Davranış Bozuklukları Otizm

Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
Arkadaşlar iyi geceler , eminim çoğunuz kısa süredir kiminiz yıllardır, daha önce adını bile bilmediğiniz bir farkındalıkla yol katetmeye çalışıyorsunuz benim gibi önemli olan tanı almış veya almamış. Benim oğluma tanı konmadi ilerlemeler var ama 3 4 aydır gece gündüz araştırmaya çalıştım. Bu yolda daha tecrübeli insanlarla görüştüm tavsiyeler aldım. Siz le bir iki paylaşmak istiyorum. Biraz uzun ama vaktiniz olur okursanız umut vereceğine inanıyor ve bu yolu başarıyla sonlandırmış anne ve babayi gerçekten tebrik ediyorum.
Sevgili anne babalar,

Dün yaptığım paylaşımla ilgili olarak pek çok anne babadan olumlu dönüşler aldım.Öncelikle bunun için çok teşekkür ediyorum...Beni anlamayan yada yalnış anlayan anne babalar için yeniden konuyu açıklamak ve kızımla ilgili izlediğim yolları öğrenmek isteyen aileler için hikayemizi yeniden paylaşmak istiyorum...Tanıyı aldığımız 18 aydı..Ancak bizim farkındalığımız 15 ay civarı oldu...Hatta geriye dönük düşündüğümde bebeklik dönemi ile örtüşen çok erken belirtilerin şimdi farkındayım...Benim kızım bebeklikte hiç ağlamayan uslu bir çocuktu..Bu durumunu iyi bir anne olmamla ilişkilendirdim tabi...Şu bebeklik döneminde gel babası gelll gelll varya biz onu hiç yapmadık mesela....Ona benim işte olduğum saatlerde babaannesi bakıyordu..Benim takıntılı olduğumu bildiğinden gözü gibi baktığına eminim...Eve geldiğimde bütün gün usluca durduğunu ellerini seyredip gülücükler attığını söylüyordu..11 aylık yürüdü kızım...Oyuncaklarla oynamıyor eline alıp evde anlamsızca dolaşıyordu...Gün boyu odaları geziyordu...Birazda oturması için sanırım tv izlerken gezmediğini farkedip serüvenimizi başlattık Kızım hergün biraz daha farklı şekil almaya başladı..Parmak ucunda yürüyordu...Bunu her çocuk yapar dediler..Heycanlanınca kanat çırpıyor tv kapanınca deliye dönüyordu...Eve gelenlerin başta farkında değildi sonra rahatsız olup çığlıklar atmaya başladı...Artık kalabalık ortamlara giremiyorduk....Eskilerin dediği gibi çocuk evini arıyor diyerek bunada cevabı bulmuştuk...Hiç kimse yolunda gitmeyen birşeyler olduğunun farkında değildi...Tv izlerken adına bakmıyor ama uyurken bile pepe başlasa koşarak geliyodu bu yüzden işitme problemi olmadığını çok dikkatle izlediğini düşündük...Artık hergün biraz daha fazla izler olmuştuk...Sabahları evden çıktığımda yeni uyanmış oluyor akşam döndüğümde çoğunlukla uyuyordu...Böylece 14 ayı bulduk...Konuşmaya başlayacağı zamanlardı ama anlamlı tek kelime yoktu..Kendi kendine bıngıldama denilen sesler kısmındaydık... Kızım tek çocuğum değil..Üniversiteye giden 2 oğlum var..Gündüzleri onunla daha fazla vakit geçiriyorlardı...Anne kardeşimde bi tuhaflık var dedi sanki bizimle yaşamıyor gibi...İçim içimi zaten yiyordu ama ne olabilirdiki...Görünümü herşeyi çok normaldi...Bırgün parkta onunla aynı aylarda olan bir kız çocuk ve annesini izledim..Benim kızım merdiven çıkamıyorken çocuk oyunlar oynuyor salıncakta annesine bay bay yapıyordu...Bay bay da yapamadığını biliyordum kızımın....Eve dönünce internete bunları yazdım...Otizm kelimesiyle ilk tanışmamızdı...Yazıyı eşime gösterdim yazılan herşey birebir aynıydı..O zaman bu çocuk kesin otizm diye karar vermiştik bile.....Önce 9 eylül üniversitesi noroloji prof randevusu aldık...Eeg çekildi kan idrar testleri..Nörolojik bir bulgusu yok dediler...Çocuklar uzun süreli uyaran eksikliği ve tv izleme sonucu otizm benzeri davranışlar sergileyebilir çok küçük kreşe verin dedi doktor..3 ayda açılırmış....Biz 5 ay kreş kapısında kustuk ne alışması....O kreşi bıraktık...Kontrollerimiz devam ediyordu...Kreşe rağmen konuşma başlamaması sonucunda psikolog desteği almamız istendi...Yine 9 eylül üniversitesinden çocuk bölümünden bir uzmanın 15 dk muaynesi sonucunda otizm tanısı aldık..Rapor çıkarmadan önce Aynı hastanenin Çocuk psikiyatri bölüm başkanından randevu aldık..Kendisi tanıyı doğruladı...Rapor çıkarın hemen dedi..Artık hayatımızda uzun yıllar özel eğitim psikolg ve kreş olacakmış....Kaç gece ağlayarak sabah oldu hatırlamıyorum ben....İzmir Anadolu otizm merkezine gittim ve yeniden bir değerlendirme istedim...Burdaki degerlendirme hepsidinden kötüydü...Yani tanıyı kabul etmemek için herşeyi yaptım....İşte başlangıç serüvenimiz böyle....

9 eylül üniversitesinden heyet raporu çıkarıp Ram raporu aldım ve Beni arayan özel eğitim kurularına gitmeye başladım...Beni bu kurumlar nasıl buldu hiçbirfikrim yoktu...İçerde Zihinsel engelliler fiziksel engelliler olan bir düzine kurum dolaştım...Aklımı kaçırmak üzereydim..Hayat bazı ailelere ne kadarda acımasız davranmıştı...İsyan kadere razı olmama neden ben neden biz süreçleri tabi....Artık tüm engelliler için canım acıyordu..Yıllar boyu bakıp görmemişim o aileleri ve o bireyleri....Bu kurumlar arasından birinde, bir değerlendirme sırasında tanıdığım bir psikolog kızımı 20 dk gördü...Kızımdan çok benimle ilgilenmişti...Dışarda görüşmek istediğini söyledi...Biraz çekinerekte olsa kabul ettim...Eşim ve ben olacaktık kızınız gelmesin dedi....

Bol bol benden evliliğimizden falan konuştuk..Esim benim ne kadar kıskanc bir kadın olduğumu ama ceylin doğduktan sonra artık rahat ettiğini söyledi..Artık uğraşacak başka bir takıntı bulduğuma karar verilmişti :) Bana suyunu kendi içer mi dedi.. Ben veriyorum dedim..Neden dedi...Bilmiyordum susadığını düşündüğümdern su veriyordum...Hiç su istememişti o an farkettim..Yemeğini de ben veriyordum saatinde hiç acıktım dememişti..Cocuğumun bir kusuru bile olsa bunu gizleyebileceğimi ben istersem kimsenin anlamayacağını söyledi....Dünyamı ve otizme bakışımı değiştirmiş sürekli tanıya takılmayın çocuğunuzu normal kabul edin ve normal çocuklara davrandığınız gibi davranın diyip durdu....Akedemik kısım içinde bize birkaç not ve cd verdi...Ama asıl kısım bizdik ve doğal öğrenme yöntemleri.... Tekrar farklı bir Kreşe başladı.. 1 yıl öğretmenin kucağında geçti..Kızım yüzünden çocuğunu okuldan alan bir veli oldu....Ama okulumuz öyle harika bir yerdiki onlar kızımdan vazgeçmedi.....1 yıl her sabah baybay çalıştık olmadı...Bir sabah bay bay yaptığını söylediler...Eger otizm değilse 3 yada 4 ay sonra konuşur demişti uzman bize..Kreşte 1,5 yıl geçti konuşma yoktu... Bizim gecemiz gümdüzümüz eğitim oldu...Hergün yeni şeyler öğreniyor gülümsüyordu..İşaret parmağını kullanmasını haftalarca çalıştık...Yolda sokakta denizde ne gördüysek işaret edip ortak ilgi başlatmaya çalıştık..Gece 11 gibi sadece eve uyumaya girdik...Sabah kreşe kreşten sokaklara...Bu arada tiyatro,deniz havuz,jimlastık...Tabi bunlar 2 yılda yaptırabildiğimiz..Jimlastıkte kurallara uymadığı ve sıra beklemediği için almadılar...Drama 2.yılda başladı..Kreşin ilk yıl gösterine katılması zaten mümkün değildi..Gösteriye yinede gittim ve izledik...Ceylin hala amçsızca dolaşıyordu...2.yılda gösteriye aldılar...Herkes gösteri hareketleri yaparken ceylin mikrofonu kapıp kendi başına sarkı söyledi herkes çok güldü eğlendi..Benim gözyaşlarım içine akmaya devam etti tabiii..Kızım kendi göstersini yapmıştı....Korografiden bi haber kendi kendine eğlenmişti orda.....Tüm anne babalar denizde keyiflice yüzerken ben çocuk havuzunda kaldım yıllarca..Suda sıcak soğuk öğretmeye kolunu burnunu kavratmaya calıştım..Benim artık her dakikam evde sokakta denizde tiyatroda her yerde öğretmekle geçmeye başladı....Evde oyun sokakta oyun hayatımızda herşey bir oyun oldu.....Bu arada eşimde bende sürekli onu çok sevdiğimizi ve isterse herşeyi başarabileceğini söylüyorduk..En zor kısım kelimeleri bildiği halde kullanmaması idi...Özel eğitim alan velilerle konuşuyordum sürekli...Biz onlardan daha etkindik...Kreş inanılmaz yarar sağlamıştı..O yaş gurubu çocuklar otizmi bilmediğinden ona farklı davranmıyor arkadaşları onu çok seviyordu....Bu arad 9 eylül üniversitesinde takibimiz sürüyor ve sürekli gelişim basamaklarında iyi bir ilerlemede olduğumuz söyleniyordu...Özel eğitim alın diyede baskı kurdular....Ben özel eğitim setleri sipariş ettiğimi, ve kendimizin verdiğini söylediğimde siz özel eğitimcimisiniz demişlerdi...:) Evet artık özel eğitimciyim...Doktorum psikologum..Kızımın gözü kulağı olmuş bir anneyim ben....4 yaş civarı artık takibe gerek kalmadığını söylediler..Zaten raporu ilk yıl sonunda yenilenmediğinden ortada raporda kalmamıştı....Şimdi kreşte akademik olarak yaşıtlarından önde ..Öğretmenleri üstün zekalı olduğunu düşünüyor ama ben görmezden geliyorum..Sadece normal olması bizim için yeterli..6 yaşında tabiki bu konu üzerine gideceğim...Bu 3 yıl içine sığmış anlatılacak okadar şey varkiii...Bu arada gerçekten özel eğitimci oldum pek çok seminere katıldım belgeler aldım...Herşey kızım için....

İstiyorumkii sizlerde başarabileceğinizi hissedin...Ona normal davranınki normal hissetsin...Ağlayarak size herşeyi yaptırabileceğini pekiştirmeyin..Patron kim bilsin...Ama çok sevin,sevildiğini hissetsin...Cesarertlendirin.Ödül verin..Karar verin..Sabırlı olun..Kurallarınız olsun..Hatalarını görmezden gelmeyin...Tıpki her çocuk gibi.....Unutmayın onlar bize birer emanet..Emanetlerimize iyi bakın...Sevgiyle kalın...
 
Çok güzel bir paylaşım, çok duygulandım, gözlerim yaşlı okudum. Kendimden birşeyler buldum... Umut dolu başladım güne... Teşekkürler Slenderxx...
 
Cok guzel anlatmissiniz.kiziniz 3yasinda 6yasina gelene kadar hangi aralikta tamamen normal bi cocuk oldu.ne zaman konusmaya basladi peki.devam eden takintilari var mi .biraz daha açarsaniz severek okuyacagim.ve merakla bekliyorum
 
Uzun zamandir gruba girmiyordum. cok guzel seyler okudum. hizli yada yavaş herkes yol katediyor. Bizde ilerliyoruz. Duyusal sorunlar vardı. Kar yagdıgında dokunmadı, parmak boyaya hassasiyeti vardı. Gitgide azalıyor. Konuşmadan çok şarkı söyleme var. mama getir falan diyor zaten öncedende diyordu. İsteklerini işaretle gösteriyor. Bana anne diyor uzun zamandır en güzeli bu. Nesneleri öğreniyor. Ama en çok kafama takılan hala zıplayamıyor ve öpücük sesi yok. Neden herşey varken bunları yapamıyor anlayamıyorum. Nerdeyse konuşacak ama öpücüğü yapamıyor. Baybay yerine hoşçakal bile diyor ama öpücük yok yani.
 
merhaba güzel yürekli anneler..bikaç haftadır gelmiyordum geldim okumadığım yerleri bir solukta okudum..çokk güzel şeyler paylaşmışsınız umutla doldum yine.. benimde iyi haberlerim var.. oğlumunun kreşte 3.ayı bitti ve inanılmaz bir açılma var. kızlar kreşe vermekten korkmayın hasta olur yapamaz demeyin inanın yapıyorlar.. o ne,bune,okim, kapı çaldığında kim geelmiş sorularımız hiç bitmiyor.. bitmesinde zaten bunları duymak için az beklemedim:)) işaret pamağı sürekli havada bişeyler sormak için..3 hatta 4 kelimelilik cümlelerimiz bile başladıı. dün gecer yatarken babacım yastığım nerde die sorarken duydum.. benim eşim hiçbir zaman kabullenmedi hiç yardımcı olmasdı bana şimdide ben demiştim bak bu çocuğun hiçbirşeyi yok diyo.bilmiyorki neler yaşadığımı gecelerce ağladığımı..sorularıma güzel cevaplar veriyor ama bazen dediklerini ben bile anlamıyorum kendi kendine bıdırdanıyo.. iyelik eklerini öğretmeye çalışıyorum ama hala başarılı değiliz.. bu kimin dediğiminde babamın demiyorda baba diyor mesela.. benim demesini öğrettim ama bazen takılıp gözümün içine bakıyor,,elimi gögsüme koyuyorum hemen benimmm diyor ozaman:)) birde artık sanırım çiş eğitimine hazır sürekli çişim geldi diyor hemen götürüyorum tuvalete çok güzel yapıyor ama kakası geldiğinde bezimi tak diyo.. yaza kadar inşş onuda öğreniriz.. napalım bizim sıpalarda biraz geç öğreniyorlar..rabbim bize güç evlatlarımızada zihin açıklığı versin.. hiç birinizi tanımasamda inanın hepiniz sanki dostum kardeşim gibisiniz yaşadıklarımı duygularımız umutlarımız aynı.. rabbim hepimizin gönlüne göre versin.. 40 aylık oğlumm
 
Benim oglumda 40 aylik 4aydirda krese gidiyor.gelismelerinizi takip edicem
 
Kleopat bizim çocuklar aynı yaşta. Cokk güzel yol almışsınız. Gercekten çok mutlu oldum. Aynı yaşta oldukları için seni özellikle takip ediyorum. İnşallah daha güzel günler göreceğiz :)
 
Arkadaşlar iyi geceler . Bazı arkadaşların daha önceki paylaştığım yazı ile alakalı soruları olmuş. Oradada başta belirttiğim gibi bu yazıyı bu süreçleri yaşamış insanlarla konuşur görüşürken tanıdığım bir arkadaş paylasmis bende sizler gibi çok takdir ettim ve umut verdi bana sizlerlede paylaşmak mücadelemizden asla yılmadan yorulmadan azimle devam etmek için belki bir Umut ışığı olur diye düşündüm. İnşallah bu yolda olan herkesin böyle başarı hikayelerini ve güzel haberlerinizi bol bol okuruz. Cuma gecesi hürmetine Rabbim dualarımızı kabul eder inşallah. Hepinize hayırlı geceler dilerim .
 
Merhabalar son zamanlarda sık giremiyorum ama burası çok özel
Benim için . Çok ağladığım gecelerde hep umutla okudum burayı .oğlum 32.5 aylık oldu evet konuşması hala yaşıtları gibi değil belki ama onlar gibi düşünüyor nerdeyse bunu anlıyorum onu öğlen kreşe almaya gittiğimde arkadaşının annesi gelmediğinde onu annesi gelmedi nerde diyor . Çocukta öğretmenine anne nerde diyor ?
Öğretmeninin paylaştığı videolarda hep uyumlu Ve oyunun içindeydi ama yavaştı atak değildi son zamanlarda bir çeviklik başladı koşmalı oyunlarda koşuyor arkadaşına da koş diyor . Allahım dünümüze bugünümüze yarınımıza şükürler olsun . 3 yaştan sonrası için daha da umutluyum
 
Merhabalar herkese,bende bir suredir giremiyordum.Oglum cok hastaydi,bir hafta atesler icinde yatti.Bogaz enfeksiyonu gecirdi.Antibiyotik ignelerle,ilaclarla cok sukur iyilesti.Maalesef biraz geriledi hic konusmamaya basladi.Tekrar basa donduk diye yine zor gunler gecirdim...ama hastaligindan dolayi bu sekildeymis Simdi daha iyi.Yasitlarindan cok geri ama beni umutlandiran guzel davranislar da var.Yolda Yururken araba geldiginde abala abala diye hemen kaldirima cikiyor tehlike algisi var kesinlikle.Babasi Su verdidiginde anne fu ictim diye gelip benimle paylasiyor.Hosuna giden seyleri bizimle paylasiyor,parmagiyla surekli biseyler gosteriyor anlatiyor dediklerinin cogunu anlamiyorum ama bi konusma cabasi var surekli... ahsap yapbozlar yapiyor yerlerini ezberlemis tikir tikir takiyor arada yanlis yere takip bide gozumun icine bakiyor benim hayir orasi degil dememi bekliyor dikkat cekmeye calisiyor.Cok sinirliyiz bu aralar kendini yere atip kafasini vurmaya basladi.ama aciyacagini biliyor ya yavasca vuruyor cok numaraci bende hic ilgilenmiyorum gormemezlikten geliyorum,bir sure sonra yerden kalkiyor.Birde Kreste bir cocuk yuzunu cizmis kim yapti dedigimde efe bapti dedi ogretmenine sordum gercektende o isimde biri varmis.cok sevindim.Yalniz kresten memnun degilim sizin cocuklariniza ne guzel videolar fotograflar gonderiyorlarmis.Kac kere soylememe ragmen henuz bir videosunu goremedim oglumun. Biraz sert yaptim bugun cekeceklerini soylediler....Bizden bukadar....Ayrica sizlerdeki gelismelerede cok sevindim.Daha guzel gunlerini goruruz insallah cocuklarimizin...
 
canım okuldan foto video iste gelişimini daha iyi takip edersin birde yalnış gördüğün şeylerde uyarırsın.. mesela benim oğlum ilk başladığı sıralarda gelen videolarda arkadaşları mesela dans ederken o amaçsızca ortalarda gezniyordu..hemen öğretmeninden rica ettim onunda katılmasını sağlayın,, teşvik edin gerekirse kucağınıza alıp birlikte dans edin dedim.. onlarda bana canı yapmak istemeyince zorlamıyoruz dediler.yok öle birşey dedim çocuklar kural sever,yapıcak yapmıyosada zorla değil ama teşvikle yaptırıcaksın demiştim.. ve şimdi bakıyorum herşeye alışmış arkadaşları ne yaparsa hemen oda yapıyor..
 
Buarada birşey soracağım. Cocuğunda sinir problemi yada aşırı hareketlilik yaşayan varmı? Bugün kucağımda kendini öyle bir geriye attıki kafaüstü betona çakılacaktı nerdeyse asla zaptedemiyoruz. Eğitim almasına rağmen hareketlilikte bariz bir azalma yok. Sadece ders sırasında masada oturma süresi arttı ama ders bittiği an hareketlilik tavan. Dışarı çıkmak kabus oldu. Varmı bunu yaşayan? Hareketlilik konusunda pek sorun yaşayan yok sanki.
 
 
Hareketlilik konusunda benim oglum kadar sorun cikaran baska cocuk yok saniyordum. Oglum hic durmuyor surekli hareket halinde odadan odaya geziyor birseyleri dagitiyor. Ilac kullanmama ragmen hic bir sakinlik yok dikkatini hiçbirşeye vermitor bu sebeple bisey ogrenemiyor 5 yasina subatta girecek halen konusamiyor.. ozel egitim kres benim cocukta pek biisey degistirmedi ne bileyim nasil duzelecek ne olacak... yazilanlari okuyorum herkes bi yol katetmis ben nerede yanlis yapiyorum bilmiyorum. Yarin yeni bir doktora gidecegiz bakalim hayirlisi allah hepimizin yardimcisi olsun....
 
Benimki 26 aylık ama hareketlilikten ben çok yıprandım. Uyku halleri dışında asla durmaz hep ayaktayız. Birde tv izlerken sakin ama onada ben çok müsade etmiyorum. Havalardan eve çok tıkıldı belki onunda etkisi oldu bilmiyorum. Dışarıda sağa sola koşturmaktan hiçbirşey anlamıyoruz. Üzülüyorum dışarda ailece gezelim diyorum ama oğlumun peşinde perişan oluyoruz eşimle sonra daha çok üzülüyorum. Bilsem ilaç fayda edicek onu bile düşünüyorum. Zaten psikiyatriste söyliycem zaptedemiyorum diye. Bugün betona çakılsaydı kafası patlardı. Annemleri geçiriym hemde hava alalım dedim pişman oldum.
 
Benim kızım da aynı şekilde çok hareketli ve Mayıs'ta 5 yaşına girecek çok istememe rağmen ilaca başlayalı da 2 hafta oldu artık mecbur kaldım herkes birşekilde ilerliyordu biz de ilerliyorduk ama çok yavaş dikkatini artık birşeylere vermesi gerekiyor benim yaptırmak istediğimi hayatta yapmıyor kendi ne yapmak istiyorsa onu bize yaptırıyor Yani eğitimcimizin de dediği üzere bizi yönetiyor artık çok yıprandık doktor ilacın takıntılara da iyi geleceğini söyledi şu an Ne Hareketlilik be takıntı Ne sinir Ne uyku hiçbirşeye faydası olmadı gibi Hatta bugün el çırpma hareketi de çok yaptı .Bilemiyorum daha Ne kadar denemeliyim ilacı.Siz ne kadar zamandır kullanıyorsunuz acaba ilacı.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…