- 25 Mart 2012
- 18.080
- 43.183
- 798
Rahmetli babacığımı gördüm. Yanı başımızda son nefesini verdi zaten... Elini de öptüm, yanaklarını da. Melek oldu, gitti... Bebek gibiydi, babam gibiydi, yalnızca nefes almıyordu... Bilmiyorum, belki de ahiret inancına, ölümden sonrasına, daha mutlu, hastalık olmayan, üzüntü olmayan bir yerde tekrar buluşacağımıza, onu sımsıkı kucaklayıp tekrar tekrar öpebileceğime inanmanın verdiği bir teslimiyettendir.
Hayatın anlamsızlığı hissi demişsiniz, ben hayatın değil ama dert edindiğimiz sıkıntıların boşluğunun daha derinden farkına vardım. Hastalık sürecinde de bunu hissediyordum ama etrafımdaki insanların hareketleri bunun boşluğunu iyice çarptı yüzüme. Hissizleşme de denebilir ama bence bu da bir tür farkındalık.
Bende anneciğimi 15 gün önce kaybettim. Kanser hastasıydı yedi ay zorlu gecen bi mücadelenin ardından kaybettim. Sizinle aynı duyguları paylaşıyorum. Hayattan ziyade bende suan dert edindiğimiz şeylerin ne kadarda gereksiz olduğunu düşünüyorum. Benimde tek tesellim öldüğündeki acıların dinmişliği ve yüzündeki huzuru görmek. Umarım orada çok daha mutludurlar. Sanırım bundan sonra kolay kolay bişeyleri dert edinmem bu hayatta diye düşünüyorum. Bakalım zaman ne gösterecek.
Çok teşekkür ederim.Başınız sağolsun .
var.Hayat bu hepimiz birgün öleceğiz bunu kabullenmek dildede olsa kabullendiğimiz bir durum
buna inandığımı kabullendiğimi düşünüyordum düne kadar
Hayatımda ilk kez ölü bir insan gördüm ve karma karışık bir ruh hali içerisindeyim neden
Ve bu kesinlikle korku değil
varmı böyle bir durum mu yaşayan
Bende anneciğimi 15 gün önce kaybettim. Kanser hastasıydı yedi ay zorlu gecen bi mücadelenin ardından kaybettim. Sizinle aynı duyguları paylaşıyorum. Hayattan ziyade bende suan dert edindiğimiz şeylerin ne kadarda gereksiz olduğunu düşünüyorum. Benimde tek tesellim öldüğündeki acıların dinmişliği ve yüzündeki huzuru görmek. Umarım orada çok daha mutludurlar. Sanırım bundan sonra kolay kolay bişeyleri dert edinmem bu hayatta diye düşünüyorum. Bakalım zaman ne gösterecek.
var.
annem.
annemin cenazisini yıkadık biz kızkardeşimle(
karmakarışık olmamak mümkün mü.
tarifi zor.
ancak hayat işte.
doğumu da ölümü de bizler için.
bu gerçeği sorgulamadan kabullenebilmek gerekiyor.
teşekkür ederim.Çok zor bir durumdur tahmin edemem ama. Başınız sağolsun.
Çok tesekkür ederim. Sağolunbaşınız sağolsun,Allah rahmet eğlesin
Babam vefat ettiğinde yanında yoktum,mezarlıkta morga kaldırılmış.
Getirdiler örtüyü açtılar baktım sadece ilk an,sonra elimi yüzüne dokundurdum soğuktu.
Ölüm bu herhalde dedim,sevdim okşadım öptüm yanağından.
Yıkanırken girmek istedim hayır dediler,sonra perdeyi açık görünce gördüm yıkıyorlardı..
Babam yıkanıyordu,abim kardeşim yanındaydı ben yoktum yanında.
Kefene sarmışlar gülsuyu ve çörekotu serpmişler kefenin içine.
Duası derken mezarlığa gelindi,elimle toğrağını attım defnedildi toprak sevildi.
Sonrası malum işte eve geliş,tam 3 sene olacak şubat ayında.
Hala yüzü sesi alımda beynimde.
Hepimizin gideceği yer o soğuk toprak altı değilmi..
başınız sağolsun..bunları okuyunca hakkaten şu dert edindiğimiz şeylerin ne kadar saçma sapan olduğunu görüyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?