Ölüm korkusu

Ben de ölümden, ölüden, mezarlıktan korkardım. Ta ki geçen yıl babamı kaybedene kadar. Ölüye bakmaktan korkmaz oldum. Mezardan korkmuyorum aksine mutlu oluyorum yanına gidince. Toprak atılırken de gördüm. Içim acıdı. Canından bir parça. Ama bu ayrılık ebedi değil. Biliyorum ki asıl buluşma diğer dünyada. Sevdiklerini kaybedenler ölümden daha az korkuyorlar bence.
 
Ölünce farkında olmayacağımız için sorun yok toprak atmışlar atmamışlar fark etmez
Kadavra olarak kullanılmayı düşünebilirsiniz toprak altına koymazlar böylece
 
Bu konuyu görünce dayanamadım. Bu aralar ciddi anlamda bu korkuyu yaşıyorum. Hatta kalp çarpıntısı nefes darlığı yaşamaya başladım bu düşüncelere odaklanınca. Umarım bu korkuyla başedebiliriz...
 
Ben bazen ölsem de kurtulsak diyorum. Ama ölüm un ne ,zaman gelecegini Allah bilir belki yarin bunu okuyanlardan biri yok olacak 😂 bilemeyiz
 
Ölüm korkum hiç yok. Neden korkayım ki. Şu dünyanın haline bir bakın. Açlık tecavüz şiddet hırs hersey iğrenç. Bu dünyada yaşamayı becerebiliyorsak eminim ölümle de başa çıkabiliriz. Hem insanoğlu sevgiyle yaratıldı, en sevgiliye dönücez ölümle. Aslına bakarsınız huzur bile duyulabilcek bir olay ☺️ çocuklarımı büyütüp kendi başlarının çaresine bakabilecek hale getirecek kadar vakit istiyorum, sonra ben hazırım 😊
 
Banada arada oluyor gece yataga yattıgım an içim bi tuhaf oluyor. Ölünce napıcaz birdaha dünyaya gelememek yaşayamamak çok ürkütücğ geliyor. Kıyamet koptuktan sonrası düşündükçe ağlıyorum. Eşimi çocugumu ailemi görememek ayy bak yine geldi aklıma ben kaçıyorum bana ağır geliyor :)
 
Back
X