annenize yahu... gerçekten üzüldüm...
