sevgili arkadaşlar.. benim oğlum 25 aylık ve geçen ay eşimle izinde olduğumuz dönemde çocuğumuzu daha net gözlemleyebilme şansımız olduğundan, benim daha önceden de ters gittiğini düşündüğüm ama çok da üzerinde durmadığım bir takım hareketleri oldukça dikkatimizi çekti.
Öncelikli olarak; oğlum ismine asla ve asla bakmıyordu. Özellikle sinirlendiğinde veya sevindiğinde ellerini çırpıyordu. Bay bay yapmıyordu v.s.
Oldukça fazla takıntıları vardı. 5-10 adeti geçmeyen bir kelime haznesi vardı anca.. onu da doğru yerlerde kullanmıyordu. Söylediğimiz yönergeleri de kesinlikle anlamıyor ya da dinlemiyordu.. Aslında 1 ay öncesine kadar uzmana danışmama nedenimiz, yönergeleri anlamadığı ihtimalini düşünmemiş, sadece dinlemediğini düşündüğümüz içindi.
Velhasıl kelam, otizm fikri aklıma düştüğünün ertesi günü bir çocuk psikitayristine götürdük.
Yaptığı bir takım reaksiyon testlerinden ve bizim tuhaf diye adlandırarak anlattığımız davranışlarından hareketle oğlumuza otistik spektrum bozukuluğu tanısı koydu ( semptomlarımızın oldukça hafif olduğu ancak yine de yelpaze içinde bulunduğumuz gerçeğini unutmamız gerektiği söylendi bize) ancak ben tabi ki tek bir uzmanla yetinmeyip hemen ertesi gün özellikle bu işle ilgilenen bir uzmana daha götürdüm. İkinci uzman da aynı tanıyı koyarak hemen özel eğitime başlamamız gerektiğini, yoğun ve iyi bir eğitimle , otizm ömürlük bir durum olsa bile, ileride profesyonellerin bile farkedemeyeceği bir duruma gelebileceğimizi çünkü oğlumuzun çok hafif belirtiler gösterdiğini söyledi.
(Bu arada ek not olarak şunu da belirtmek istiyorum ki; oğlumda bugüne kadar farkettiğim tuhaflıkları yakın çevremdeki insanlarla paylaştığımda hepsinden ; aman benim komşumun çocuğu da bilmem neydi, amcası da böyleydi, teyzesi de geç konuştu, çocukta birşey yok, sen hastasın asıl.. v.b. cümleleri çokça duydum ama anneler bilir cümlesine olan sonsuz inancımla hiç kimseyi dinlemedim ve doktora gittim)
Bu arada Prof.Nahit Motavalli Mukaddes isimle, konunun gerçekten duayeni olan bir doktordan da randevu almak için çabalarım sürüyordu bir 3. uzman fikri için..
Bu arada benim oğlum ne yazık ki evde yalnız ananesiyle ve TVyle büyüyen bir çocuktu..
Anlattığım tüm bu olayların üzerine şu an henüz 20 gün kadar geçti. Ilk doktora göründüğümüz gün evdeki TVleri kapattık fişleri çektik, ;Ipadleri elinden aldık, telefonları vermemeye başladık ve henüz 1 haftadır da - şu ana kadar totalde 5 ders saati, evde özel eğitim aldı.
Eğitmenimiz 50 yaşlarında uzun süredir otistik çocuklarla çalışan son derece başarılı ve uzman bir hanımefendi. İlk gördüğü ve ilk ders yaptığı gün bu çocuk otistik değil kesinlikle dedi. Şiddete meyilli olan herkes psikopat olmadığı gibi, bir takım otistik bulguları olan çocuklara da otizm tanısı konamayacağı, uzun zamandır gerçek manada otistik çocuklarla çalışan bir insan olarak benim oğlumda klasik otizm bir yana dursun, atipik otizm dedikleri belirtileri yeterince karşılamasa da otizmden bahsetmeye yetecek kadar belirti olan türüne dair bile yeterince bulgu olmadığını belirtti.
Bu arada Nahit Hanım'dan da randevu almayı başararak kendisine gözüktük. Nahit Hanım da, eğer kitaba uydurmak gerekirse, yelpazenin çok çok altından spektruma girebileceğimizi ama şahsen bu durumdaki bir çocuğa otistik teşhisi asla koymayacağını, oğlumuzun göz temasının çok iyi olduğunu, kendi isteğiyle yabancılarla ya da bizimle diyalog başlattığını ve bunu sürdürdüğünü ancak hayali oyun yeteneğinin, adına bakmasının biraz zayıf olduğunu bir de bir takım el hareketlerinin az da olsa rahatsız edici olduğunu söyledi.
Uzun lafın kısası bir 2 haftadır TV gibi uyuşturuculardan arındık. 1 hafta kadardır günde 1 saat özel eğitim alıyoruz. Evde de olabildiğince oyunlar oynamaya, ilgilenmeye çalışıyoruz. Oğlumuz 2 hafta içinde adına en azından 5 seslendiğimizin 3 ünde kesin olarak tepki vermeye başladı. İçeriki odaya oynamaya gittiğinde, nerdesin anneciiim diye seslendiğimde anlamsız bir şey de söylese ses vererek cevap veriyor mutlaka..
Parmağıyla hiç bir şeyi işaret etmezken şimdi istediklerini işaret parmağıyla göstermeye başladı. Eve gelen gidenle hiç ilgilenmezken şimdi yeni biri geldiğinde hemen koşup oyuncaklarını gösteriyo, ezbere de olsa öğrendiklerini birer birer sergiliyor.
yaklaşık da 50 kelime kadar bir haznesi oluştu.. bazen yerinde kullanmasa da çoğunlukla yerinde kullanıyo v.s.
Ben karamsarlığa çok yatkın bir insanım karakter olarak ama şaşırtıcı bir biçimde hızlı bir düzelme gösteriyor benim oğlum.. Umut ediyorum ki uzmanların söylediği gibi ömürlük bir durum değil de geçici bir sıkıntı olacak yaşadıklarımız..
biraz uzun oldu ama paylaşmak istedim.
sevgili arkadaşlar.. benim oğlum 25 aylık ve geçen ay eşimle izinde olduğumuz dönemde çocuğumuzu daha net gözlemleyebilme şansımız olduğundan, benim daha önceden de ters gittiğini düşündüğüm ama çok da üzerinde durmadığım bir takım hareketleri oldukça dikkatimizi çekti.
Öncelikli olarak; oğlum ismine asla ve asla bakmıyordu. Özellikle sinirlendiğinde veya sevindiğinde ellerini çırpıyordu. Bay bay yapmıyordu v.s.
Oldukça fazla takıntıları vardı. 5-10 adeti geçmeyen bir kelime haznesi vardı anca.. onu da doğru yerlerde kullanmıyordu. Söylediğimiz yönergeleri de kesinlikle anlamıyor ya da dinlemiyordu.. Aslında 1 ay öncesine kadar uzmana danışmama nedenimiz, yönergeleri anlamadığı ihtimalini düşünmemiş, sadece dinlemediğini düşündüğümüz içindi.
Velhasıl kelam, otizm fikri aklıma düştüğünün ertesi günü bir çocuk psikitayristine götürdük.
Yaptığı bir takım reaksiyon testlerinden ve bizim tuhaf diye adlandırarak anlattığımız davranışlarından hareketle oğlumuza otistik spektrum bozukuluğu tanısı koydu ( semptomlarımızın oldukça hafif olduğu ancak yine de yelpaze içinde bulunduğumuz gerçeğini unutmamız gerektiği söylendi bize) ancak ben tabi ki tek bir uzmanla yetinmeyip hemen ertesi gün özellikle bu işle ilgilenen bir uzmana daha götürdüm. İkinci uzman da aynı tanıyı koyarak hemen özel eğitime başlamamız gerektiğini, yoğun ve iyi bir eğitimle , otizm ömürlük bir durum olsa bile, ileride profesyonellerin bile farkedemeyeceği bir duruma gelebileceğimizi çünkü oğlumuzun çok hafif belirtiler gösterdiğini söyledi.
(Bu arada ek not olarak şunu da belirtmek istiyorum ki; oğlumda bugüne kadar farkettiğim tuhaflıkları yakın çevremdeki insanlarla paylaştığımda hepsinden ; aman benim komşumun çocuğu da bilmem neydi, amcası da böyleydi, teyzesi de geç konuştu, çocukta birşey yok, sen hastasın asıl.. v.b. cümleleri çokça duydum ama anneler bilir cümlesine olan sonsuz inancımla hiç kimseyi dinlemedim ve doktora gittim)
Bu arada Prof.Nahit Motavalli Mukaddes isimle, konunun gerçekten duayeni olan bir doktordan da randevu almak için çabalarım sürüyordu bir 3. uzman fikri için..
Bu arada benim oğlum ne yazık ki evde yalnız ananesiyle ve TVyle büyüyen bir çocuktu..
Anlattığım tüm bu olayların üzerine şu an henüz 20 gün kadar geçti. Ilk doktora göründüğümüz gün evdeki TVleri kapattık fişleri çektik, ;Ipadleri elinden aldık, telefonları vermemeye başladık ve henüz 1 haftadır da - şu ana kadar totalde 5 ders saati, evde özel eğitim aldı.
Eğitmenimiz 50 yaşlarında uzun süredir otistik çocuklarla çalışan son derece başarılı ve uzman bir hanımefendi. İlk gördüğü ve ilk ders yaptığı gün bu çocuk otistik değil kesinlikle dedi. Şiddete meyilli olan herkes psikopat olmadığı gibi, bir takım otistik bulguları olan çocuklara da otizm tanısı konamayacağı, uzun zamandır gerçek manada otistik çocuklarla çalışan bir insan olarak benim oğlumda klasik otizm bir yana dursun, atipik otizm dedikleri belirtileri yeterince karşılamasa da otizmden bahsetmeye yetecek kadar belirti olan türüne dair bile yeterince bulgu olmadığını belirtti.
Bu arada Nahit Hanım'dan da randevu almayı başararak kendisine gözüktük. Nahit Hanım da, eğer kitaba uydurmak gerekirse, yelpazenin çok çok altından spektruma girebileceğimizi ama şahsen bu durumdaki bir çocuğa otistik teşhisi asla koymayacağını, oğlumuzun göz temasının çok iyi olduğunu, kendi isteğiyle yabancılarla ya da bizimle diyalog başlattığını ve bunu sürdürdüğünü ancak hayali oyun yeteneğinin, adına bakmasının biraz zayıf olduğunu bir de bir takım el hareketlerinin az da olsa rahatsız edici olduğunu söyledi.
Uzun lafın kısası bir 2 haftadır TV gibi uyuşturuculardan arındık. 1 hafta kadardır günde 1 saat özel eğitim alıyoruz. Evde de olabildiğince oyunlar oynamaya, ilgilenmeye çalışıyoruz. Oğlumuz 2 hafta içinde adına en azından 5 seslendiğimizin 3 ünde kesin olarak tepki vermeye başladı. İçeriki odaya oynamaya gittiğinde, nerdesin anneciiim diye seslendiğimde anlamsız bir şey de söylese ses vererek cevap veriyor mutlaka..
Parmağıyla hiç bir şeyi işaret etmezken şimdi istediklerini işaret parmağıyla göstermeye başladı. Eve gelen gidenle hiç ilgilenmezken şimdi yeni biri geldiğinde hemen koşup oyuncaklarını gösteriyo, ezbere de olsa öğrendiklerini birer birer sergiliyor.
yaklaşık da 50 kelime kadar bir haznesi oluştu.. bazen yerinde kullanmasa da çoğunlukla yerinde kullanıyo v.s.
Ben karamsarlığa çok yatkın bir insanım karakter olarak ama şaşırtıcı bir biçimde hızlı bir düzelme gösteriyor benim oğlum.. Umut ediyorum ki uzmanların söylediği gibi ömürlük bir durum değil de geçici bir sıkıntı olacak yaşadıklarımız..
biraz uzun oldu ama payistedim.
ne yazık ki özel mesaj hakkım yok benim. o yüzden buradan yardımcı olmaya çalışayım.. Ben Bostancı'da oturuyorum, eğitmenimiz hanımefendi de yine Anadolu yakasının merkezi bir semtinde oturuyor. 50 yaşlarında olduğunu zannediyorum lakin çok daha genç gözüküyor ve çocukların seveceği renkli bir görünüşü, dikkatlerini toplamalarını sağlayacak otoriter ve karizmatik bir sesi var. Bize haftanın her günü yani ayda toplamda 20 saat olarak, 2000 liraya geliyor. Yani standard bir aile için ve bizim için de kesemizi zorlayıcı bir rakam ancak gerçekten çok çok faydasını gördük ki yaptığı için karşılığı daha çok bile eder diyebilirim. Bizim 2 senede öğretmeyi başaramadığımız bir çok şeyi 2 hafta kadar sürede öğretti. Tabi ki şöyle de bir durum var, çocuğun spektrumun neresinde olduğunun da çok önemi var bu öğrenme hızına etki olarak.. Bizim doktorumuz, bizim yelpazenin alt sınırına belki girebileceğimizi belki de giremeyeceğimizi söyledi. Yani hızlı bir gelişim zaten bekleniyordu ama tabi ki bizim yaptıklarımız yeterli gelmiyordu
Ancak şöyle diyebilirim ki, bir otistik çocuk için ne yapılabilecekse, en azından en iyisini yapabileceğini düşünüyorum Eti Hanımın.. bir de vakti var mı yok mu daha fazla o konuda da bir şey diyemeyeceğim şu an için sormadan - eğer ilgilenen varsa
Biz avrupa yakasindayiz maleseff.cok isterdim aslinda.bu tarafa gelemez tabii.ama bu tarafta bize onerebilecegi bi isim olabilir belki.soeabilirseniz cok sevinirim.bu arada benim çocuğumun bi teşhisi dalan yok ama özel eğitime ihtiyacımız olduğunu düşünüyorum.yardımcı olursanız cok sevinirim
Merhabalar;
Eğitime gelen hanımla günlerdir yüz yüze karşılaşamıyoruz. Ben hep işte oluyorum. İlk denk geldiğimde sizin için sorarım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?