Aradım ve sonuc... Keske aramasa idim. : ) Agzımdan patlayan ankara bombasından sonra aramamasından dolayı sitemler ve inst. hesabında takip ettigi kişilerle ilgili suclamalardan baska bir sey cıkamadı. Cunku cok kırgınım ve benım kırgınlıgım onun umrunda degil.
Gününü gün ediyor. Bu bir milyonuncu terk edisidir herhalde. Hayatında gene birileriyle muatap o umursamaz haline dönüs yapmıs. İcimden bir seyler koptu artık, canımı cıkardılar sanki. Diyecek bir seyim yok malesef. Bana dedigi biz arkadas mıymısız arayacakmıs : ) Ben senin bir seyin degil miyim dedim, hala bu soruyu mu soruyorsun dedi. : ) ve ben o patlamadan 5-10 dk önce otobüse bindim : ) Yani ugruna ailemi karsıma aldıgım, yanına gitmek icin o sınav senin bu sınav benim perisan oldugum ( ki bu süreclerde de yanımda olmadı) adam benim yasıyor olup olmamamı önemsemiyor : ) Hayatına bakıyor... Buna öyle üzüldüm ki konusurken agladım ve o umursamadı. Ben artık bu tecrübeden sonra arayacagımı sanmıyorum, zaten bir seyine de bakamıyorum. Onun da amacı buydu herhalde. Ben kötü gün insanı , sıkıntı gidericiyim onun icin. Su an hayatında olmamalıyım.
Emek, sevgi cidden hicbir sey. Umutla öyle aksini görmek istiyorum ama malesef göremiyorum. : ) Büyük seyler yaptıgımız insanlar, gün gelir akıllanır ve büyük seyler yaparlar diyoruz ama durum öyle olmuyor. Tarih hep tekerrür ediyor. Her sey bir yana, karsınızdaki insanın umursamazlıgı, sevgisizligi onca hayal kırıklıgının üstüne daha o digerlerini telafi etmemisken , bir yenisi daha ekleniveriyor.
İcimde bir bosluk var, öyle dondum sanki. Deli gibi ders calısıyorum düsünmemek icin. Baska da bir sey yapmıyorum, az önce bir film izledim sadece az kafa dagıtayım diye.
Kızlar aramayın. Alın iste sonuc bu. : )))
