Aslında bu konuları bende fazla derine girmeden düşünmek istemiyorum çünkü bazı konular insan aklının alamayacağı bir nitelikte oluyor ama bildiğim duyduğum kadarıyla ölüm zamanı sadaka ve dua ile değişebiliyor bununla ilgili hadisler okumuştum dua en büyük ilaç boşuna demiyorlar dua ve sadaka ile ömür uzunluğu yaşanıyor arkadaşım bende inanıyorum bu kanıya
Canım ben olayın dini boyutunu bilemiyorum ama seni çok iyi anlıyorum.
Bende 5 yıl önce kaybettim annemi hastaneye yattıktan 21 gün sonra.
Hastalığının teşhisi bile konmamıştı ve ben hep doktorları suçladım, keşke dedim keşke daha iyi daha başka bir hastaneye yatırmış olsaydık.
Hala aynı düşünceye sahibim yıllar geçmiş olsada.
Ama bir de şu yönden bakıyorum hastanede 8 ay boyunca komada kalıp iyileşen bir hasta vardı.
Benim annemin de görecek günü olsaydı isterse 1 yıl sonra olsun iyileşmez miydi?
Bilemiyorum tam olarak aklım tam yetmiyor ama annemi çok özledim.
Bazen ağlıyorum ve farkediyorum ki hala aynı acı.
Azalmıyor sadece alışıyorum...
ölüm saati değişmedi ve gitti 1 yıl 1 ay 16 gün önce babam. hiç unutmadım her saniye aklımda. gözlerim hazır kıta, bi duruş gördüğümde, bi bakış hissettiğmde hatta küçük bi kızın ''baba'' dediğinde ve ben duyduğumda...hep hatırlıyorum.seni çok seviyorum canım babam. aslında söyleyecek çok şey vaar ama yine susuyorum.kalbim konuşsun.özledim özledim özledim ama körelmedi duygularım. acım hep aynı şiddetinde, hiç çözlmedi boğazımdaki düğüm. yutkunmak o kadar zor ki
Allah rahmet eğlesin canım.
öyle zooorrr kii.. insan içine çıkmak bile istemiyorum. yalancı gülümsemeler, samimiyetler.. annem yok diye kafamı okşamalrından öyle nefret ediyorum ki..öyle yabancı geliyor ki o eski suratlar şimdi..
oysa ben ANNEMLE HERŞEYmişim, ANNEMSİZ HİÇBİRŞEYmişim.. yeni anlıyorum. çok geç ama...
mezarında saatlerce oturup ağlıyorum, affet beni anne, sana hakettiğin gibi yeterince iyi bir evlat olamadım, iyileştiremedim seni.. herşeyi bilen kızın hiçbişi bilmiyormuş oysa ki annemmmmmmm. defalarca af diliyorum.. helallik istiyorum. ve en acısı da ne biliyor musunuz : sağıma, soluma, önüme, arkama bakıyorum, KİMSE yok. birtek annem var.. o da çaresizce yatıyor önümde.. ne babam ne kardeşim ne eve gelip giden akraba ve arkadaş görünümlü kimseler..
BEN O MEZARA TEK GİDİYORSAM, KİMSEM YOKTUR ANNEM.. işte o yüzden ne kimsenin telefonlarını açıyorum, ne kimsenin bize gelmesini istiyorum. elimde olsa memleket değiştircem de, annemin olduğu toprağı bırakıp gidemem
ahhhh!! sen beni çok ağlattın. bana beni anlattın..bilmezmiyim mezarlık nöbetlerini..taşına sarılıp ağlamaları. 7 ay önce gelinliğimle gittim nikahımdan sonra. son gidişim o oldu. gidemiyorum. çünkü ben oraya her gidişimde, babamla döneceğim umuduyla gittim. 5 ay boyunca hergün ordaydım. birgün hiç unutmuyorum, güneşin altında ne kadar saatlerce kaldıysam eve geldiğimde bacağımın güneşten yandığını gördüm. kaynar su dökülür ya öyle bi acı verdi bikaçgün. nasılsa farketmedim o an. sonra etrafıma bakmalar o yalancı ve yabancı dediğin yüzler varya, böyle ruh hallerinde hep gösteriri kendini. onların güldüğünü gördükçe kalkıp tokat atasın gelir. benim babam öldü sen benim karşımda nasıl gülebilirsin diye bağısarın gelir. o an herkesin seninle yas tutmasını,yemeyip, içmemesini istersin, en azından karşında. o acı hiiiççç bitmicek bunu sakın bekleme, sadece alışacaksın. hatta ses tonunu unutmaya başlıcaksın. rüyaların seninle dalga geçicek. ben zaman zaman uyandığımda dakikalarca tavana bakıyorum,hala acaba rüyamıydı kabus muydu? babam öldü mü gerçekten diyorum. kafam yerine sonra sonra geliyor.ÖLMEKTEN HİÇ KORKMUYORUM, BEKLEYENİM VAR ARTIK.
canım msj gönderdim ama kutun dolmuş.yaşadıklarının aynısını 3 yıl önce yaşadım.annemi kaybettim bende. ve kendimi suçladım hep çoook zor günlerdi çoook.Allah yardımcın olsun.
çok sağol cnm.. bu arada mesaj kutumu temizledim.
Allah rahmet eğlesin anneciğine.. çok zor canım.. bütün gücüm tükendi gitti.. zorla duruyorum ayakta.. zoraki yiyişler, zoraki yürüyüşler, zoraki konuşmalar, bazen de zoraki gülüşler.. zoraki bi hayat işte.. Allah yardım etsin bizlere..
tabutların üzerinde olan yeşil örtülerde bile yazar bu allahın bize bahşettiği ömür, nefes ne bir salise ileri ne bir salise geridir die.sen doktorları sucluosun belki ama ölüm öyle bişeyki bize geldikten sonra hep bahane ararız ya böyle yapsaydık böyle olsaydı kurtarabilirmiydik die.insanın vicdanını rahatlama hissiyatıdır bu.bende babamı kaybettim 5 sene önce hastanedeydi ve birden nefes alamadı o an hiçbi doktor yoktu çünkü buna rabbim müsade etmedi alcak nefesi yicek ekmeği içecek suyu okadardı annemde sonra cok kötü oldu doktor yoktu hemşire yoktu die ama sonra oda anladıki bunlar insanın bahaneleri.rabbim ol demezse hiçbişey olmaz allah doktorun elini ayagını bagladıktan sonra annenin iyileşmesine izin vermedikten sonra dünyadaki bütün doktorlar birleşse yine bişey yapamazlardı içini rahat tut lutfen acı çok büyük sen rabbime sıgınarak acını hafiflet gözünü actıgın hergüne cok cok sükret ve annene bol bol dua et...
anlıyorum canım yaşamayan bilmez ruh gibiydim.saçlarım beyazladı 15 gün içinde.sana tavsiyem kimseye güvenme hiçkimse ama hiçkimse dost değil.artık yalnızsın bu dünyada.çevrendekilerin çoğu nasıl düştüğünü görmek için arayıp soruyor yanına geliyor.gözünü korkutmak gibi olmasın ama bundan sonraki hayatın öyle zor ki kendine bakmaktan başka çaren yok.
Ölüm, her olay gibi, Allah'ın dilemesiyle hayır ve hikmetle gerçekleşir. Bir insanın doğum tarihi nasıl belliyse, aynı şekilde ölüm tarihi de daha o doğmamışken, dakikasına, saniyesine kadar bellidir.
ölümün sebebi, ne bir kaza, ne bir hastalık, ne de başka bir şeydir. Bütün bu sebepleri yaratan Allah'tır. Kaderimizde belirtilen süre dolduğu zaman, herhangi bir tanesi nedeni ile hayatımız sona erer. Ve insan, elindeki tüm maddi imkanını seferber etse dahi, kendisi için belirlenmişolan ölüm zamanından bir an bile fazla yaşayamaz. Kuran'da bu İlahi kanun şöyle haber verilir:
Allah'ın izni olmaksızın hiçbir nefis için ölmek yoktur. O, süresi belirtilmişbir yazıdır... (Al-i İmran Suresi, 145)
Evet oku araştır ama anneciğin için tek yapman gereken bol bol dua etmen, ama asla sebeplerinin üstüne gitme çünkü Allah en iyisi bilendir. Allah rahmet eylesin başın sağolsun canım
elimden geldiğince hergün gitmeye çalışıyorum, beni gören teyzeler "hergün gitme kızım, azap verirsin ölüye" diyorlar.. akşam geç saate de kalma diyorlar.. aklını kaybedersin diyorlar.. bugüne kadar hiç aklıma böle şeler gelmemişti.. çünkü canım annem diyordu ki, ölüden değil diriden kork diyordu hep.. önceden mezarlıktan çok korkardım.. şimdi canımın parçası orada yatıyor ya, koşa koşa gidiyorum mezara.. merhametle yaklaşıyorum her mezara.. üzüntüyle, acıyla.. ama asla korkuyla değil artık..
annem vefat ettiğinde evde yemekler pişti.. gülündü.. sohbetler edildi.. nasıl çıldırdım nasıl çıldırdım.. ama hep kendimi tuttum.. bazen yalvarıyorum, "Allahım nolursun annem rüyama girsin, iyi olduğunu, azap çekmediğini öğreneyim yeter" diye.. bazen giriyo rüyalarıma, öyle gerçekçi ki, tenini hissediyorum resmen.. sesi yok kulaklarımda.. benim adımı nasıl sölerdi, o bile gelmiyor aklıma.. ve günleri bile karıştırıyorum artık..
çoğu zaman gözlerim yollarda.. sanki hep gelecekmiş gibi.. içimde bir kuşun kanat çırpması gibi tarifsiz bir heyecan.. sanki hep gelecek.. ne diyeyim bilmiyorum ki.. hayat bir anda nasıl altüst olur, nasıl bütün yüzler tersine döner; çok acı birşekilde anladım.. üstesinden gelemiyorum, çünkü bana candan yardım edecek O tek insan yok artık.. mekanları cennet olsun canlarımızın..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?