geçen gün sinemada 'birleşen gönüller'e gittim. son zamanlarda izlediğim en güzel türk filmiydi..
o aşk hikayesine takılıp kaldım. hani felsefesi başka falan diye düşünür de sinemaya gitmezseniz
-ki bence büyük kayıp olur- mutlaka tv ye, internete düşünce izleyin, bu söylediğimi hatırlarsınız.
teknik anlamda kamera açıları, çekimleri özellikle savaş sahneleri falan çok etkileyiciydi..
müzikler hakeza.. zaten filmi gösteren onlar..
amerikan filmlerinden aşağı kalmaz, bizim bu kadar iyi iş yapabileceğimizi düşünmezdim.
eşim övünce abartıyorsun demiştim ama sinemadan çıkınca acayip oldum yani.. iyiki bolca mendil almışım yanıma.
şahsım adına tek eleştirim; bir iki bölümde fazla duygusallık var, onlar da kusur olsun :)
not: eşimi 5,5 senedir tanıyorum. beraber çok film izledik.
ben çoğusunda salya sümük olurum da onun ilk kez ağladığını gördüm.